7 ธันวาคม 2554 13:57 น.
ปติ ตันขุนทด
ถึงเวียงจันทร์แอ่วข้าง ริมโขง
โขงแม่ไหลยาวโยง เรื่อยรี้
เดินชมแต่สามโมง ถึงทุ่ม
เมืองเก่าของลาวนี้ เด่นด้วยวัฒนธรรม
อาลัยรักหนึ่งน้อง สาวลาว
พิมพ์แม่งามโฉมราว หล่นฟ้า
มองเมียงชื่นอกจาว ใจพี่
เกิดใหม่มาพบหน้า เมื่อหน้าขอดอง
เรียมเดียวดายนั่งจ้อง ลำของ ไหลเอย
ชะแม่มะกันยอง กล่าวส้วย
พูดจาไถ่ถามปอง มิตรมั่น กันนา
นางถ่ายภาพเราด้วย เพื่อไว้ความหลัง
7 ธันวาคม 2554 13:26 น.
ปติ ตันขุนทด
ธันวาวันที่ห้า มุกดา หารเเฮย
เรียมพี่สัญจรมา แอ่วแล้ว
พักนอนผ่อนกายา คืนรุ่ง
สายตื่นไปหอแก้ว เบิ่งข้ามถึงลาว
5 ธันวาคม 2554 20:25 น.
ปติ ตันขุนทด
เห็นคู่อื่นชื่นสุขเคียงคลุกครอง
อยู่สมสองสืบสวาทไม่ขาดเขิน
เราไร้คู่อยู่เดียวเปลี่ยวเหลือเกิน
จะยืนเดินนั่งนอนสะท้อนใจ
2 ธันวาคม 2554 11:57 น.
ปติ ตันขุนทด
บึงกาฬเติมตื่มขึ้น สำเร็จ
เมืองที่เจ็ดสิบเจ็ด ใหม่แจ้ง
เชิญชวนเที่ยวบำเหน็จ หนุนช่วย
ชนบ่มีใจแล้ง ชุ่มด้วยไมตรี
28 พฤศจิกายน 2554 12:28 น.
ปติ ตันขุนทด
ราชารักแผ่นพื้น ภูวดล
ปกแผ่ประชาชน หมื่นล้าน
เอาธรรมแพร่สอนคน ใจสว่าง
ราษฎร์ช่วยราชาต้าน ต่อผู้รุกราน
มารดารักก่อเกื้อ กุลบุตร ตนเอย
เสริมส่งลูกเรียนรุด เร่งรู้
รักใดบ่ใสสุทธิ์ เกินแม่ รักนา
ลูกเจ็บป่วยนางสู้ ใฝ่เฝ้ารักษา
ครูรักศิษย์หมั่นเฝ้า แจงสอน
ดีชั่วใจอาทร ส่องแจ้ง
ศิษย์ดีย่อมยอกร รับสั่ง สอนนา
ครูกล่าวศิษย์อาจแย้ง แต่ด้วยสัมมา
เป็นนายรักบ่าวด้วย เมตตา
คิดค่าแรงอัตรา เหนื่อยล้า
หยุดงานเมื่อถึงครา พักผ่อน
นายบ่างรักกันถ้า อยู่ด้วยคุณธรรม
รักตนคนทั่วหล้า ตรึกตรอง
ใครอย่ามาทำหมอง หม่นไหม้
รูปนามแง่งามปอง ปรุ่งแต่ง
หวงห่วงรักษาไว้ เพื่อให้คนชม
รักหญิงชายคู่คล้อง ครองคิด
เป็นเพื่อนเรือนชมชิด ร่วมห้อง
คบกันเนิ่นนานนิตย์ จิตจ่อ
สัตย์ซื่อคือธรรมต้อง แต่งสร้างเสมอกัน
รักผัวกลัวซ่อนชู้ เชยชม
ทำแต่ดีสืบสม ค่ำเช้า
ผัวดีย่อมเกลียวกลม เมียมั่น
ผัวชั่วชักหมองเศร้า ต่ำช้าจนตาย
รักเมียหมายมุ่งสร้าง หลักเรือน
มิแบ่งใจแชเชือน ซ่อนชู้
หากเมียแม่บิดเบือน เป็นอื่น
รักล่มเหลือกอบกู้ เปลี่ยนได้คงดี
รักสัตว์ใจแผ่เอื้อ อารี
งดฆ่าตียำยี แต่เลี้ยง
กุศลส่งเสริมมี สุขยิ่ง
สัตว์ร่วมโลกเราเสี้ยง เพื่อนสร้างโลกสวย
รักธรรมตัวท่านต้อง บำรุง
ธรรมนั่นแลจักผดุง แหล่งหล้า
คนใจไม่แปรปรุง เป็นชั่ว
โลกร่วมดินแลฟ้า ย่อมพ้นผองภัย