5 กุมภาพันธ์ 2553 19:55 น.
ประทาน
หากวันใดไม่เห็นหน้าเธอปรากฎ
ก็เหมือนหมดทุกอย่างเส้นทางฝัน
ผิวอร่ามดั่งทองผ่องอำพัน
ยามเธอนั้นย่างกรายต่างหมายเชย
เธอสามารถอยู่ได้หลายบรูปแบบ
ทั้งที่แอบหรือว่ามาเปิดเผย
ในภาชนะรูปร่างต่างต่างเอย
เธอไม่เคยหลบลี้หนีหน้าใคร
ยามที่ฉันท้อใจในบางครั้ง
มีเธอนั่งเคียงคู่อยู่ชิดใกล้
เหมือนทั้งโลกเป็นสวรรค์อันอำไพ
ดูสดใสได้บ้างคนอย่างเรา
เธอมีใจสัตย์ซื่อถือในรัก
ไม่เคยหักทรวงใครให้หมองเศร้า
กลับช่วยปลอบมิ่งขวัญให้บรรเทา
พอคลายเหงาพร้อมสู้อยู่ต่อไป
ยามที่ฉันขาดเธอก็เพ้อคลั่ง
สิ้นความหวังพลังหมดความสดใส
เคยมองโลกสวยสดหมดทันใด
สิ่งเหลวใหลมากแม้นมาแทนกัน.
วันไหนไหนไม่เศร้าเท่าวันนี้
ขาดคนดีร่วมทางช่วยสร้างสรร
จึงก่อเกิดปัญหาสารพัน
มือไม้สั่นเม็ดเหงื่อซึมเจือปน.
จะมีใครไหนบ้างเป็นอย่างฉัน
ทุกวี่วันฝันใฝ่จนใจหม่น
หากได้มองลองชิมอิ่มกมล
ช่างสุขล้นเริงร่าทุกนาที
เธอผู้นั้นที่ฉันรำพันเฝ้า
เธอคือเหล้าชวนถวิลทั้งกลิ่นศรี
อำพันทองผ่องพรรณอันโสภี
ทิพย์วารีที่ใครต่างหมายเชย....
3 กุมภาพันธ์ 2553 19:44 น.
ประทาน
จากปากน้ำถึงสุพรรณ
คิดเอยคิดถึง..
ทำไมจึง..เงียบไป..ไม่โทรหา
คนปากน้ำ..เฝ้าหวัง..คอยตั้งตา
ติดต่อมา..สักครั้ง..ก็ยังดี
รู้ก็รู้..ว่าสาว..เจ้ามีสุข
คนปลอบปลุก..มากมาย..หลายถิ่นที่
มีเจ้าน้อย..เชียงใหม่..ฝากไมตรี
ทิ้งคนที่..ปากน้ำ..ให้ช้ำทรวง
หนุ่มกรุงเก่า..เขาตาม..คอยถามทัก
เขาคงรัก..ภักดี..ที่คอยห่วง
คนปากน้ำ..ต่ำค่า..กว่าทั้งปวง
น้ำตาร่วง..กี่ครั้ง..ก็ยังคอย
คนปทุม..เขาก็..รอความหวัง
เคยได้ฟัง..บทกลอน..สุนทรถ้อย
ฝากวลี..ถึงสาว..เจ้าเนื้อกลอย
เขาเรียงร้อย..คำพจน์..รจนา
หนุ่มเมืองชล..คนดัง..ยังถามถึง
เขียนกลอนซึ้ง..ฝากดาว..พราวเวหา
ดาวนับล้าน..ล้านดวง..ห้วงนภา
ปรารถนา..จริงใจ..มาให้กัน
คนปากน้ำ..เดียวดาย..ปลายโลกร้าง
กอดกับความ..อ้างว้าง..อย่างโศกศัลย์
หากน้ำใจ..จากสาว..ชาวสุพรรณ
รักนิรันดร์..เท่านี้..ก็ดีใจ
2 กุมภาพันธ์ 2553 20:32 น.
ประทาน
มิใช่ถ่าน..ไฟเก่า..เร้ารุมพี่
รักไม่มี..เชื้อไฟ..มาให้ฝัน
เขาสิ้นสุด..ความหมาย..สายสัมพันธ์
ไม่มีวัน..ข้างหน้า..มาเกี่ยวดอง
เป็นเพราะถ่าน..ไฟใหม่..ไฟแรงกว่า
จึงมีท่า..ทีให้..ไปเกี่ยวข้อง
พี่อยากรู้..จริงใจ..ใครหวังปอง
ใช่ลืมน้อง..คนดี..ที่น่ารัก
ขณะพี่..เลีอกได้..ทั้งใหม่เก่า
อยากเลือกเอา..คนดี..มีเป็นหลัก
เมื่อไฟใหม่..ลุกลาม..มาถามทัก
อยากรู้จัก..ความจริง..สิ่งเรียนรู้
น้องชายยัง..เป็นน้อง..ครองใจพี่
ทุกครั้งที่..คิดถึง..ยังซึ้งอยู่
หนึ่งห้องใจ..ไม่คิด..ปิดประตู
ยังรอดู..เหตุการณ์..จะผ่านมา
หนึ่งในห้อง..หัวใจ..พี่ให้น้อง
เป็นเจ้าของ..หัวใจ..ในวันหน้า
วันนี้ขอ..ทักถาม..ความศรัทธา
รักมีค่า--แค่ไหน..ใครบางคน
สังคมอาจ..ประณาม..หยามพี่หนัก
ถ้าเผยรัก..น้องให้..ใครฉงน
พี่จึงต้อง..เก็บใจ..ไว้กับตน
รอคอยผล..คอยดอก..รักงอกงาม
ผลงานของ..แพรสีไพร..
หน้าส่วนตัว
1958
