1 กันยายน 2552 02:43 น.

ลีลารัก

ลีลารัก อ่อนหัด จึงขัดจึงเขิน
จะดุ่มจะเดิน ยังขัด หัดมิสม
มิพบมิพาน นานนัก รักภิรมย์
เคยขื่นขม รักแท้ มิแน่มินอน

เอาอะไร มากมาย กระจายกระจัด
สะบิ้งสะบัด รักไป พาใจอ่อน
แค่อยู่แค่เป็น เช่นนี้ สิสังวร
ขอพักผ่อน ห่างรัก สะบักสะบอม

เรื่องรักนี้ มีเห็น เป็นแตกเป็นต่าง
จะเยื้องจะย่าง หวั่นไหว ไร้เพลงกล่อม
ผ่านวันผ่านคืน ตื่นเช้า เฝ้าประนอม
เพื่อความพร้อม หวังว่า จะเจอจะจริง

ลีลารัก อ่อนหัด จะจัดจัดจะเสริม
ต้องแต่งต้องเติม เวลา สรรพสิ่ง
ประดุจประหนึ่ง อกข้า ยังประวิง
ขออยู่นิ่ง พักใจ ผ่อนคลายผ่อนพัก

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๓๑ สิงหาคม ๒๕๕๒

1005

love

comment

25 สิงหาคม 2552 02:07 น.

ก่อนจะต้องจากกัน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

ก่อน จะต้องจากกันในวันนี้
ก่อน เคยมีบทกลอนอักษรแก้
ก่อน เคยทักทายกันเริ่มผันแปร
ก่อน เพียงแค่ความหลังครั้งวันวาน

จะ ต้องจากกันสักวันหนึ่ง
จะ ต้องถึงที่สุดจุดผันผ่าน
จะ ต้องพรากจากไกลไปตามกาล
จะ ต้านทานอย่างไรในเวลา

ต้อง จากกันวันหนึ่งเมื่อที่
ต้อง พบมีสุขทุกข์คลุกเคล้าค่า
ต้อง ได้เห็นเช่นนี้ทุกชีวา
ต้อง รู้ว่าชีวิมิแน่นอน

จาก กันไปไกลตาเวลาเคลื่อน
จาก วันเดือนเลือนเป็นปีเก่ากอ่น
จาก วันนี้หลายอย่างต่างสะท้อน
จาก บทกลอนจากจิตลิขิตไว้

กัน อย่างไรได้เพียงขณะหนึ่ง
กัน ก่อนจึงดีกว่ามาแก้ไข
กัน เสมือนเพื่อนเพรียกเรียกจากใจ
กัน จากไปไกลตาอย่าลืมกัน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๔ สิงหาคม ๒๕๕๒

1547

love

comment

21 สิงหาคม 2552 17:15 น.

คืนแผ่นดิน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก



ชีวิต ที่ผันผ่าน
พ้นรอบกาล มิแน่นอน
อาจมี สิสั่นคลอน
ถึงบทตอน เมื่อวายปราณ

เกิดแก่ เจ็บและตาย
มีเรียงราย ทั่วทุกบ้าน
ไทยเทศ อวสาน
เพียงวันวาน ที่ผ่านเลย

มิอาจ จะย้อนกลับ
กาลลาลับ ไปแล้วเอ๋ย
รักชัง หญิงชายเอย
สุดท้ายเฉย เมื่อสิ้นลม

อยากมาก จึงมากทุกข์
คิดว่าสุข จึงสะสม
สุดท้าย กลายเป็นปม
ที่ทับถม จมอามิส

หากจิต ปล่อยวางได้
คืนกลับไป ไม่ยิดติด
กำไร ในชีวิต
สิ้นชีพปิด ทางอบาย

วางเถิด วางทุกสิ่ง
ตามความจริง สิ่งทั้งหลาย
สรรพ-สิ่งมากมาย
ฝากเรียงราย คืนแผ่นดิน

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๑  สิงหาคม  ๒๕๕๒