26 มีนาคม 2553 05:28 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
กาลเวลาแปรเปลี่ยนวนเวียนหมุน
ชุลมุนอยู่บ้างระหว่างฝัน
แต่ละคนค้นหาและฝ่าฟัน
เพื่อตั้งมั่นชีวิตแม้นิดเดียว
บ้างยื้อแย่งแข่งขันสำคัญหมาย
จนชีพวายมิพบประสบเสี้ยว
เศษความสุขอยู่ในทุกข์กันเกลียว
หลงท่่องเที่ยวหาฝันอนันต์กาล
อนิจจามนุษย์สุดวิเศษ
น่าสังเวชยิ่งนักมักฟุ้งซ่าน
อนิจจาชีวีมิอยู่นาน
แม้ว่ากาลยาวยืนหมื่นล้านปี
แต่คนเราอยู่ได้ไม่เกินร้อย
มีก็น้อยเหลือทนคนเรานี่
แต่ก็ยังหวังว่าวันหน้ามี
ตัวข้านี้จะต้องครองแผ่นดิน
บางคนเคยขี่หลังช้างเสือใหญ่
กาลเปลี่ยนไปตกหลังยังอยากดิ้น
มิรู้กฏไตรลักษณ์อยากโกยกิน
แม้จะสิ้นบุญญาผลาชู
กาลเวลาบ่มค่าของมนุษย์
ค่าสูงสุดในจิตที่คิดสู่
คิดพูดทำความดีนี้ควรรู้
ชื่อจะอยู่ชั่วกาลนิรันดร
บ้านวรรรกรรมคนตัวเล็ก
๒๕ มีนาคม ๒๕๕๓
19 มีนาคม 2553 05:45 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เกิดอยู่ใต้ไตรรงค์พงศ์ทั้งผอง
เราพี่น้องชาติไทยให้สมาน
ควรสมัครรักมั่นกันนานนาน
เพื่อลูกหลานของเราเผ่าพงษ์ไทย
บรรพกาลนานมาบรรพบุรุษ
รวมใจยุทธหนักแน่นรักษ์แดนได้
เพื่อเราผองน้องพี่พลีกายใจ
เหนือจรดใต้จึงเป็นเช่นแหลมทอง
มาถึงเราเผ่าพงษ์ต้องคงอยู่
มิใช่สู้รบกันปั่นเป็นสอง
ล้วนเป็นไทยด้วยกันหมั่นปรองดอง
ดุจพี่น้องโบราณสมานไมตรี
อย่าให้โลกประณามในยามนี้
ไทยราวีกันเองเบ่งศักดิ์ศรี
สู้เพื่อใครใดเล่าเอาชีพพลี
คิดถ้วนถี่ก่อนจะเข้าประชัน
มองพ่อหลวงห่วงชาติขาดปึกแผ่น
ไยเคียดแค้นชังชิงวิ่งห้ำหั่น
พ่อทรงสร้างทางไว้ให้ช่วยกัน
ลูกมาบั่นเป็นสองพี่น้องไทย
พ่อชราภาพมากอยากจะเห็น
ลูกหลานเป็นปึกแผ่นแดนเหนือใต้
ยามแก่เฒ่าเฝ้าหวังตั้งดวงใจ
หวังอยากให้ลูกหลานนั้นประนอม
มิมีใครชนะเวลานี้
แม้นราวีกันไปอาจกล่อม
จะมลายกันแท้แม้ไม่ยอม
ยากถนอมคนไทยให้รักกัน
เศรษฐกิจแย่ย่ำต่ำพอแล้ว
ยังเพิ่มแนวโจมตีบี้ห้ำหั่น
อนาถหนักรักชาติกลับฟาดฟัน
ฤๅถึงวันกลียุคลูกสยามินทร์?
