7 เมษายน 2549 10:35 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หนทางช่างไกลนัก
ทั้งคนรักก็ผลักไส
อนาถสังวาสใด
ก็ช้ำในหัวใจตรม
โอ้หนอชีวิตรัก
สุดจะหักห้ามและข่ม
อาลัย..ใจจ่อมจม
ได้แต่ก้มหน้าฝ่าฟัน
ก้าวไปหายใจอยู่
แม้จะรู้ว่าไหวหวั่น
หยุดยั้งในบางวัน
เพราะสุดกลั้นบ่อน้ำตา
ถนอมกายใจไว้
จุดฝันใฝ่ยังไกลท่า
หลงรักหนักอุรา
เคยแกร่งกล้ามาลงแดง
สู้ต่อเถิดสหาย
ยังมิตายต้องกล้าแกร่ง
เหนื่อยหนักพักเอาแรง
แดดส่องแสงมาแข่งกัน
มิต่างดอกนะเพื่อน
ผ่านปีเดือนร่วมรังสรรค์
ก้าวไปในคืนวัน
จงมุ่งมั่นนิรันดร
--------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๘ มีนาคม ๒๕๔๙
5 เมษายน 2549 10:59 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
มิมีใครเกินกันดอกสหาย
ร่วมเกิดตายในโลกวิโยคผ่าน
คลุกขี้เถ้าเคล้าน้ำตาเหมือนสาบาน
ลูกอีสานยังเข้มและเต็มใจ
กำพืดเก่าเราเป็นเฉกเช่นนี้
อยู่ป่าดงพงพีที่นาไร่
รักสงบรบเป็นเย็นฤทัย
แต่ฝันใฝ่คงมั่นมิผันแปร
วันนี้เหนื่อยเมื่อยล้าก็ลาพัก
พรุ่งนี้จักกลับคืนมิตื่นแส้
เฆี่ยนให้ดีมีคำพร่ำดวงแด
คำพ่อแม่รักดอกจึงหยอกตี
แม้เราเองเบ่งนักควรหักห้าม
คนอื่นปรามอาจโกรธพาลโทษถี่
มิเห็นหน้าย่ายายมิใยดี
พ่อแม่ชี้ยังเกรี้ยวไอ้เสี่ยวเอย
เราก็เป็นเช่นเพื่อนต่างเตือนบอก
ลูกบ้านนอกคอกนาสหายเอ๋ย
เรามิเตือนเพื่อนพ้องน้องคุ้นเคย
ใครจะเอ่ยทักท้วงยามล่วงเกิน
จงหาญสู้รู้รับปรับดีชั่ว
อย่าเมามัวเกินจัดอาจขัดเขิน
พ่อแม่เราเฝ้าสอนก่อนลุกเดิน
ให้ประเมินตนเองเร่งสร้างตน
----------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๘ มีนาคม ๒๕๔๙
เขียนไว้เมื่อวันวาน นำมาขับขานด้วยใจจริง
3 เมษายน 2549 03:08 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เคยผิดพลาดล่วงเกินและเลินเล่อ
ขอวอนเธอยกโทษอย่าโกรธขึ้ง
มิได้คิดรบกวนรวนตังตึง
อย่าได้บึ้งเกรี้ยวกราดประมาทไป
เพียงทักทายไถ่ถามตามประสา
หากเบื่อหน้าช่วยแนะและเริ่มใหม่
อยากเห็นถ้อยร้อยฝันกลอนกาพย์ไทย
เขียนฝากบ้านน้อยยังคอยเธอ
หันหน้ามาทักทายไมตรีจิต
ดุจเพื่อนคิดเพื่อนฝันมั่นเสมอ
ถ้าพลั้งไปได้ช่วยชี้นะเออ
เพียงเสนอพร้อมสนองตามต้องการ
กลับคืนมาหยอกล้อต่อกลอนกาพย์
ที่รดอาบน้ำใจให้ห้าวหาญ
วอนเธอจ๋าหันหน้าอย่ารำคาญ
เขียนกลอนกานท์ต่อถ้อยเคยร้อยเรียง
คุยกันนะอย่าขึ้งถึงเกรี้ยวโกรธ
