11 มีนาคม 2547 10:57 น.
ป.ปิ่น
สิบสี่ กุมภา วาเลนไทน์
ฉันเศร้าใจ เธอหลอก บอกว่าไม่
เขาคนที่ เธอรัก เริ่มมีใจ
กุหลาบแดง เอามาให้ เธอยินดี
เขาสองคน มีความสุข มากหนักหนา
แต่ฉันทน ตรอมอุรา เจ็บแค่ไหน
เธอกับเขา มีความสุข ฉันเศร้าใจ
เจ็บแค่ไหน ฉันจะทน เป็นเพื่อนเธอ
ขอให้เธอ รับรู้ ว่าฉันเจ็บ
ฉันหนาวเหน็บ หัวใจ มากหนักหนา
มิตรภาพ ของเรา คงร้างลา
ถ้าหากว่า ฉันอ่อนแอ แพ้ชีวี
ฉันตัดใจ คบเธอ ได้แค่เพื่อน
ความทรงจำ ยังไม่เลือน ไปจากฉัน
ภาพวันเก่า ที่เรา ช่วยเหลือกัน
ยังผูกพัน กันฉัน ไม่จากไป
ขอขอบคุณ มิตรภาพ ที่เธอให้
ขอขอบคุณ กำลังใจ ที่ช่วยเหลือ
ขอขอบคุณ ความรัก ที่เหลือเฟือ
ความเอื้อเฟื้อ ของเธอ ฉันขอบคุณ
2 เมษายน 2546 15:00 น.
ป.ปิ่น
ฉันรักเธอ แต่เธอ ไม่เคยรู้
ฉันแอบมอง เธออยู่ เธอรู้ไหม
ฉันไม่กล้า เฉลย ความในใจ
เพราะกลัวว่า บอกเธอไป จะไม่ดี
2 มกราคม 2546 21:44 น.
ป.ปิ่น
ตัวเขา เดินควง กับคนรัก
มือเขา สอดก้อย ร้อยเกี่ยว
ตัวเรา นั่งเหงา อยู่คนเดียว
เาไป เราเมิน เศร้าใจ
เขาสอง นั้นมี ความสุข
ตัวเรา นั้นทุกข์ ไม่สุขสันต์
ตัวเขา สุขสันต์ แต่ละวัน
ตัวฉันนั้น โดดเดี่ยว เดียวดาย
25 ธันวาคม 2545 20:51 น.
ป.ปิ่น
ฉันรักเธอ แต่เธอ ไม่เคยรู้
ฉันแอบมอง เธออยู่ เธอรู้ไหม
ฉันไม่กล้า เฉลย ความในใจ
เพราะคิดว่า บอกไป คงไม่ดี
28 พฤศจิกายน 2545 19:56 น.
ป.ปิ่น
ลมแล้งหอบไอแล้งมาล้อมฟ้า
แดดสาดแสงร้อนจ้ามาแผดเผา
ฤดูแล้งเวียนมาไม่บรรเทา
ทุกหย่อมเหย้าฝุ่นปลิวว่อนร้อนเหลือทน
ในผืนฟ้าร้อนรนฝนขาดสาย
ในผืนดินน้ำหายเมื่อไร้ฝน
ในผืนน้ำน้ำแห้งขอดทุกวังวน
ในผืนป่าไม่ทุกต้นทนระกำ
รากใต้ดินเคยดูดน้ำเลี้ยงลำต้น
ใบก็เคยรับฝนบนฟ้าฉ่ำ
พอน้ำแห้งแล้งฝนต้นไม้ช้ำ
เมื่อขาดน้ำจะอยู่ได้อย่างไร
ใบเคยดกตกพุ่มชอุ่มเขียว
กลับแห้งเหี่ยวเปลี่ยนเป็นสีเหลืองไหม้
จนแดงคล้ำน้ำตาลแก่แต่ละใบ
แล้วปลิดขั้วร่วงไปเหมือนไฟลน
รอผลิดอกออกช่อละออใหม่
รอผลิใบเมื่อฝนมาอีกหน้าฝน
แต่ วันนี้แล้งร้ายไม่อาจทน
ต้องทิ้งใบด้วยจำนนให้ต้นคง
ไม้ยังรู้ทิ้งใบให้ต้นอยู่
คนต้องรูปรับตัวอย่ามัวหลง
รู้พินิจคิดพิเคราะห์ให้เหมาะตรง
เพื่อดำรงชีพสุขทุกเวลา
หน้าส่วนตัว
1515