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๘ มีนาคม ๒๕๕๓
13 มีนาคม 2553 05:40 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ธรรมดาท่อนไม้ไร้ดวงจิต
คนขบคิดสั้นยาวสาวความต่อ
หวังอยากได้ไม้ยาวยาวไม่พอ
อยากได้สั้นมันก็ดูยาวเกิน
จะหาความพอดีนี้แสนยาก
เพราะความอยาก "ตัณหา" พาหกเหิน
มิรู้จักคำ "พอ" ก็ดุ่มเดิน
สู้เผชิญเสาะหามาครอบครอง
เมื่อได้มาหาพอหาต่อเพิ่ม
กอบมาเติมความอยากมักขัดข้อง
เหมือนโยนหินลงเลเทเป็นกอง
ก็มิอาจถมพร่องให้นองเนือง
อัน "ตัณหา" พาอยากยากทุกข์เข็ญ
เกินจำเป็นยังคว้าเสาะหาเรื่อง
มีแล้วอยากมากได้ให้สิ้นเปลือง
หวังรุ่งเรืองยิ่งขึ้นหมื่นเท่าตัว
มี "ตัณหา" พาให้ใจยึดมั่น
ติดต่อกันมั่นหมายในดีชั่ว
"อุปาทาน" สานต่อก่อพันพัว
เกิด "ภพ" กลั้วเกิดตายเวียนว่ายวน
มี "ภพ" ให้ได้ "ชาติ" ผงาดเกิด
เหมือนประเสริฐเกิดมาช่างน่าสน
เกิด "พยาธิ" ชาติได้ไข้ปะปน
สุดท้าย "คน" ต้องตายไม่เหลือเลย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๒ มีนาคม ๒๕๕๓
7 มีนาคม 2553 07:56 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เนิ่นนานผ่านมาแล้ว
ใจยังแป้วมิแคล้วห่วง
เหตุใดใจยังควง
มาเป็นบ่วงดึงถ่วงใจ
เนิ่นนานปีผ่านพ้น
จิตเวียนวนปนร่ำไห้
จำจากพรากมาไกล
แต่ฤทัยยังห่วงเธอ
เนิ่นนานกาลเปลี่ยนหมุน
ใจว้าวุ่นครุ่นเสมอ
ทั้งที่ไม่เจอะเจอ
ใจกลับเพ้อละเมอครวญ
เนิ่นนานการณ์แปรเปลี่ยน
จิตวนเวียนมิเปลี่ยนส่วน
ยังคงหลงรัญจวน
ทั้งนึกหวนปั่นป่วนจินตน์
เนิ่นนานนานแค่ไหน
แต่หัวใจยังถวิล
ทั้งรู้กู่ไม่ยิน
แต่ยังดิ้นอาจินกาล
เนิ่นนานกาลเลยล่วง
ความเป็นห่วงยังแผ่ซ่าน
ขยายเพิ่มตามวาร
ทรมานซมซานนัก
เนิ่นนานสัญญาเก่า
มีเพียงเราที่หน่วงหนัก
เธอเงียบไปมิใฝ่ภักดิ์
เรากระอักเพราะรักจร
เนิ่นนานฉันสอบทวน
นั่งทบทวนร้อยพันหน
เธอไม่ใส่กมล
เราคือคนหม่นเดียวดาย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๖ มีนาคม ๒๕๕๓
1 มีนาคม 2553 07:44 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน
สุนทรโวหาร
สืบทอดมานาน
ชาวบ้านเผ่าไทย
ศึกษาจากครู
ท่านรู้บอกได้
เขียนบันทึกไว้
เรียนให้จงดี
ฝึกหัดอ่านเขียน
หมุนเวียนวิถี
จัดวางวลี
ตามที่นึกตรอง
เขียนจบอ่านทวน
สอบสวนบทข้อง
แก้ท่วงทำนอง
ให้คล้องจองกัน
เริ่มจากกลอนสี่
เข้าที่มิหวั่น
อักษรสัมพันธ์
ถูกฉันทลักษณ์
กลอนสี่แคล่วคล่อง
แล้วลองหกหลัก
โยกย้ายถ่ายพัก
ไม่หนักเกินการณ์
กลอนหกยกได้
เร็วไวจัดจ้าน
ถูกตามตำนาน
ค่อยผ่านก้าวไป
ขึ้นกลอนแปดก่อ
สานต่อฝันใฝ่
อย่าด่วนร้อนใจ
พาให้ร้อนรน
แคล่วคล่องครองกลอน
ค่อยป้อนกาพย์ด้น
หมุนเปลี่ยนเวียนวน
ฝึกจนคล่องตัว
จะต่อโคลงฉันท์
ว่ากันได้ทั่ว
มีหลักไยกลัว
ไม่มั่วแน่นอน
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1055
