คืนและวันผ่านไปไม่หวนกลับ ล่วงเลยลับเคลื่อนคล้อยคอยไม่หวน ดุจชีวิตคนเราเฝ้าทบทวน นับวันล้วนใกล้ฝั่งหว่างก้าวเดิน ยังจะโลภมากไปไม่จบสิ้น ยังจะดิ้นต่อไปใจหกเหิน ยังกอบโกยโหยหามาส่วนเกิน ยังเผชิญหน้าทุกข์ทุกวี่วัน อีกเนิ่นนานแค่ไหนใจจะหยุด แม้สะดุดหลายครั้งยังไม่หวั่น แสวงหามากมายหลายร้อยพัน เหมือนชีพนั้นยั่งยืนพันหมื่นปี บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๕