วอนยกโทษหากพลาดมิอาจเลี่ยง
ต่อจากนี้จะรับฟังยั้งสำเนียง
ขอแต่เพียงเธอหันหน้ามาพูดคุย
-----------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒ เมษายน ๒๕๔๙
31 มีนาคม 2549 12:08 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ความทรงจำกำหนดและจดไว้
แนบชิดใจเสมอแม้เธอหนี
เก็บเอาความอบอุ่นคุ้นเคยมี
แม้วันนี้ห่างไปไกลลับตา
จะให้เลือนจากจิตสนิทมั่น
มิมีวันลืมหายจากใจข้า
ยังจดจำคำเธอเคยจากลา
หวังใจว่าเธอจะสุขทุกคืนวัน
มิอาจรั้งเธอไว้ซึ้งใจนัก
ความเคยรักภักดิ์พี่ฤดีมั่น
ด้วยเหตุที่พี่นี้มิเท่าทัน
เธอจึงหันหน้าไกลฤทัยจำ
มิตั้งใจไกลห่างอย่างนี้ดอก
เคยย้ำบอกหลายหนจนเพรียกพร่ำ
แต่พี่ไม่ใส่จิตคิดสำคัญ
จึงต้องกลั้นกล้ำกลืนขมข่นใจ
มิโทษเธอดอกนะแก้วตาเอ๋ย
เรามิเคยร่วมรักสมัครใคร่
แต่ปางก่อนย้อนหวนทบทวนไป
อาจจะไม่เคยเรียงคู่เคียงกัน
---------------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๓๐ มีนาคม ๒๕๔๙
24 มีนาคม 2549 12:22 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑. เวลานั้นผันผ่าน
หลายรอบกาลต้องหกเหิน
เกิดมากล้าเผชิญ
ย่างก้าวเดินในเวลา
๒. ราตรีที่เหน็บหนาว
ฟังเรื่องราวพร่างพราวค่า
เก็บตกสาธกมา
หนึ่งชีวาฝากวาที
๓. ตำนานแห่งนาไร่
ตรากเหงื่อไคลทุกวันวี่
รอบกาลผ่านนานปี
ณ วันนี้คล้ายนิทาน
๔. ก่อนเก่าเราผาสุก
แสนสนุกลุกสนาน
ป่าไม้สัตว์ลำธาร
ยังพลุกพล่านสราญรมย์
๕. ย่ำน้ำมีปลาเต้น
มิว่างเว้นดินดีสม
กบเขียดร้อมระงม
ยามฝนพรมปฐพี
๖. ภาพฝันนั้นคล้อยเคลื่อน
ผ่านวันเดือนเลื่อนเป็นปี
ผู้คนดิ้นรนมี
แข่งศักดิ์ศรีมิอาทร
๗. แยกย้ายสู่เมืองหลวง
บ้างถูกลวงปวงสมร
ผู้เฒ่าเฝ้าดงดอน
ยามหลับนอนมิเต็มตา
๘. รอวันคอยลูกกลับ
นั่งนอนนับเหมือนอับค่า
รอเงินถูกส่งมา
ซื้อหยูกยาอาหารกิน
๙. ไร่นาพ่อค้ายึด
สุดอัดอึดมืดมิดสิ้น
ฝนแล้งแห้งผากดิน
แต่หนี้สินกลับพอกพูน
๑๐. วันนี้ที่น่าไร่
มองหาใครแทบสิ้นสูญ
คิดมาช่างอาดูร
ต้นดอกคูณดูวังเวง
๑๑. โลกาภิวัตน์ครอบ
ทุกเขตของต้องคร่ำเคร่ง
เพื่อยั้งยังหวั่นเกรง
คนกล้าเก่งเบ่งกลโกง
๑๒. หันหลังห่างศีลธรรม
พฤติกรรมมิไสโปร่ง
ขายชาติตัดใยโยง
ต่างเตียนโล่งดังนาดอน
---------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๓ มีนาคม ๒๕๔๙
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
1404
