10 กุมภาพันธ์ 2549 13:41 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งหงอยเหงา
จากรักเก่าลาจากพรากไกลห่าง
อุตส่าห์มอบความรักจากใจวาง
มิคิดต่างเหลือใจเพื่อใครเลย
แต่ต้องถูกเขาพรากและขากใส่
โอ้หนอใจแก้วตาล้าเกินเอ่ย
จนมิอาจเปิดใจให้ใครเชย
กลัวว่าเผยออกมาจะกล้ำกลืน
อยู่ดีนะคนเหงาแม้เศร้าโศก
ธรรมดาของโลกมีสุขชื่น
ทั้งรังทุกข์คลุกเคล้าเฝ้าหยัดยืน
จึงต้องฝืนทำใจยามร้ายมา
ขอโทษนะคราจิตคิดถึงเจ้า
เพราะเคยเหงาโศกศัลย์จนหาญกล้า
หวังให้เธอผ่านพ้นมนต์มายา
สิเนหาอาลัยไม่แน่นอน
คืนนี้ร้างรุ่งสางฟ้าจ่างแจ้ง
จงเข้มแข็งแกร่งกล้าโสมสมร
ไม่มีใครทุกข์ซ้ำย้ำสังวร
เดี๋ยวมีร้อนมีเย็นประเด็นตรอง
ทำหน้าที่ประจำจำให้มั่น
แต่ละวันรักตนอย่าหม่นหมอง
ทั้งแม่พ่อก่อเกื้อจุนเจือครอง
เจ้าจงมองให้เห็นจะเย็นใจ
---------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
เขียนไว้ในวันที่คิดถึง ณ ราตรีหนึ่งซึ่งเพิ่งพ้นผ่าน
6 กุมภาพันธ์ 2549 12:07 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ฉันอาจเป็นเช่นใจที่ใฝ่คิด
บางครั้งผิดพลาดไปอภัยหน่อย
เพราะบางคราเธอจ๋าฉันใจลอย
มาโหนห้อยในหัวใจเธอ
เชิญเลยนะเธอจ๋าถ้าจะโกรธ
จงลงโทษตัวฉันพลันเสนอ
จะทุบตีที่ใจตามใจเพ้อ
เพราะใจเอ่อล้นแล้วด้วยแก้วตา
เธอทำฉันไม่มีที่นอนแล้ว
รู้ไหมแก้วขวัญเรียมสิเนหา
ความรักเธอเอ่อล้นจนท่วมมา
ห้องนิทราของชายฉันรักเจิ่งนอง
รู้ไหมฉันมืดมนอนธกาลนัก
ด้วยพลัดหลงดงรักมักใจต้อง
พงพนาสิเนหาเธอเกี่ยวดอง
จนฉันข้องหลงใหลไร้มรรคา
ฉันไม่ได้ติ๊งต๊องสักนิดหนึ่ง
แค่คิดถึง Think of you สิเนหา
จิตรำพึงถึงเธอทุกเวลา
แล้วแก้วตาห่วงชายไหมแจ่มจันทร์
คิดถึงกันวันละนิดจิตแจ่มใส
ฝากข้อความถามไถ่ใจคงมั่น
ตอบสักนิดหากจิตคิดถึงกัน
ยิ้มเสกสรรค์จากใจใช่เลยเธอ
---------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙
1 กุมภาพันธ์ 2549 13:06 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
คนตัวเล็กเด็กรากหญ้าประสาซื่อ
เดินยื่นมือหย่อนบัตรหน้าชัดหม่น
ด้วยกรำงานหว่านไถนาไร่จน
หวังสักหนเถิดนะนายกดี
กี่คนโก้ใหญ่โตจนคับบ้าน
ที่เดินผ่านสภาน่าบัดสี
กี่ผู้นำล้ำยุคโลกเสรี
จึงจะมีผู้นำนำพัฒนา
เห็นมีแต่ส่งเสริมตนและพวก
แม้ถูกจวกทุกวันยังปั้นหน้า
อนาถแท้แม่พ่อปวงประชา
อนิจจาสังคมจ่อมจมจัง
ยุคคนดีหนีไกลเบื่อหน่ายแล้ว
ขอฉัตรแก้วไตรรัตน์ร่มฉัตรตั้ง
นำศีลธรรมกลับคืนฟื้นพลัง
เยาวชนรุ่นหลังโปรดชั่งใจ
----------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๓๑ มกราคม ๒๕๔๙
23 มกราคม 2549 15:23 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อัน "ความรักเรียกร้อง" มักพร่องรัก
แม้ตระหนักแต่ยากจักฝึกฝน
เพราะเมื่อรักย่อมปักใจยินยล
มอบกมลมอบกายให้ครอบครอง
แสดงจันทราฟากฟ้าราตรีนี้
มองไม่เห็นดอกคนดีฟ้าไม่ผ่อง
เป็นเดือนแรมแกมฝนฟ้าคะนอง
ดุจใจของบางคนสับสนเกิน
"การมีรักเพื่อให้" ฝืนใจนัก
อยากฟูมฟักเก็บไว้ไม่ห่างเหิน
ประคองเคียงข้างฝันร่วมกันเดิน
สู้เผชิญพร้อมเธอเสมอปราณ
ในโลกนี้มีอะไรสมใจบ้าง
ล้วนต้องร้างลาไกลวันล่วงผ่าน
ผู้ใฝ่รักสลักจิตบูชิตมาลย์
อวสานจบลงตรงน้ำตา
หากจะรักใครสักคนบนผืนโลก
มิให้โศกรักตนค้นศึกษา
แล้วรักผู้มอบให้ร่างกายมา
น้อมบูชามากยิ่งมิ่งมงคล
แต่หายากจักเห็นว่าเป็นหลัก
เห็นกระอักกระอ่วมรักปี้ป่น
เพราะหลงใหลไกลออกนอกจากตน
กระเสือกกระสนบ่นเพ้อเจอรักลวง
-------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๐ มกราคม ๒๕๔๙
18 มกราคม 2549 04:11 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อุ่นอรุโณทัย
----------------
ถึงเมื่อยามเช้าตรู่อรุโณทัย
ฟ้าสดใสแดดส่องผ่องเจิดจ้า
ประหนึ่งความหม่นหมองนองน้ำตา
หากรู้ค่าจะเห็นประเด็นควร
อย่าแค่เพียงครวญคร่ำและร่ำไห้
จงตรองไตร่ตามตรึกระลึกหวน
ในโลกนี้มีมิมากหลากกระบวน
จงทบทวนหัดห้ามและปรามใจ
อย่าให้หลงพงอารมณ์จะจมปรัก
ดุจชะงักหลงพนาป่าลึกได้
หาทางออกมิเห็นประเด็นใด
สุดแก้ไขด้วยอับระดับปัญญา
ครูเคยสอนร้องไห้ตาใสสวย
ระวังด้วยการขยี้ทำตาพร่า
ทั้งบอบช้ำคล้ำหนักยากคืนมา
อีกระอาเพื่อนผองที่จ้องนวล
------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๖ มกราคม ๒๕๔๙
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1690
