22 ธันวาคม 2551 21:05 น.
ประทีปดาว
ลมทะเลพัดเห่กล่อมคนเศร้า
เสียงคลื่นเคล้าจูบฝั่งสั่งฝากถาม
เพ็ญพระจันทร์ผันผ่านโค้งเรียวงาม
คล้ายปลอบปรามถามใจคลายความตรม
โอ้ทะเลไยเจ้าจึงเศร้าหมอง
คลี่ละอองฟองคลื่นดั่งขื่นขม
อยากโอบกอดเจ้าขวัญอ่อนซ่อนระทม
ร่ายมนต์พรมลบรอยโศกวิโยคไกล
แว่วเพลงรักลอยผ่านม่านขอบฟ้า
โลกหรี่ตาหลับลงน่าหลงใหล
หนาวลมเหนือเจือร้าวหนาวทรวงใน
ร่ำพิไรร้องไห้คลายอาวรณ์
13 ธันวาคม 2551 18:15 น.
ประทีปดาว
ใกล้สอบแล้วคงไม่แคล้วต้องคิดหนัก
ใจมันมักคิดไปไร้เหตุผล
อ่านตำราหัวหมุนวุ่นซะจน
จิตสับสนใจกังวลจนหงุดหงิด
พักสมองมองตำราน่าปวดหัว
อ่านจนมัวพันพัวกลัวจำผิด
โอ้ชีวิตข้าน้อยด้อยความคิด
วอนมิ่งมิตรมิ่งใจส่งยิ้มให้
ยิ้มสักนิดก่อนคิดทำข้อสอบ
ยิ้มอีกรอบนะเพื่อนอย่าเฉือนไฉ
ยิ้มอีกหน่อยเพื่อนเอยอย่าเหนื่อยใจ
ยิ้มใกล้ใกล้เพื่อนรักนักเรียนนอก (นอกเมือง)
สอบ Midterm ครานี้มีแต่ซ้ำ
เหตุเพราะคำอาจารย์วิจารณ์บอก
เป่าประกาศว่าฉันมันนักลอก
ใจซ้ำซอกเหลือเกิน เฮ้อ... เขินจัง
1 ธันวาคม 2551 19:54 น.
ประทีปดาว
ดอกหญ้า...
แม้ไร้ค่าไร้รักไร้ศักดิ์ศรี
ใครจะมองหมองค่าดั่งธุลี
ชั่วฤาดีอยู่ที่ใดไฉนกัน
ดอกหญ้า...
ผลิบานค่าพาโลกคลายโศกศัลย์
ขอมอบรักประจักษ์ใจไปนิรันดร์
เป็นรางวัลสรรค์สร้างทางเรืองรอง
ดอกหญ้า...
เกลื่อนดาษดาท้าลมระทมหมอง
ทางชีวิตลิขิตความตามครรลอง
ดั่งใจปองสนองคุณให้หนุนพา
ดอกหญ้า...
มิหาญกล้าท้ารบมวลบุปผา
ขอประดับแดนดินถิ่นศรัทธา
ประสานค่ารักหวังให้ยั่งยืน
หน้าส่วนตัว
1867
