โลก-วัฏสงสาร

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

มองทุกสิ่งที่เห็นและเป็นอยู่
คนทุกผู้มีกรรรมกระทำต่อ
เวียนวงวัฏทุกข์กี่ยุคพะนอ
ให้เกิดก่อสังสาระอุปาทาน

เกิดและตายไม่เว้นทุกเย็นเช้า
ไม่ว่าเขาเราก็ต่อจากท่าน
คือความจริงชีวีมิเนิ่นนาน
ร้อยปีผ่านจะพ้นกี่คนเชียว

แม้จะเลยหนึ่งร้อยก็หน่อยหนึ่ง
มิอาจถึงร้อยอีกทีนี่เฉลียว
เกิดและดับทับถมจมแห่งเดียว
กระดูกทบกว่าเขาเขียวที่เหลียวมอง

กี่ภพชาตินับเนื่องหลากเรื่องผ่าน
เป็นวัฏฏะสงสารให้ติดข้อง
เคยศึกษาเล่าเรียนเพียรครรลอง
แต่มิต้องถึงใจจึงได้วน

คำครูบาอาจารย์กรรมฐานทัก
เพียงรู้หลักจำได้ไม่ฝึกฝน
เสมือนอ่านสลากยามิละตน
ก็ต้องทนทุกข์ไปในโลกา

จะพากเพียรเรียนจบเปรียญเก้า
ก็ยังเขลาท่องจำย้ำอ่านค่า
แต่มิเคยเห็นธรรมตามสัจจา
จึงเสาะหาสิ่งใหม่ผูกใจครอง

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑  ตุลาคม  ๒๕๕๒