เธอไม่อยากเป็นดาว

ประทาน

ในเมื่อเธอ  คิดจะ  ปฏิเสธ
เนื่องด้วยเหตุ  เรื่องดาว  ที่พราวแสง
เธอไม่อยาก  จะเป็น  เช่นดาวแดง
ไม่คิดแข่ง  ประชัน  แสงจันทรา

ฉันก็เริ่ม  พากเพียร  หัดเขียนฝัน
มาร่วมกัน  สรรสร้าง  ทางภาษา
ร่วมเรียงร้อย  ถ้อยสลัก  อักษรา
หนึ่งสกุณา  หนึ่งฉัน  ผสานใจ

มนต์กวี  สีสัน  นั้นวิจิตร
เนรมิต  วลีกานท์  บานไสว
ช่อไม่ตรี  คลี่กลาง  หว่างหทัย
เหมือนหนึ่งให้  สองเรา  ก้าวพร้อมกัน

หมู่เมฆา  ดาราราย  ที่ปลายฟ้า
ประหนึ่งว่า  แก้วเก็จ  ดวงเนตรขวัญ
ให้เป็นดาว  จรัสแสง  แข่งนวลจันทร์
แต่เธอนั้น  ไม่อยากเด่น  เป็นดวงดาว

ฉันยันดี  ร่วมทาง  ไปข้างหน้า
เคียงปักษา  ผกผิน  บินกลางหาว
แม้ฉันไร้  ปีกเหิน  เดินทางยาว
จะย่างก้าว  ตามไป  ไม่หวาดกลัว

เมื่อเธอไม่  อยากเป็นดาว  ที่พราวแสง
ดาวเคยแดง  มีอัน  พลันสลัว
เป็นหิ่งห้อย  อย่างฉัน  มันมืดมัว
เธอรู้ตัว  หรือเปล่า  แม่ดาวแดง...