ประภัสสุทธ

 7 / 7 / 57

๏ คลุ้งคละเขม่าควัน

กลั่นตะกอนกองไฟ

ระเบิดระบำตาย

เคลื่อนย้ายสลายร่าง

๏ กองศพกลบเกลื่อนกลาด

สีแดงวาดกวาดล้าง

ระบายร่ายร้องคราง

เวิ้งว้างสงครามใคร ?

๏ ไห้โหยโห่เหือดแห้ง

หมดแรงร้องอาลัย

เถิดถามท่านทั้งหลาย

ความตายจ่ายคำตอบ ?

....เ ถิ ด ถ า ม ท่ า น ทั้ ง ห ล า ย

ค ว า ม ต า ย จ่ า ย คำ ต อ บ.... ???

๏ เก็บกระเป๋าออกเดินทาง

เริ่มจัดวางความรู้สึก

บนเส้นทางสายระทึก

ฉันนึกหวาดหวั่นใจ

๏ ท่ามขบวนรถไฟฝัน

ร้อยพันหนทางกว้างใหญ่

ฉันจะทำได้หรือไม่

สิ่งใดฉันควรเรียนรู้

๏ เสียงรถบดรางเหล็ก

ใจดวงเล็กเริ่มสั่นสู้

หญ้าไหวเอนเบนลู่

ฉันชะเง้อดูเบื้องหลัง

๏ ผู้คนถามไถ่ทักทาย

มีมากมายไหมสิ่งหวัง

ปลายทางใดเป็นที่ตั้ง

ลองตั้งใจฟังให้ดี

๏ ระหว่างทางกลางผู้คน

หลายเหตุผลอยากหลบหนี

ซอกหลืบใดใดเสรี

หลับตาฝันดีดื่มด่ำ

๏ “ อย่าคำนึงเลยปลายทาง

อย่าเพิ่งวางเป้าหมายซ้ำ

เปิดตาปิดโลกสีดำ

จดจำปัจจุบันขณะ “

๏ เปิดหน้าต่างกางออกไป

โลกเคลื่อนไหวไหลจังหวะ

แสงสีทองส่องระยะ

ปะทะทุ่งปรุงความงาม

๏ สายลมห่มกอดฉัน

ราวป่านั้นมีคำถาม

บ้านเมืองมีนิยาม

เชิญค้นหาตามสบาย

๏ เดินทางด้วยรถไฟฝัน

ใจมุ่งมั่นเคลื่อนย้าย

ฉันไม่มีหรอกเป้าหมาย

มีเพียงกระหายเหตุการณ์

๏ เก็บกระเป๋าออกเดินทาง

กางประสบการณ์ออกอ่าน

จดบันทึกความกล้าหาญ

ทะยานอยากสู่การเรียนรู้…!!!

ประภัสสุทธ

7 / 7 / 57

๏ สีส้มแสบ สาดแสง ส่องสดใส

ลมเลาะไล้ ใบพลิ้ว ปลิวใบไม้

ยามเย็นย่ำ ฉ่ำเย็น เล่นน้ำไหล

เชิญชีวิต เคลื่อนไหว ในนิเวศ

๏ เดินกระโดด โลดเต้น เล่นเป็นกลุ่ม

นั่นเด็กหนุ่ม ลุ่มน้ำ ในประเทศ

โน่นหาปลา ก่อไฟปิ้ง ตลิ่งเขต

ขุดมันเทศ มันเพา นั่งเผ่าไฟ

๏ จำปาขาว ชาวลาว เลาะเรือเล่น

แม่เนื้อเด่น เย็นจิต พิสมัย

อยากเอื้อนเอ่ย อ้างออก บอกความใน

พี่หลงใหล รักใคร่ ใฝ่นางนวล

๏ หอมแม่ดิน แม่น้ำ ตำนานเก่า

หอมเรื่องราว เรื่องเล่า เฝ้าสืบสวน

ลุ่มน้ำโขง โยงใย ให้คิดครวญ

ลุ่มน้ำหวน โหยไห้ ไหลเวลา