26 ตุลาคม 2551 02:09 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ตายายหรือปู่ย่าถ้าหงอยเหงา
อิมจะเฝ้าดูแลและปลอบขวัญ
อยากจะไปไหนบอกอิมทุกวัน
ไปด้วยกันตามจิตคิดอยากดู
อยากจะไปเที่ยวสวนชวนผ่อนพัก
หาคนรักเข้าใจให้ใกล้ชิดอยู่
อิ่มจะเป็นลูกหลานคอยอุ้มชู
โลกหดหู่จะชื่นและรื่นรมย์
ขอเพียงบอกอิมนะจะจัดให้
มิเกินกว่าวิสัยที่สั่งสม
อยากให้อิมปฏิบัตินัดมาชม
พร้อมจะห่มกล่อมใจในบทกลอน
ถ้าอยากฟังกลอนหวานสะท้านจิต
อิมเคยคิดแต่งไว้หลายวันก่อน
พร้อมจะนำบอกเล่ากล่าวทุกตอน
เผื่อจะย้อนความหลังครั้งวันวาน
อยากเข้าวัดจัดให้ใจอิมชอบ
เป็นระบอบดีงามอารามสถาน
พอจิตให้ใจสงบพบนฤพาน
จิตเบิกบานรืนฤดีมิเสื่อมคลาย
อิมจะอยู่ดูแลต่างลูกหลาน
เพราะการงานหน้าที่มีมากหลาย
บอกเถอะนะจะจัดตามสบาย
ลืมเบื่อหน่ายยิ้มร่าถ้ามีอิม
ออร์เบิร์น วอชิงตัน
๒๕ ตุลาคม ๒๕๕๑
21 ตุลาคม 2551 04:26 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ประเทศไทยวันนี้มีศึกรอบ
รายเขตขอบขัณฑสีมาทั่ว
อนาถแท้แม่พ่อลูกเมามัว
ต่างสาดชั่วใส่กันทุกวันคืน
ใครเล่าหนอพอช่วยอำนวยเหตุ
พาประเทศพ้นภัยไม่ขัดขืน
ประชาชาติร่มเย็นเป็นยั่งยืน
หลับหรือตื่นสบายอุ่นใจจริง
ฝักฝ่ายรัฐหยัดยืนว่าตนแน่
พันธมิตรแห่ประท้วงล้วงทุกสิ่ง
เหมือนสาวไส้ให้กามาช่วงชิง
ยื้อแย่งกินสยามนามไทยแลนด์
ข่าวกระฉ่อนร่อนไปในโลกกว้าง
ไทยประท้วงยาวนานนับวันแน่น
เศรษฐกิจติดขัดราษฎร์ขาดแคลน
ฟังแล้วแสนเสียดายไทยรบไทย
ฝั่งชายแดนกัมพูชาราวีหนัก
"กันทรลักษ์" บ้านฉันนั้นเดือดใหญ่
ประชาชนจนล้าจะพึ่งใคร
เมื่อรัฐไม่อาจป้องต้องทุกข์ทน
อ่าน-ฟังข่าว เล่าไว้ในหน้าสื่อ
เหมือนเครื่องมือฟาดฟันกันเข้มข้น
อีกเมื่อไหร่ไทยแลนด์แดนน่ายล
จะสงบอีกหนคนสามัคคี
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๐ ตุลาคม ๒๕๕๑
17 ตุลาคม 2551 05:51 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ส่องสกาวเจิดจ้าดาราเจ้า
ข้ายังเฝ้ามองอยู่รู้ไหมนั่น
ยามคิดถึงเมืองไทยในคืนวัน
ข้าเพียงหมั่นมองดาวสกาวพราย
เจิดจรัสรัศมีเจ้ามีอยู่
คนจักรู้สักวันฝันเฉิดฉาย
รับรู้ไว้ใต้ฟ้าพรรณราย
เจ้าเป็นหนึ่งความหมายกลางใจชน
แม้วิญญาณ์จะดับล่วงลับแล้ว
แต่ในแนวทรงจำย้ำฝึกฝน
ชื่อของเจ้าจารึกไว้ในกมล
ทั่วสากลรู้ซึ้งถึงวรีกรรม
แด่วิญญาณ์ดับลงตรงถิ่นนี้
ปฐพีเป็นพยานการเดินย่ำ
อุดมการณ์สานต่อก่อเกิดธรรม
เพื่อเตือนย้ำคุณค่าอธิปไตย
ดีส์มอยน์ส วอชิงตัน
๑๖ ตุลาคม ๒๕๕๑
10 ตุลาคม 2551 02:42 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
โลภโกรธหลงคงอยู่คู่ดินฟ้า
ธรรมดามนุษย์มิหลุดได้
จึงเป็นทาสอกุศลดลคลุมใจ
มิว่าใครต่างก็พอพอกัน
เว้นแต่ผู้รู้ชัดสัจธรรมแจ้ง
พุทธองค์ทรงแสดงแถลงนั่น
ปฏิบัติหัดตนพ้นผูกพัน
ข้ามมหรรณพห้วงบ่วงพันธนา
ใจจะว่างวางไว้ไม่ถือต่อ
ใจจะพอตัดรากซากตัณหา
ใจจะสุขพอเพียงเลี้ยงชีวา
ใช้ปัญญาปล่อยวางจะว่างเบา
เหล่านี้คือถ้อยคำลำนำพระ
สอนให้ละโกรธโลภหลงทั้งพงษ์เผ่า
ฝึกหัดไว้ให้เคยเฉยมิเอา
ปล่อยให้เขาเสียบ้างวางซะที
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๙ ตุลาคม ๒๕๕๑
8 ตุลาคม 2551 02:40 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
แดนสยามนามนี้รักสงบ
บัดนี้รบฆ่ากันเลือดกลาดเกลื่อน
เสียเลือดเนื้อเหลืออดหยดเลือดเตือน
ทำเสมือนมิใช่ไทยด้วยกัน
อะไรจะโหดร้ายหมายเข่นฆ่า
อนิจจาสยามยามเหหัน
ฤๅกาลนี้กลียุคทุกข์โรมรัน
จึงหมายมั่นเข่นฆ่ามิปราณี
อนาถนักรักชาติขาขาดแล้ว
ส่อเห็นแววเหี้ยมโหดโฉดผิดที่
เพราะกระหายใครขวางเป็นเจอดี
แล้วอย่างนี้เข้ามาเพื่ออะไร
ประชาชนเลือกมาพัฒนาประเทศ
หาเลือกมาทำเหตุอุบาทว์ใหญ่
มิเกรงกลัวบาปกรรมทำจัญไร
ฤๅจะให้บริหารชาติบ้านเมือง
คราวกลียุคทุกข์ทั่วทั้งสยาม
ขอประณามเ*้ยมโหดโทษผิดเรื่อง
ไยมิมองตรองให้ชัดทำขัดเคือง
ชาติรุ่งเรืองลุกร้อนตอนปราบชน
การประท้วงอหิงสาปราศอาวุธ
รัฐใช้ยุทธราวีนี่อีกหน
หรือมองราษฎร์มิเห็นความเป็นคน
จึงฉีดพ่นแก๊สใส่หมายชีวิน
ซีแอ๊ตเติ้ล วอชิงตัน
๗ ตุลาคม ๒๕๕๑
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1024
