17 สิงหาคม 2545 21:40 น.
บุษราคัม
กาพย์ห่อโคลง
๏เป็นคนจงต่อสู้ ชีวิต
หนักแน่นสู้วิกฤติ แกร่งกล้า
ทำงานสุจริต บากบั่น
แสวงความก้าวหน้า อย่าท้อจงเพียร๚
ชีวิตเป็นของเรา
อย่ามัวเมาเศร้าหรือสุข
ธรรมดาหากมีทุกข์
ใช่ใครกำหนดชะตา
มัวท้อแท้เบื่อหน่าย
ไม่ขวนขวายความก้าวหน้า
ใส่ใจคำนินทา
คงมีแต่จะล่มจม
เร่งพัฒนาตัว
อย่าไปกลัวหากจะล้ม
เมื่อชีพยังมีลม
กัดฟันสู้กันต่อไป
ทำใจให้หนักแน่น
มีแบบแผนไม่หวั่นไหว
หากแม้ว่าเจอภัย
ใช้ปัญญาแก้ไขมัน
อย่าไปมัวแต่ท้อ
อย่ารีรอ ขมีขมัน
ลุกขึ้นสู้บ่ยั่น
ขยันทำมาหากิน
จงใช้พรแสวง
เพื่อเป็นแรงหาทรัพย์สิน
สุจริตทำกิน
ด้วยสองมือและหนึ่งใจ
หนักเอาและเบาสู้
อย่าลบหลู่งานน้อยใหญ่
ทำกิจโดยตั้งใจ
ไม่สะเพร่าเอาสบาย
ทำงานโดยรอบคอบ
ทำการชอบไม่เสียหาย
ทำดีทั้งใจกาย
แม้สิ้นชีพแต่ชื่อยัง๚ ๛
16 สิงหาคม 2545 12:43 น.
บุษราคัม
อยากให้เธอจงมั่นใจ
อย่าหวั่นไหวกับปัญหา
เพื่อนอยากเห็นเธอเก่งกล้า
ใช้ปัญญาช่วยฝ่าฟัน
ขอเธอจงอย่าท้อถอย
เพื่อนยังคอยอยู่ข้างหลัง
เป็นแรงใจและพลัง
สร้างความหวังกำลังใจ
ฉันจะเป็นเพื่อนเธอนะ
อย่าลดละฝันยิ่งใหญ่
ต้องสู้จึงถึงเส้นชัย
วันยิ่งใหญ่เป็นของเธอ
16 สิงหาคม 2545 12:39 น.
บุษราคัม
สร้างความสำนึก ตื้นตัน แก่ศัตรู
ดีกว่าสู้ เข่นฆ่า ให้อาสัญ
ประเสริฐกว่า ประหัดประหารกัน
เมตตานั้น จรรโลงโลก ให้ร่มเย็น
หากจิตใจ มุ่งหมาย ทำลายล้าง
คงอับปาง จางสุข เกิดทุกข์เข็ญ
สิ้นสันติ คงมีแต่ ความลำเข็ญ
เปลี่ยนโลกเป็น สมรภูมิ ใช้โรมรัน
ชัยชนะขึ้นอยู่ ที่จิตใจ
ใครดับไฟ ในจิตได้ ย่อมสุขสันต์
เปลี่ยนไฟแค้น ให้จางหาย ลงไปพลัน
จงอดกลั้น รู้จักการ ให้อภัย
แผ่เมตตา ให้กับศัตรู ทั้งหลาย
ดีกว่าการ ทำลาย กว่าไหน ไหน
กลับเพิ่มมิตร ลบรอยแค้น ให้จางไป
ให้อภัย และ โปรด อโหสิกรรม
13 สิงหาคม 2545 21:34 น.
บุษราคัม
พ่อเอ๋ยพ่อครู
นั้นคือ ผู้ประสิทธิ์ประสาทการศึกษา
อบรม บ่มสอน กลอนวิชา
จิตเมตตา ...ต่อศิษย์...ไม่ปิดบัง
ปรารถนาเห็นศิษย์นี้รุ่งเรือง
เกียรติฟูเฟื่องเรื่องโคลงกลอนดั่งใจหวัง
พระคุณครูเลิศฟ้ายิ่งพลัง
ครูสอนสั่ง.......ดั่งพรหมของศิษย์เอยฯ
--------แด่ พ่อครู ค่ะ-------------
10 สิงหาคม 2545 23:12 น.
บุษราคัม
แสงรวีที่อาบฟ้านภาผ่อง
สุกสว่างเรืองรองตอนรุ่งสาง
ทินกรโอภาสกากแดดบาง
ฟ้ากระจ่างล้างความมืดให้หมดไป
สกุณาออกจากรังมาหากิน
หมู่นกบินโผผินดินแดนใหญ่
สรรพสัตว์ออกหากินให้ถิ่นไพร
อรุโณทัยกระจ่างนภดล
คนออกมาหากินห่างถิ่นฐาน
ขายแรงงานไกลบ้าน.....เมืองสับสน
เจอทั้งทุกข์และสุข อยู่ระคน
เกิดเป็นคน ต้องอดทน รุดทำกิน
ชนบทหดหู่ ไร้หนุ่มสาว
ฒ. ผู้เฒ่า เหน็บหนาว อยู่ในถิ่น
คอยเลี้ยงหลาน เมื่อหนุ่มสาว ไปทำกิน
หาทรัพย์สิน ในดินแดน ศิวิไลซ์
ใยลูกจึง ถึงไม่มา หาแม่บ้าง
ปล่อยแม่เฒ่า ให้อ้างว้าง น้ำตาไหล
ในวันแม่ ขอเพียงแค่...พวงมาลัย
มากราบแม่ ได้ไหม....นะลูกยา
ฒ.ผู้เฒ่า มีแต่จะโรยร่วง
แต่หัวใจ เป็นห่วง ลูกหนักหนา
อยากให้กลับมาอยู่พร้อมหน้า พร้อมตา
ในวันที่ สิบสอง สิงหา ได้ไหมเอย
หน้าส่วนตัว
866
