27 กันยายน 2552 01:51 น.

ตามรอยพ่อ


พอเพียงเลี้ยงตนเป็น 
ไม่ลำเค็ญเว้นโลภอยาก  
อยู่ได้ในยามยาก  
ทั่วโลกหลากยากพอดี

พอเพียงเลี้ยงตนได้
ตามวุฒิวัยและถิ่นที่
โลภมากยากพอดี
ทุกข์ทวีเพราะไม่พอ

พ่อหลวงทรงห่วงชาติ
จะเขินขาดเมื่อปราศพ่อ
จึงทรงสร้างพะนอ
หวังสานต่อสืบโครงการ

ประยุกต์ธรรมชาติ
เพื่อสามารถใช้ถูกด้าน
เรียบง่ายคล้ายวันวาน
รู้ประมาณในตนเอง

มิใช่วิ่งตามเขา
ประเทศเราเกษตรเก่ง
พืชพันธุ์โลกยำเกรง
เพียงบรรเลงปลูกเสริมดิน

ในน้ำมีปลามาก
นาข้าวหลากมิสูญสิ้น
อุดมธัญญ์น่ากิน
นี่คือถิ่นแผ่นดินไทย

โครงการดำริก่อ
พระชนม์พ่อทรงมอบให้
ขวนขวายด้วยหทัย
เพื่อฝากไว้ในธานินทร์

โชคดีมีพ่อหลวง
ที่ทรงห่วงทำเพื่อถิ่น
พ่อตรัสหัดยลยิน
จะไม่สิ้นแผ่นดินทอง

แผ่นดินธรรมพ่อนำแล้ว
สานต่อแนวให้แคล่วคล่อง
สยามจะเรืองรอง
ไทยแลนด์ต้องสามัคคี

น้อมนำพระดำรัส
พ่อหลวงตรัสเตือนทุกที
คนพาลนั้นมากมี
ขอคนดีอยู่ยืนยง

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๖  กันยายน  ๒๕๕๒

2314

love

comment

26 กันยายน 2552 04:53 น.

ขึ้นศาลอเมริกา

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

๑. อนิจจา...เกิดมาใครจะรู้
ตกเป็นผู้ต้องหมายให้ขึ้นศาล
ด้วยคดีขับรถผิดกฏการณ์
รถสวนผ่านมาพบกระทบกัน

๒. จริงจอดแล้วเห็นว่าถนนว่าง
มองดูทางขวาซ้ายบ่ายหน้าหัน
เริ่มออกรถอีกครั้งตั้งประจัญ
เหยียบเบรคพลันหน้าจรดหยุดรถดี

๓. ตำรวจมาเรียกหาเอกสาร
ค้นอยู่นานประกันภัย ใบขับชี่
Register อีกหนึ่งซึ่งต้องปี
เจ้าหน้าที่สอบถามความเป็นไป

๔. ก็บอกตามเป็นจริงสิ่งทั้งหมด
ตำรวจจดรายการพัลวันใหญ่
แล้วก็ยื่นตั๋วพร้อมบอกความนัย
ประกันภัยเพิ่งขาดอนาถนัก

๕. ตั๋วบ่งบอกค่าปรับรับทราบข้อ
ไม่ชะรอป้ายหยุดจุดนี้หนัก
อีกประกันฯ ขาดไปไม่พิทักษ์
รวมสองหลักข้อหาประดามี

๖. ตำรวจบอกจะจ่ายค่าปรับได้
หรือจะไปฟ้องศาลเจ้าหน้าที่
ก็ทำได้ให้อ่าน Ticket นี้
ยังโชคดีคนปลอยภัยรถไม่พัง

๗. ตัดสินใจส่งเรื่องฟ้องศาลก่อน
อาจอุทธรณ์ผ่อนผันศาลคงสั่ง
หนักเป็นเบาบ้างนะถ้ารับฟัง
ลองสักครั้งขึ้นศาลอเมริกา

๘. ประสบการณ์ชีวิตคิดลองเสี่ยง
เผื่อจะมีทางเบี่ยงให้เลี่ยงค่า
รับหมายศาลรอท่านพิจารณา
ยี่สิบสามกันยา นัดว่าความ

๙. ถึงเวลานัดหมายไปขึ้นศาล
เสียงเรียกขานชื่อนั้นน่าเกรงขาม
เดินไปยืนต่อหน้ายอมรับตาม
ข้อคดีมีห้ามต้องสังวร

๑๐. ขอร้องศาลมิอยากให้มีประวัติ
ยังอ่อนหัดทำไงช่วยไขผ่อน
ศาลให้จ่ายค่าปรับตามขึ้นตอน
และแน่นอนตามตั๋วชัวร์จ่ายไป

๑๑. ร้องขอศาลอีกรอบตามขอบเขต
ด้วยเพราะเหตุเงินนั้นปัญหาใหญ่
มิอาจจ่ายครั้งเดียวเสร็จทันใจ
พอจะผ่อนส่งได้ให้ปรานี

