30 พฤษภาคม 2552 05:55 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คู่สร้างคู่สมดูสมส่วน
หลากล้วนสร้างสมสั่งสมค่า
ร่วมสุขร่วมทุกข์ผ่านยุคมา
ปัญหาร่วมด้วยช่วยเผชิญ
หายากจักพบประสบขวัญ
คืนวันผ่านพ้นทนหกเหิน
โดดเดี่ยวเดียวดายใครมองเมิน
ดุ่มเดินลำพังอย่างวังเวง
ประสบพบเจอเธอวันนี้
ฤดีอุ่นไอไม่รีบเร่ง
ปรึกษาหารือถือกันเอง
บทเพลงชีวิตลิขิตกัน
ขอบคุณที่ให้มอบไออุ่น
ละมุนละไมร่วมใฝ่ฝัน
สร้างเสริมเติมต่อก่อคืนวัน
เธอฉันจึงเป็นเช่นคู่เคียง
มิขอสิ่งใดมากมายหรอก
อยากบอกด้วยใจไม่อยากเสี่ยง
มีรักพะนอภักดิ์หล่อเลี้ยง
ขอเพียงเท่านี้มิมากมาย
เท่าที่เคยเห็นและเป็นอยู่
ร่วมสู้ด้วยกันสานความหมาย
ร่วมสุขร่วมทุกข์ปลุกใจกาย
ตราบวายจากกันเท่านั้นพอ
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๙ พฤษภาคม ๒๕๕๒
27 พฤษภาคม 2552 17:31 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ก่อนเราเคยร่วมเรียงเคียงคู่ขวัญ
แต่ละวันพูดจาประสาเพื่อน
สุขหรือทุกข์ปลุกปลอบมอบใจเตือน
เรานั้นเหมือนรู้ใจในเวลา
ฝนตกอีกฟากฟ้าพาเหน็บหนาว
จากเรื่องราวเล่าผ่านสานต่อค่า
เรามีกันและกันเสมอมา
เจรจาถามไถ่ฝากไมตรี
วันที่เธออ้างว้างระหว่างฝัน
เธอมีฉันรับฟังมิห่างหนี
ความเจ็บปวดรวดร้าวเข้าราวี
ฉันคนนี้ยังอยู่คู่เคียงเธอ
ทุกนาทีที่เธอบ่นเพ้อเหงา
ใจเปลี่ยวเปล่าอ้างว้างนั่งลอยเหม่อ
จำได้ไหมใครกันหันมาเจอ
พร้อมเสนอเรื่องเล่าจนเบาใจ
ระหว่างเราเล่าผ่านม่านดวงจิต
เริ่มสนิทเพราะเราเอาใจใส่
ผ่านสุขทุกข์ผูกพันปันฤทัย
อยู่ใกล้ไกลส่งข่าวเล่าสู่ฟัง
กาลเวลาแยกเราห่างกันแล้ว
ถามใจแก้วคำนึงถึงความหลัง
หรือลืมแล้วแก้วจ๋าอย่าปิดบัง
ตัวฉันยังรอเวลากลับมาเจอ
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๗ พฤษภาคม ๒๕๕๒
23 พฤษภาคม 2552 01:21 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ยินดีที่ได้ทักทายนะ
อาจจะอยู่ไกลต่างใฝ่ฝัน
ทุกคนทนสู้คู่คืนวัน
ทักกันบางครั้งถ้าว่างพอ
ยินดีที่ได้ทักทายด้วย
ขวนขวายในกิจคิดสานต่อ
ทำงานการไปใฝ่พะนอ
ถ้าท้อหันมาถ้าวางใจ
พร้อมจะรับฟังอย่างเงียบเงียบ
อาจเปรียบเช่นเพื่อนเตือนหวั่นไหว
มิเคยพบหน้าว่าเป็นไง
คุยได้เท่าที่มีเวลา
แลกเปลี่ยนคิดเห็นสิ่งเป็นอยู่
รับรู้ความหมายในคุณค่า
เสริมฝันกันไปในมรรคา
เตือนอย่าหากไม่ใช่หนทาง
เท่านี้เพียงพอต่อความหมาย
สหายต่างถิ่นผืนดินห่าง
ใต้ขอบฟ้านี้มิเลือนลาง
