30 สิงหาคม 2546 14:28 น.
ปณิธาน รอดเหตุภัย
การทักทายอย่างไทยต้องไหว้สา
พร้อมกล่าวว่า สวัสดี วจีหวาน
ด้วยหัวใจและรอยยิ้มอิ่มดวงมาน
มิตรภาพยาวนาน ชั่วนิรันดร์
30 สิงหาคม 2546 13:07 น.
ปณิธาน รอดเหตุภัย
ร่อนเรพเนจร
แรมรอน เหินห่าง ร้างถิ่น
ดั้นด้น กันดาร แดนดิน
โบยบิน สู่ฟ้า คว้าดาว
เธอเจ็บปวด.ฉันก็ใช่จะไม่เจ็บ
เธอหนาวเหน็บ.ฉันก็ใช่จะไม่หนาว
ลองไถ่ถามความรักดูสักคราว
ใจที่เคยรวดร้าวคงเข้าใจ
ดาวดวงนั้นใช่ไหมเธอใฝ่ถึง
สักวันหนึ่งจะคว้าฝันนั่นใช่ไหม
รู้ทั้งรู้ระยะทางยังยาวไกล
จะฝ่าฟันมาให้ได้ในสักครั้ง
จะท้อถอยคอยชะตาอย่างนี้หรือ
แพ้ต้นมือ--หรือลองสู้ดูสักตั้ง
จะแปรเปลี่ยนอุปสรรคเป็นกำลัง
หรือจะฝังร่างตนอย่างคนแพ้
พายุกรำกระหน่ำโหมเข้าโถมถั่ง
มิอาจหยุดฉุดรั้งผู้แน่วแน่
เปรียบทะเลผันผวน ฟ้าปรวนแปร
บททดสอบ มอบแด่.คนสู้ทน
ระยางโยงรุ้งพาดสายจากปลายฟ้า
คือรางวัลผู้หาญท้าพายุฝน
รวงรุ้งงามคือความหวังพลังชน
จึงดิ้นรน จึงค้นหา จึงท้าทาย
เกิดเพื่อดับ..ระหว่างนี้คือ ชีวิต
ต้องรู้คิด มือต้องปีน ตีนต้องป่าย
จงยิ้มสู้ จงหยัดยืน ฝืนใจกาย
สู่จุดหมายดวงดาราบนฟ้านั้น
มนุษย์ทุกคน ล้วนเดินทาง
แตกต่าง มีทุกข์ มีสุขสันต์
เก็บเกี่ยว ประสบการณ์ แห่งวารวัน
ตักตวงฝัน อันเรืองรอง ของชีวิต
แดดหรือฝน สูงหรือต่ำ ดำหรือขาว
สั้นหรือยาว คดหรือซื่อ ถูกหรือผิด
เลือกเส้นทาง ก้าวต่อไป อย่างใจคิด
แล้วลิขิต ดี-ชั่ว ด้วยตัวเอง
30 สิงหาคม 2546 04:19 น.
ปณิธาน รอดเหตุภัย
สามสิบปีล่วงไป
หากดวงไฟไม่มอดแสง
เปลวไฟยังโชนแรง
และโชติช่วงกลางดวงใจ
ยิ่งโหมลมพายุ
ยิ่งปะทุขึ้นยิ่งใหญ่
เชื้อฟืนจะเติมไฟ
คอยเป่าปลุกให้ลุกลาม
ป่าเถื่อนและขุนเขา
ยังรอเราฟันฝ่าข้าม
หมายมุ่งจะก้าวตาม
และหมายใจจะไขว่คว้า
จะเฝ้าเติมเชื้อฟืน
พร้อมหยัดยืนอย่างหาญกล้า
สืบทอดไฟศรัทธา
แห่งคุณค่าประชาธิปไตย
30 สิงหาคม 2546 04:18 น.
ปณิธาน รอดเหตุภัย
ไม่เคยเลยสักนิดจะคิดถึง
แต่พอมึงจะจากไกลแล้วใจหาย
เคยร่วมทางใกล้ชิดสนิทกาย
ดีหรือร้ายก็รู้เห็นเป็นเพื่อนใจ
ตอนมึงอยู่กูไม่เคยจะสำนึก
มึงจะไปจึงรู้สึกระลึกได้
ว่ามึงเป็นเช่นมิตรสนิทใจ
ปัญหาใดก็ได้มึงไว้พึ่งพา
ใจหนึ่งกูก็ยินดีที่เพื่อนสุข
ใจหนึ่งทุกข์หวนไห้อาลัยหา
ยากเหลือเกินจะเอ่ยคำว่าอำลา
เพราะใจรู้ดีว่ายังอาลัย
มิตรภาพระหว่างเพื่อนไม่เลือนลบ
หวังเส้นทางจะบรรจบพบกันใหม่
มึงกลับมาเจอกันแม้วันใด
เดิมอย่างไรเป็นอย่างนั้น.......กูสัญญา
22 สิงหาคม 2546 15:51 น.
ปณิธาน รอดเหตุภัย
ทนเดินทางนานยาวทั้งหนาวเหน็บ
ทนปวดเจ็บวัยชราใบหน้ากร้าน
ทนเดินทางเหน็บหนาวทั้งยาวนาน
ทนเจ็บปวดใบหน้ากร้านวัยชรา
แม้ร่างกายล้าฉุดให้หยุดคิด
ท้าชีวิตไม่ย่อท้อขอมุ่งหน้า
แม้ร่างกายคิดหยุดฉุดให้ล้า
ไม่ย่อท้อขอมุ่งหน้าท้าชีวิต
ด้วยความหวังนิดน้อยยังคอยอยู่
ชีพที่รู้ไม่จีรังเหมือนดังจิต
ด้วยความหวังยังคอยอยู่น้อยนิด
เหมือนดังจิตชีพที่รู้ไม่จีรัง
มิตรภาพกำลังรอสานต่อให้
จากหัวใจคนคนนี้มีความหวัง
มิตรภาพให้สานต่อ รอกำลัง
คนคนนี้มีความหวังจากหัวใจ
หน้าส่วนตัว
1222