๑๒. Judge จึงเรียกเข้าหามาใกล้ใกล้
จะลดให้ผ่อนส่งคงไม่หนี
เดือนละยี่สิบห้าดอลล์ พอดี
พอจะมีหรือไม่ให้ตอบมา

๑๓. ขอขอบคุณอุ่นใจศาลให้ผ่อน
แต่ช้าก่อนขอทำคุณแทนค่า
งานชุมชนทั่วไปใฝ่นำพา
พิจารณาอีกข้อขอท่านทวน

๑๔. สรุปว่าทำได้ให้ตามขอ
คิดเกิดก่อคุณค่าน่าสอบสวน
ชั่วโมงสิบดอลล์ นะตามกระบวน
ให้ครบถ้วนตามนี้หนีลงทัณฑ์

๑๕. ศาลสั่งแล้วมอบเอกสารให้
กรอกลงไปส่งที่โต๊ะหน้านั่น
แล้วก็ลาจากศาลผ่านพ้นกัน
จำให้มั่นระวังสั่งบอกตน

๑๖. หนึ่งปีจากนี้มิผิดซ้ำ
ต้องจดจำกฏหมายในทุกหน
มิให้เกิดอุบัติเหตุเภทภัยวน
มิปะปนตั่วอีกหลีกหนึ่งปี

๑๗. หากทำได้ตามคำย้ำสั่งศาล
ประวัติการขับรถหมดจดสุขี
ขอมือใหม่หัดขับทราบตามนี้
อย่าเร็วรี่เกินเขตเหตุภัยตาม

๑๘. การขับรถบนท้องถนนใหญ่
ระวังไว้ให้มากหลากข้อห้าม
ก็เพื่อความปลอดภัยในเขตคาม
กี่ยุคยามกฏเกณฑ์เป็นสัญคัญ

๑๙. โทษหนักเบาเขาว่าไปตามผิด
มิได้คิดลูกหลานเหลนใครนั่น
จะน้อยใหญ่ให้ถือกฏเกณฑ์กัน
มิแบ่งชั้นผู้ดีหรือมีจน

๒๐. ประสบการณ์ขึ้นศาลเล่าขานไว้
ครั้งหนึ่งในชีวิตคิดอีกหน
ประสบการณ์ผ่านมาเสริมค่าคน
ต้องฝึกฝนอีกเยอะเจอนานา

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๕ กันยายน ๒๕๕๒

1669

love

comment

24 กันยายน 2552 13:31 น.

พระ-ละหมาด!

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

อนิจจา...พระสงฆ์ทรงศีลพรต
ทรยศพุทธองค์ทรงสั่งสอน
ห่มครองผ้ากาสาวะละสังวร
จิตเอนอ่อนเข้ารีดดูผิดแนว

อนิจจา...อนาถนักนักศึกษา
ลืมสิกขาตนสิ้นดิ้นนอกแถว
อยากจะรู้จะเรียนพากเพียรแล้ว
อาศัยร่มไตรแก้วทำไมกัน

อนิจจา...ลาเถิดลาสิกขา
หากจะมากระทำตามใจฉัน
ไม่เหมาะสมห่มผ้ากาสาวพัตรนั้น
ไฟโลกันต์จักเผาคราววายปราณ

อนิจจา...บวชเปล่าเสียข้าวสุก
นึกสนุกอะไรใจฟุ้งซ่าน
ช่างลบหลู่ศาสนาเกินประมาณ
ช่างประจานความเขลาเบาปัญญา

อนิจจา...สิทธิมิอาจห้าม
จะให้งามสึกก่อนผ่อนปัญหา
ความไม่มั่นไม่ตรงหลงศรัทธา
อนิจจาเสียหายอายไม่มี

อนิจจา...ความคิดจิตวิบัติ
ปฏิบัติผิดแผกแปลกเหลือที่
วางผ้าเหลืองเปลื้องคืนตื่นเสียที
นับจากนี้ ละหมาด ไปหากใจเอน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๓ กันยายน ๒๕๕๒

2718

love

comment

23 กันยายน 2552 04:24 น.

โลก-เปลี่ยน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

โลกนี้มีเปลี่ยนผัน 
คืนและวันที่ผ่านพ้น 
หมุนเวียนเปลี่ยนสากล 
เราเป็นคนเรียนรู้ไป 

มิอาจจะหยุดยั้ง 
หรือเหนี่ยวรั้งสิ่งเก่าใหม่ 
ต้องปล่อยและวางใจ 
เพื่อจะได้ไม่กังวล 

สิ่งเห็นและเป็นอยู่ 
ทุกเช้าตรู่ดูสับสน 
หลายอย่างต่างเวียนวน 
แต่ละคนต่างมีงาน 

ทำงานเพื่อแก้ไข 
ปัญหาได้แก้พ้นผ่าน 
สำเร็จเสร็จสิ้นการ 
กลับถึงบ้านก็หมดแรง 

หากวางจิตไม่เป็น 
จะทุกข์เข็ญไปทุกแห่ง 
หอบทุกข์ไปแสดง 
ต่างยื้อแย่งอวดทุกข์กัน 

ทั้งเขาเราก็ทุกข์ 
ค้นหาสุขมาขีดขั้น 
แค่เพียงเศษเสี้ยววัน 
ทุกข์ก็หันมาทวงคืน  

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๒  กันยายน  ๒๕๕๒

1303

love

comment

19 กันยายน 2552 05:48 น.