12 กุมภาพันธ์ 2552 18:09 น.
ประทีปดาว
ใครหนอทอแสงแห่งแรกรุ่ง
ใครหนอทอรุ้งจรุงสี
อาบอิ่มพริ้มพรายสายสุรีย์
ราวมณีหยาดฟ้ามากำนัล
ใครหนอทอจันทร์มาปั้นเสก
ใครหนอทอเมฆมาเสกสรรค์
ใครหนอทอฝันอันลาวัณย์
ใครกันทอสายลมพัดห่มใจ
ใครหนอทอใบโลมไล้ป่า
ใครหนาทอธารละหานไหล
ใครหนอทอเสียงสำเนียงไพร
กล่อมพงพฤกษ์เนินไศลในพงพี
ใครหนอทอคำระบำอักษร
เป็นกาพย์กลอนร้อยรสบทวิถี
ใครหนอทอรักถักชีวี
ให้โลกนี้งดงามตามครรลอง
ขอฝากความรักถึงพี่ๆ เพื่อนๆ และน้องๆทุกคนในบ้านกลอนแห่งนี้
ขอให้ทุกท่านมีความรักที่สดใส งดงามและอบอุ่นตลอดไปนะค่ะ
และขอให้โลกของเรางดงามไปด้วยความรักและมิตรภาพเช่นนี้ตลอดไป
สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ
29 มกราคม 2552 19:37 น.
ประทีปดาว
คิดถึงภาพวันเก่าของเราสอง
เคยเคียงครองสองใจในห้องฝัน
เคยเคียงคู่เคียงใกล้ในคืนวัน
เคยกล่อมขวัญวันเหงาที่เศร้าใจ
แต่วันนี้หัวใจที่เคยซึ้ง
ใครคนหนึ่งที่รักมาผลักไส
ทุกข์ประดังโถมใส่ในห้วงใจ
น้ำตาไหลร่วงพราวร้าวฤดี
จะเก็บรักครี้งนี้ที่เคยช้ำ
เก็บในความทรงจำย้ำศักดิ์ศรี
ตัวเรานี้มีค่าเพียงธุลี
ขอลาทีลาลับกับความตรม
25 มกราคม 2552 13:48 น.
ประทีปดาว
กี่ครั้งแล้วที่หัวใจต้องพ่ายรัก
แผลซ้ำหนักร้าวรานเกินทานไหว
เพราะคำพี่ที่เฉลยเอ่ยความนัย
พาดวงใจรวดร้าวเศร้าระทม
กี่คำรักที่พร่ำบอกออกจากปาก
เหลือเพียงซากรักเก่าเข้าทับถม
อกสะท้อนจนสะท้านกร้านอารมณ์
รักขื่นขมร้าวระบมเกินข่มใจ
กี่รักแล้วที่หัวใจต้องพ่ายยับ
ใจแตกดับกับน้ำตาที่รินไหล
เจ็บครานี้เจ็บซ้ำเจียนขาดใจ
รักดั่งไฟหม่นไหม้ใจระกำ
กี่วาจาที่พี่ยามาเอื้อนเอ่ย
โอ้ใจเอ๋ยเจ้าคงหลงครวญคร่ำ
กี่วจีที่ออดอ้อนคนใจดำ
กี่น้ำคำที่กลับกลอกคนหลอกลวง
21 มกราคม 2552 17:35 น.
ประทีปดาว
แว่วเพลงรักลอยแผ่วมาแว่วหวาน
ใครขับขานกล่อมใจให้ใหลหลง
เพลงรักครวญรัญจวนใจให้พะวง
รักลอยล่องข้ามฟ้ามาเชื่อมใจ
ยินเสียงเพลงขานขับกับโพนฟ้า
หอมบุหงาระดากลิ่นแดนดินไหน
หอมกลิ่นรักหอมโชยมาแต่ไกล
ชโลมใจให้หวั่นไหวในคืนวัน
เพลงรักกรุ่นหอมละมุนกรุ่นไอรัก
ใจสมัครรักเธอเฝ้าเพ้อฝัน
ขออิงแอบแนบใจใฝ่สัมพันธ์
อยากผูกพันรักมั่นพียงสองเรา
มนต์บทเพลงบรรเลงใจให้ชื่นทิพย์
แว่วกระซิบเสียงหวานผ่านขุนเขา
ลมละลิ่วลอยละล่องมาเบาเบา
ลมลำเนาเพลงรักมาทักทาย
17 มกราคม 2552 15:09 น.
ประทีปดาว
เพ็ญประไพใสสว่างกลางห้วงหาว
ร้อยแสงดาวพราวพร่างกลางห้วงหน
แต่เหตุใดใจเจ้าเศร้าเหลือทน
วอนฟ้าดลสายลมพัดห่มใจ
ดึกแล้วหนอขวัญเจ้าอย่าเศร้าหมอง
น้ำตานองหยดลงตรงแก้มใส
กี่รักร้าวที่หนาวเหน็บเจ็บทรวงใน
กี่ฤทัยที่ทนซ้ำเจ็บกล้ำกลืน
ลมเหมันต์ผันผ่านมายามนี้
ห้วงราตรีนี้เหงาเศร้าสุดฝืน
ขอโอบกอดคลอเคล้าเจ้าขวัญยืน
คลายสะอื้นข่มน้ำตาอย่าอาลัย
หลับเถิดเจ้าขวัญอ่อนนอนเถิดหนา
ฝากจันทรากล่อมฤทัยให้หลับใหล
ฝากสายลมพรมพร่างเคียงข้างใจ
ฝากอุ่นไอโลมไล้ในนิทรา
หน้าส่วนตัว
1840
