27 กันยายน 2550 13:57 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หยุดมันลงตรงใจที่ใฝ่รัก
อย่าเพิ่งชักศึกมาฆ่าจิตอ่อน
เพียงลำพังตั้งไว้มิให้คลอน
ยังยอกย้อนหวั่นไหวนี่ใจคน
หากหารักปักจิตครุ่นคิดอ่าน
จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล
ด้วยดวงจิตคิดครุ่นวุ่นกมล
ไฟรักลนเผาผลาญทุกวันเวลา
อยู่กับตัวเราก่อนสอนตนไว้
แม้ยากไร้ก็อยู่ดูคุณค่า
สิ่งที่ฝืนขืนดื้อถืออัตตา
เป็นปัญหาซ้ำซ้อนนอนระทม
เมื่อพร้อมสรรพรับเถิดหากเกิดรัก
จะไม่หนักดวงแดและขื่นขม
แต่หากใจไม่พร้อมจักจ่อมจม
อาจพลาดล้มทั้งงานและการเรียน
เรียนอะไรไม่เท่าเฝ้ารู้จิต
อันความคิดอยากได้ให้ปวดเศียร
ทะยานมากหลากล้นจนอิดเอียน
ด้วยความเพียรเรานี้มีไม่พอ
หยุดพักก่อนสอนใจเมื่อไม่พร้อม
เป็นคนยอมแพ้หน่อยค่อยก้าวต่อ
วันนี้ดันทุรังหวังเคลียคลอ
มีแต่ท้อและทุกข์สุขไม่มี
......................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๗ กันยายน ๒๕๕๐
25 กันยายน 2550 20:51 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
ชื่อว่า "คน" วนเวียนเปลี่ยนแปลงต่อ
คำว่า "พอ" ยากอยู่รู้ความหมาย
แต่มิอาจกระทำย้ำใจกาย
ยังมิวายดิ้นต่อขอข้าที
จะยั้งอยู่ยืนหยัดกี่วัสสา
มิคณาตนเองเบ่งเต็มที่
ทั้งตัวเขาเราท่านบรรดามี
ต่างลุกลี้ลุกลนนี่คนเรา
อะไรหรือคือตัวต้นแห่งเหตุ
ไร้ขอบเขตจำกัดให้ขลาดเขลา
พุทธดำรัสตรัสไว้ให้คิดเอา
"ตัณหา" เผาหัวใจอยากได้เกิน
ลืมเสียสิ้นด้นไปในตัณหา
หลงนึกว่าเป็นจริงวิ่งหกเหิน
สิ่งสุดท้ายกายเอยเคยนั่งเดิน
เขาก็เชิญสู่เชิงเพลิงตะกอน
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๕ กันยายน ๒๕๕๐
23 กันยายน 2550 10:03 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
แวะเยี่ยมเยือนเรือนชาน "บ้านกลอนไทย"
ด้วยอยู่ไกลแดนดินถิ่นสยาม
จำใจจากพรากถิ่นถวิลทุกยาม
จึงเข้าตามเวปไซท์ได้พบเจอ
ปกติชอบเขียนเพียรฝึกฝน
ปลอบกมลด้วยกลอนสุนทรเสนอ
บางประเด็นเป็นคล้ายใจละเมอ
จึงพร่ำเพ้อไปบ้างบางเวลา
เพราะยังเป็นปุถุชนคนในโลก
ผ่านทุกข์โศกสุขสันต์ปันคุณค่า
จึงหวั่นไหวไปบ้างบางครั้งครา
ถวิลหานาไร่เคยได้เนา
บ้างก็เอ่ยเปรยฝันถึงวันพรุ่ง
อรุณรุ่งหวังว่าจะไม่เศร้า
แม้ยามท้อก็ได้ระบายบรรเทา
ต่างใฝ่เฝ้าฝึกฝนสอนตนเอง
อิงอาศัยบ้านกลอนพักผ่อนจิต
ต่างลิขิตจินตน์นี้แม้มิเก่ง
ยังเหมือนเด็กหัดเดินเพลินบรรเลง
มิเคยเบ่งทับใครในบ้านกลอน
ในโลกนี้มีมากหลากหลายอย่าง
บนเส้นทางชีวีตริตรองก่อน
มองข้างหน้าเหลียวหลังชั่งใจย้อน
