25 ธันวาคม 2552 18:47 น.
ประทาน
พ่อ..ฉันเป็น คนดี สู้ชีวิต
พ่อ..ตั้งจิต มุ่งมั่น มิหวั่นไหว
พ่อ..ไม่กลัว อุปสรรค จากสิ่งใด
พ่อ..หวั่นใจ ว่าลูกจัก ไม่รักดี
แม่..ฝ่าฟัน ปัญหา เคียงบ่าพ่อ
แม่..ร่วมก่อ ทอถัก เต็มศักดิ์ศรี
แม่..ทุ่มเท ชีวิต ตามสิทธิ์มี
แม่..เป็นศรี แห่งเรือน เหมือนวิมาน
พ่อ..ปิติ ยินดี มีลูกรัก
พ่อ..ปกปัก ผองภัย มิให้ผ่าน
พ่อ..หวังเพียง ให้ลูก สุขสำราญ
พ่อ..หวังกาล ภายหน้า คว้าโชคชัย
แม่..ก็แสน ดีใจ ดั่งได้แก้ว
แม่..ถึงแล้ว กับวัน แม่ฝันใฝ่
แม่..อุ้มท้อง เก้าเดือน เหมือนขาดใจ
แม่..จึงได้ คิดห่วง ดั่งดวงตา
ลูก..สำนึก บุญคุณ ที่กูลเกื้อ
ลูก..จะเชื่อ คำสอน ที่วอนว่า
ลูก..ขอนำ คำสั่ง ตั้งสัจจา
ลูก..สัญญา มุ่งมั่น กตัญญู..
18 ธันวาคม 2552 09:56 น.
ประทาน
จาก-ทั้งทั้ง..ที่ใจ..ไม่อยาก-จาก
แสน-ลำบาก..ยิ่งนัก..รักเหลือ-แสน
แฟน-คนไหน..ไม่ภักดิ์..เท่ารัก-แฟน
คน-นี้แน่น..ล้ำกว่า..ค่าของ-คน
รัก-เธอจน..ใจฉัน..หวั่นใน-รัก
หม่น-ใจนัก..รักคลาย..ใจหมอง-หม่น
จน-ต้องจาก..คนงาม..เพราะความ-จน
ลา-กมล..นิรันดร์..ฉันขอ-ลา
เศร้า-ใจนัก..รักฉัน..มันแสน-เศร้า
ค่า-รักเรา--ไยมอง..ของไร้-ค่า
มา-เปรียบเทียบ..ด้อยเด่น..ความเป็น-มา
ใย-เสน่หา....ไม่เหลือ..ความเยื่อ-ใย
รัก-เอยรัก..รักไหน..เท่าใจ-รัก
ใหญ่-ยิ่งนัก..เกินกว่า..ค่ายิ่ง-ใหญ่
ใจ-ฉันมอบ..ตอบเธอ..ปรนเปรอ-ใจ
เลอ-เลิศใด..เท่ารัก..พักตร์เลิศ-เลอ
เมื่อ-ยามจาก..ใจคนึง..ถึงทุก-เมื่อ
เอ่อ-ล้นเหลือ..เมื่อช้ำ..น้ำตา-เอ่อ
เธอ-อยู่ไกล..ใจผวา..พร่ำหา-เธอ
ไร-เล่าเออ..เธอตัด..ขาดหรือ-ไร
16 ธันวาคม 2552 18:16 น.
ประทาน
บ้านอยู่..ท้องนา..ป่าเขา
เรื่องเศร้า..รับรู้..อยู่เสมอ
โรคภัย..ไข้เหมือน..เพื่อนเกลอ
สัปเหร่อ..และหมอ..พอกัน
หมู่บ้าน..ฉันไร้..ไอฝน
เบื้องบน..เมฆา..อย่าฝัน
ไฟป่า..โหมไหม้..รายวัน
ทางนั้น..ไร้หิน..ดินทราย
มากมาย..หน่ายเบื่อ..เหลือที่
คราบดี..ใจชั่ว..เหลือหลาย
ราชการ..ผิดหลาก..มากมาย
สั่งย้าย..ไม่อยู่..หมู่เรา
ป่าไม้..ได้ผล..ต้นใหญ่
ปลูกไว้..ต้นเขื่อง..เรื่องเศร้า
สูงหนึ่ง..ครึ่งข้อ..ก็เอา
ดุจเผา..ทรัพย์ค่า..อนันต์
มีนัก..พัฒนา..มาอยู่
เชิดชู..โครงการ..สานฝัน
เราต่าง..ร่วมด้วย..ช่วยกัน
พ้นวัน..แชเชือน..เหมือนเดิม
ปีหน้า..ฟ้าใหม่..ได้งบ
คงจบ..เรื่องงาน..การเสริม
จัดคน..ของรัฐ..จัดเติม
หวังเพิ่ม..เร่งรัด..พัฒนา
คนแล้ว..คนเล่า..เฝ้าฝัน
เลือกสรรค์..คนดี..มีค่า
เมื่อได้..ตัวเขา..เข้ามา
อนิจจา..โกงกิน..สิ้นไพร
ฉันอยู่..ทุ่งนา..ป่ากว้าง
อยู่อย่าง..ทุกข์ทน..หม่นไหม้
สุดแท้..แต่กรรม..นำไป
ฉันไม่..ขัดขวาง..ทางปืน
13 ธันวาคม 2552 09:09 น.
