4 กุมภาพันธ์ 2553 08:59 น.
ปติ ตันขุนทด
มองผืนดินเมื่อร้อน ฤดู
นาไร่คลองหนองคู ผ่าวแล้ง
บุษบงแม่ตราตรู เหินห่าง
อกพี่เหือดขอดแห้ง อยู่ร้อนรอฝน
ฤดูดลเปลี่ยนแล้ว คืนหวน
ชลบ่ไหลกลับทวน นั่นน้อง
รักจางเมื่อเซซวน ตกต่ำ
นางจึ่งไกลจากห้อง บ่ย้อนกลับคืน
กลางคืนนอนห่มไห้ ครวญหา
เคยก่ายเกยสุดา ครั่นครื้น
นอนแนบชื่นนิทรา เทียบอุ่น
จากพี่ไปภูมิพื้น แห่งห้องหนใด
อาลัยรักก่อนนั้น ติดเตือน
คิดบ่เคยลืมเลือน อ่อนล้า
ผิดใดแม่มาเฟือน ตัดเยื่อใยนา
โอจุ่งคืนอกข้า ดั่งฟ้าโปรยฝน
สุธาดลชุ่มชื้น ไพรเขียว
ฝนพร่างพรมยาเยียว หมู่ไม้
อกใจพี่โศกเซียว รอแม่ คืนนา
ความป่วยปวดพิษไข้ เพื่อน้องรักษา
1 กุมภาพันธ์ 2553 15:52 น.
ปติ ตันขุนทด
ยินเสียงกาเหว่าร้อง โหยหวน
ในป่านาดอนชวน ล่ะห้อย
เหมือนนางพี่คอยครวญ หาคู่
ไกลห่างวอนคืนคล้อย สู่ห้องเคหา
สนธยาจะค่ำแล้ว คอยเห็น
ผัวเพื่อนเคยลำเค็ญ อยู่ข้าง
ทำงานห่างกันเป็น หวงห่วง
จงอย่าแรมเริดร้าง ปล่อยให้แดเดียว