ระหว่างก้าวไปสหายมี
สู้เถิดหัวใจให้กล้าแกร่ง
เข้มแข็งเถอะนะอย่าถอยหนี
ขวากหนามย้ำใจได้ฤทธี
ชีพนี้ยังอยู่สู้ต่อนะ
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๒
22 พฤษภาคม 2552 05:47 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เกียรติยศชื่อเสียงเพียงสมมุติ
ที่มนุษย์ถือเป็นเช่นสักขี
วัดราคาค่าคุณหนุนทวี
จะต้องมีเอาไว้กันอายคน
ข้าไร้เกียรติยศศักดินานั่น
เพียงมุ่งมั่นฝันไว้ใจฝึกฝน
สิ่งที่เห็นเป็นอยู่สู้อดทน
ตั้งเตือนตนบนทางห่างอบาย
จะมีใครไหนเล่าเขามองเห็น
เกิดมาเป็นคนยากตรากตรำหลาย
จากเรือนชานบ้านช่องพี่น้องเคียงกาย
ด้วยมุ่งหมายสร้างตนบนโลกา
มิง่ายหรอกน้องพี่ที่จะอยู่
เหงาสุดกู่ห่างไกลไร้สิเนหา
ต้องอดทนจนยากจากถิ่นมา
เลี้ยงชีวาเดินย่ำเพียงลำพัง
จะมีใครเห็นใจคนไกลบ้าน
หนาวสะท้านทนไว้ด้วยใจหวัง
พ้นเดือนปีสู้ต่อพอประทัง
ขอชีพยังอยู่ดีมีเรี่ยวแรง
เกียรติยศชื่อเสียงเพียงความฝัน
แต่ละวันขอให้ใจเข้มแข็ง
ทำการงานไม่เขินค่าเงินแพง
เหลือใช้แบ่งเก็บงำยามจำเป็น
ส่งกลับไทยให้น้องซ่อมแซมบ้าน
สร้างมานานผุพังทั้งยากเข็ญ
อาศัยเงินทางไกลได้ชุ่มเย็น
ยามลำเค็ญช่วยหนักพักเป็นเบา
อยากจะกลับถิ่นฐานบ้านเคยอยู่
ไกลสุดกู่ยากยิ่งนั่งนิ่งเหงา
คิดถึงครั้งเริงร่าคราวัยเยาว์
อดีตเก่าชื่นบานผ่านมาแล้ว
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๒
17 พฤษภาคม 2552 06:12 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อนิจฺจา วต สงฺขารา
ธรรมดา ธรรมชาติ มิผัดผ่อน
ถึงเวลา ก็ไป ให้สังวร
อนุสรณ์ แทนตัว เพียงชั่วดี
ทำการงาน หาได้ ใช้เพียงอยู่
ทุกคนรู้ แก่ใจ ไม่อาจหนี
แต่ก็ทำ ลืมเลือน ผ่านเดือนปี
ดังชีวี จะอยู่ คู่โลกา
บ้างโกงกิน สินทรัพย์ รับของเถื่อน
บ้างปล้นเรือน ช่วงชิง วิ่งราวฆ่า
บ้างฉ้อราษฎร์ บังหลวง ลวงสัญญา
บ้างหลอกว่า ยืมใช้ ไม่ใช้คืน
อนิจจา มนุษย์ สุดอนาถ
คิดขายชาติ แผ่นดิน สินดาษดื่น
มิรู้จัก ความจริง สิ่งไม่ยืน
จะได้ดื่น กี่ครา ลืมตามอง
ทั้งแก่งแย่ง แข่งขัน ประชันท้า
จนรบรา ฆ่าฟัน ประหารผอง
หมู่มนุษย์ สุดช้ำ น้ำตานอง
เลือดไหลนอง อาฆาต อนาถจริง
อนิจฺจา วต สงฺขารา
บ่งบอกว่า สังขาร นั้นไม่นิ่ง
จะต้องแปร เปลี่ยนไป ให้ประวิง
สรรพสิ่ง เราท่าน นั้นมลาย
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๖ พฤษภาคม ๒๕๕๒
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1003
