25 พฤษภาคม 2551 02:39 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เกิดมาก็นานปีมิเคยเหงา
ใจกลับเศร้าหม่นจิตคิดแล้วหมอง
ผ่านชีวิตมากมายหลายมุมมอง
แต่ยังข้องขุ่นใจในเวลา
เพราะหัวใจใฝ่หานารีสาว
คิดถึงคราวเที่ยวไทยให้หวนหา
อยากจะให้เธออยู่คู่ชีวา
ได้พบหน้าเช้าเย็นเป็นประจำ
นี่ฤาเรียกว่ารักที่ปักอก
ยากจะยกออกได้ใจจึงพร่ำ
อยากพูดจารับฟังอย่างเคยทำ
ใคร่จะย้ำสัมพันธ์ให้มั่นคง
กลัวยิ่งนักกลัวใจในวันหน้า
หวาดผวากลัวใครมาให้หลง
แม้จะมั่นใจว่ายาใจตรง
แต่พะวงยิ่งนักคราจากไกล
รู้เถิดนะยาใจในวันห่าง
ฉันอ้างว้างยิ่งนักอยากอยู่ใกล้
คิดถึงเธอเพ้อหาจะขาดใจ
เจอออนไลน์ค่อนคืนฝืนเฝ้ารอ
ขอเถอะนะยาใจคราไกลห่าง
ในระหว่างวิถีที่ก้าวต่อ
คิดถึงฉันบ้างนะเวลาท้อ
แค่นี้พอให้ชายได้มีแรง
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๔ พฤษภาคม ๒๕๕๑
19 พฤษภาคม 2551 15:21 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เจ้านกน้อยทำรังแต่พอตัว
ไม่ปวดหัวพออยู่ดูเหมาะสม
ทำใหญ่มากยากเกินมิเพลินชม
พาให้จมเพราะหนักหากฝนมา
เหมือนมนุษย์สุดอยากตรากตรำสู้
แม้มีอยู่เหมือนพร่องต้องเสาะหา
จึงไม่มีวันพอต่อชีวา
อนิจจาอยู่ได้ไม่นานวัน
สิ่งที่หามาได้ใช้มิหมด
แม้คิดคดขวนขวายด้วยความหมั่น
โกงเขามาสารพัดมิจัดปัน
สิ่งเหล่านั้นไร้ค่าคราวายชนม์
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๑
11 พฤษภาคม 2551 13:35 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
จะไม่วิ่งหารัก
จะไม่ปักใจสุดซึ้ง
จะไม่ให้หน้าบึ้ง
จะเป็นหนึ่งในใจเรา
จะไม่วิ่งหนีหน้า
จะหาญกล้าต่อความเหงา
จะฟูมฟักหนักหรือเบา
เมื่อรักเข้ามาจู่โจม
หากแม้จะไร้รัก
จะเป็นหลักไม่หักโหม
กลัวสะดุดทรุดโทรม
ยามทุกข์โรมรันราวี
รักแท้มีแต่ทุกข์
ยามหมดสุขก็หน่ายหนี
รักเต็มร้อย ถ้อยวาที
แห่งใดมีในโลกา
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๑
21 เมษายน 2551 20:59 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
พระสงฆ์ (นักสืบ ไร้อันดับ เขียน) :-
ตั้งแต่นั้นพระสงฆ์ทรงธรรมะ
ประกาศละเลิกสึกนึกถวิล
เลี้ยงกำพร้ามุ่งทางธรรมย่ำธรณินทร์
ทุกวันบิณฑบาตไม่ขาดเลย
--------------
การเป็นสงฆ์ทรงศาสน์ประกาศก้อง
ตามครรลองพุทธองค์ทรงเฉลย
เดินสู่ทางอริยะน่าชมเชย
พระสงฆ์เอยจึงเป็นเช่นปูชนีย์
ปฏิบัติตามธรรมวินัยด้วย
ทั้งยังช่วยแนะนำตามหน้าที่
เป็นตัวอย่างของคนบนปฐพี
นำสิ่งดีสู่สังคมบ่มค่าคน
ใครได้เห็นเป็นบุญหนุนนำต่อ
ได้ถามข้อธรรมะที่ฉงน
จะยิ่งเพิ่มศรัทธาประจักษ์ตน
กล่อมกมลในทางสว่างร่มเย็น
สุขสงบพบธรรมตามวิสัย
ฝึกหัดใจของตนพ้นทุกข์เข็ญ
เป็นที่พึ่งผองชนพ้นลำเค็ญ
ชี้ประเด็นปัญญานฤพาน
ได้ชื่อว่าพระสงฆ์ผู้ทรงเกียรติ
ผู้มิเบียดเบียนใครใจห้าวหาญ
ให้อภัยจริงแท้แม้คนพาล
ใจเบิกบานยิ่งนักหลักสัมมา
เดินไปเถิดหมู่สงฆ์ผู้ทรงศักดิ์
น้อมใจภักดิ์ในธรรมอันล้ำค่า
ก้าวสู่หลักไตรรัตน์วัฒนา
เป็นบุญญายิ่งยวดได้บวชเรียน
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๒๑ เมษายน ๒๕๕๑
19 เมษายน 2551 14:54 น.
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
เรื่อง "กิเลส" เภทต่างต่างมีทั่ว
"ตัณหา" กลั้วพาใจให้ไปหาเรื่อง
จึงเศร้าหมองมองใดไม่รุ่งเรือง
สร้างปมเขื่องพอกใจให้จ่อมจม
อยากจะละมานานมันตามติด
ชั่วชีวิตจึงคลุกเคล้าทุกข์ถม
แม้สุขบ้างจางคลายไม่บรม
เพราะสั่งสมกันมาทั่วหน้ากัน
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๑๙ เมษายน ๒๕๕๑