จะสะท้อนให้เห็นเช่นบทเรียน
............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๒ กันยายน ๒๕๕๐
21 กันยายน 2550 15:27 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
Central Park in New York
หนึ่ง...ปีผ่านไปเร็วไวนัก
หนึ่ง...รักห่างหายไม่คงที่
หนึ่ง...ฝันวันเก่าเรายังมี
หนึ่ง...นี้มีมากหลากประเด็น
ปี...เดือนเคลื่อนไปไม่หวนกลับ
ปี...นับต่อไปมองไม่เห็น
ปี...นี้แปลกจิตคิดลำเค็ญ
ปี...เป็นเวลาน่าคำนวณ
ผ่าน...พ้นคนเคยเชยชิดใกล้
ผ่าน...ไปยากย้อนสะท้อนหวน
ผ่าน...แล้วแนวใดให้ทบทวน
ผ่าน...ล้วนหลากเรื่องชำเลืองดู
ไป...ต่อพอทนแม้หม่นบ้าง
ไป...อย่างที่ฝันฉันจะสู้
ไป...ลองให้เห็นผิดเป็นครู
ไป...อยู่ให้เห็นตามเป็นจริง
..............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๐ กันยายน ๒๕๕๐
20 กันยายน 2550 00:36 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
อันความหวังตั้งไว้ในชีวิต
เพื่อลิขิตเส้นทางหว่างวิถี
เป็นแรงใฝ่แรงฝันแต่วันนี้
ทำหน้าที่ของเราอย่าเหงาใจ
สู้ต่อไปในวันอันผ่านพ้น
แต่ละคนก็ทำตามจิตใฝ่
เรานั้นต่างย่างก้าวเข้าเส้นชัย
แล้วแต่ใครจะฝันตามครรลอง
เราอาจร่วมเรียงฝันสร้างสรรค์ต่อ
ร่วมพะนอร้อยฝันมั่นเราสอง
หากความฝันนั้นตรงคงประคอง
ร่วมเกี่ยวดองสักวันฝันเป็นจริง
หากมิใช่ก็เป็นเช่นน้องพี่
อย่าได้มีเคืองโกรธโทษสรรพสิ่ง
เพียงเราสองครองฝันนั้นไม่ทิ้ง
จะเป็นมิ่งมงคลดลพลัง
อันความรักไม่เลือกชั้นวรรณะ
อิสระหัวใจใฝ่และหวัง
รักด้วยมุ่งสุขให้ไม่ปิดบัง
รักช่วยยั้งความทุกข์อย่าลุกลาม
อีกยินดีที่เห็นเธอเป็นอยู่
ยืนหยัดสู่วิถีมิมองข้าม
คุณความดีที่สร้างอย่างงดงาม
จะติดตามคุ้มครองกั้นผองภัย
.............................
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๙ กันยายน ๒๕๕๐
ความหวังและกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน หากไม่มีควรสร้างให้มี เมื่อมีแล้ว ก็ควรรักษาไว้เป็นพลังสร้างสรรค์ในแต่ละวันต่อไป หากพบเจอคนที่เห็นว่าควรจะมอบให้ ก็ควรมอบไว้ แต่ไม่ถึงหวังสิ่งตอบแทน เพราะเมื่อเธอเห็นคุณค่า และมีความหวัง-กำลังใจพอ เธอก็จะหยิบยื่นคืนให้เราเท่ากับใจที่เธอมีเองล่ะ
ขออภัย ที่เจ้าของกระทู้ไม่อาจตอบข้อความในกระทู้ได้ จึงทำได้ดีที่สุดเพียง การเข้ามาอ่าน และเก็บความทรงจำดี ๆ ไว้ในใจเท่านั้น ขอบคุณ/ขอบใจ ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ผ่านมาแสดงความคิดเห็นร่วมกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
หน้าส่วนตัว
963