ประทาน
ลงบทกลอนของตัวเองมาเเยะแล้ว..วันนี้ขอนำบทกลอนของระดับ
บรมครูมาลงบ้าง..เพื่อเป็นบรรทัดฐานสำหรับนักลอนรุ่นใหม่ๆได้
ศึกษา..ซึ่งผมเองได้ยึดเป็นต้นแบบมาตลอด..แต่ก็งั้นๆๆแหละครับ
สู้ท่านไม่ได้หรอกครับ....ภาษาไทยนี้มีมนต์ครับ..จากคำเป็นวลีจาก
วลีเป็นประโยก..จากประโยกเป็นวรรคเป็นบทแล้วปะติดปะต่อเรียง
ร้อยเป็นบทร้อยกรองที่ไพเราะอ่านแล้วซึ้ง..หวาน..เศร้า..เจ็บปวด
แล้วแต่อารมณ์ของผู้อ่านและผู้แต่ง..ผมจึงขออนุญาตท่านเจ้าของบท
ประพันธ์ชิ้นนี้..ไว้ณ.โอกาสนี้ด้วยนะครับ..
ประทาน ถนอมเมือง
ยังคงลืม ไม่ได้ ในชีวิต
เมื่อทั้งจิต ยังใฝ่ถึง คะนึงหา
วันหวานที่ ผ่านแล้ว คลาดแคล้วมา
ก็ยังปรา กฎแจ้ง เสียดแทงใจ
ดนตรีแห่ง ลูกตาล กังวานแผ่ว
ริ้วคลื่นแก้ว ซบหาด สาดเสียงใส
ลมทะเล เห่ฟ้า มาไกลไกล
พ้อเสียงใคร ที่เขา เคยเว้าวอน
หญ้าระบัด ใบอาย ส่ายหน้ายิ้ม
เมื่อตาพริ้ม หนุนพัก ตักสมร
ดาวกระพริบ ตาพ้อ ล้ออัมพร
แล้วซุกซ่อน แสงพราง อย่างยินดี
หวานความหวาน ใดใด มีในภพ
ไม่อาจลบ หวานรัก สูงศักดิ์ศรี
หอมความหอม แห่งบุปผา มวลมาลี
มิเทียบที่ หอมรัก พิทักษ์เรา
เราเตลิด ลอยไป ไกลสุดโลก
พร้อมกับโบก มือตาม ลาความเศร้า
โอ้หวังเอย หวังไว้ กลางวัยเยาว์
ซื้อความเขลา ด้วยชีวิต นิจกาล
ยินดี่ที่ เธอสุข มีทุกสิ่ง
โลกความจริง ของฉัน หมดวันหวาน
วันใดที่ ชีวัน ฉันแหลกลาญ
ขอเพียงวาน เธอเผา ศพเอาบุญ....
จากบทกลอนชื่อ โอ้ว่า..ความหลัง ของลาวดวงเดือน...ครับ
12 ธันวาคม 2552 09:59 น.
ประทาน
แม่ครับ....
ลูกแม่กลับ จากพนา ถิ่นป่าเขา
ยอดคีรี สูงเด่น ทอดเป็นเงา
ที่ลูกเอา เป็นที่หมาย พักกายยี
พบสหาย ชายหญิง กลางสิงขร
ต่างโคจร หมายมุ่ง ผดุงศรี
อุดมการณ์ ฝันอยู่ งามรุจี
เป็นสิ่งที่ ลูกแม่ แด..ศรัทธา
เหตุฉ้อฉล กลไก คนในรัฐฯ
คอยแกล้งขัด แล้วก็ ยัดข้อหา
ว่าลูกก่อ ความวุ่นวาย ในพารา
ต้องหนีหน้า เข้าพง ดงกันดาน
ปิยะมิตร หญิงชาย นอนตายราบ
เลือดนองอาบ ปฐพี สีแดงฉาน
มโนภาพ อาบจิต ติดชั่วกาล
ครั้งหนึ่งท่าน เข่นฆ่า ประชาชน
เราสู้แบบ อหิงสา มามือเปล่า
พร้อมเรื่องราว เปี่ยมเจตน์ ด้วยเหตุผล
แต่ท่านถือ อำนาจใหญ่ ในกมล
สั่งขุนพล เนื่องแน่น หน่วยแม่นปืน
แม่ครับ.....
ลูกแม่กลับ จากไพร ไม่อาจฝืน
ลูกลำบาก ตรากตรำ ทนกล้ำกลืน
ลูกขอคืน อ้อมตัก แม่พักนอน...
หน้าส่วนตัว
2632
