24 มิถุนายน 2549 08:37 น.
ประคำ108
ฉุดขึ้นมาจากนรกแห่งความชั่ว
ไม่ให้มั่วกับเรื่องร้ายที่บัดสี
เลี้ยงให้ได้สอนให้ทำแต่สิ่งดี
มาวันนี้จับได้ไล่ไม่ทัน
กลับไปมั่วกับเรื่องอบายมุข
ทำตัวคลุกอยู่กับโคลนบ่งนิสัย
พอกันที่เจ็บแล้วก็แล้วไป
ฉันจบได้สันดานเดิมเนรคุณ
วันนั้นคำสัญญามาจากไหน
ให้หัวใจหวั่นไหวคิดสงสาร
เจ็บตรงนี้ไม่เท่าไหร่นะคนพาล
แต่เธอพลาญความรู้สึกฉันหมดลง
เริ่มต้นใหม่อีกครั้งนะคนผิด
แต่อย่าคิดกลับมาเป็นครั้งสอง
เดินก้าวไปเก็บเรื่องร้ายแล้วไตร่ตรอง
คงหมดหมองถ้าคิดได้ในสันดาน
24 มิถุนายน 2549 08:31 น.
ประคำ108
กลับไปเถิดกลับไปสร้างอนาคต
จะได้ทดแทนพระคุณแม่ที่เผ้าหา
หมดสิ้นแล้วเคราะห์ร้ายที่ผ่านมา
ถึงเวลาสร้างตัวกันซะที
ที่ผ่านมาคิดเสียว่าชดใช้กรรม
การกระทำไม่ดีอย่าหวนหา
อนาคตวันข้างหน้าจะได้มา
ให้ทุกคนลืมตาอ้าปากกัน
เก็บเรื่องราววันเก่าของเราสอง
ประคองชีวิตได้ตามประสา
สิ่งใดดีเก็บไว้อย่าทิ้งลา
สักวันหนึ่งถ้ามีบุญคงคู่กัน
ตอนนี้ต่างคนต่างมีภาระ
ขอพรพระให้เรารอดกันทั้งสอง
สุขหรือทุกข์ส่งข่าวนะคู่ครอง
เก็บนำตาเอาไว้ใช้ยามรอดภัย///
24 มิถุนายน 2549 08:27 น.
ประคำ108
ผ่านไปแล้วกับชีวิตที่ผิดหวัง
เหลือกำลังที่ต้องสู้ยังไม่สาย
ภาพความหลังติดอยู่ไม่มีคลาย
ก้าวต่อใปหัวใจสู้คือฉันเอง
แม้วันนี้ชีวิตต้องเหว่หว้า
วันข้างหน้าจะไขว่คว้ามาให้เห็น
กับคำพูดของเธอฉันจำเป็น
ต้องให้เห็นว่าขาดเธอฉันไม่ตาย
24 มิถุนายน 2549 08:19 น.
ประคำ108
หยดน้ำตาไหลคู่กับสายฝน
ตกมาจนท่วมท้นบ้านเมืองฉัน
น้ำป่าทะลักเข้าใกล้อย่างฉับพลัน
หัวใจฉันแตกสลายบ้านไม่มี
พอเถิดนะพิรุณที่ศักสิทธิ์
ไปประสิทธิ์เมืองขาดฝนคงดีหนา
ถ้าขืนอยู่พวกข้าจมธารา
หยาดน้ำตาคงพอแล้วนะฟ้าดิน/ณัฎฐ์
หน้าส่วนตัว
720
