10 พฤศจิกายน 2545 01:58 น.
บุษราคัม
แสง.... สูรย์สว่างล้ำ.........โลกา
ธรรม... ส่องทางปัญญา.......บ่งชี้
นำ ........จิตหลุดเวทนา........ผุดผ่อง
ใจ ........แก่นบ่กระพี้...........แน่นแท้แก่นสาร
ใส ........ปานสิ่งผ่องแผ้ว........รัตนะ
ส่อง....... เพื่ออริยะ.................เพริศแพร้ว
ครอง .....จิตห่มธรรมะ............ทุกเมื่อ
ชิด .......สิ่งดียิ่งแล้ว.............เปรียบแก้วสามดวง
วิทย์.......พ่วงธรรมย่อมสร้าง.......มงคล
นอง........ท่วมทั้งสกล.................ประเสริฐแท้
ช่อง........ทางชี้กมล.....................คือศาสน์
จิต.........แกร่งย่อมไม่แพ้...........สิ่งร้ายอันใด
ฤทธิ์.......ใจอันเปี่ยมล้น............บารมี
ดี............ย่อมจะเป็นศรี.............แกร่งกล้า
มี.............ธรรมเปรียบชีวี..........พิสุทธิ์
ว่าง...........จากสิ่งชั่วช้า.............ห่มแล้วในธรรม
ล้าง.........กรรมเพื่อปลดเปลื้อง.....อวิชชา
มา..........มั่นสร้างปัญญา..............ก่อเกื้อ
ยา..........ดีที่รักษา.......................ดวงจิต
ล้ำ..........เลิศธรรมอะเคื้อ............ล่วงพ้นสงสาร
9 พฤศจิกายน 2545 00:14 น.
บุษราคัม
โคลงกระทู้
๏ แสง.....สุรีย์แผ่คุ้ม.........โลกา
ธรรม.....ห่อนเวทนา.........ล่วงพ้น
ส่อง.....สว่างวิญญา...........เหินห่าง ทุกข์แฮ
ใจ .....สุขสงบล้น.............ผ่องแผ้วไม่หมอง๚
๏ให้ .....มองหาสิ่งด้อย.........ในตน
ไกล .....ห่างอกุศล...............เกลือกกลั้ว
บ่วง.....บาปย่อมรัดคน.........ทำผิด
กรรม.....ย่อมจะเป็นรั้ว.........เพื่อล้อมวิบากกรรม๚
๏ถ้า .....ตัณหาท่วมท้น........คนใด
ทำ ......แต่สิ่งจัญไร..............ยิ่งแล้ว
ความ....ชั่วย่อมตามไป........เป็นเช่น เงานา
ดี.......เปรียบเสมือนแก้ว.........เพริศแพร้วสุริยกานต์๚ ๛
ปล. โคลงกระทู้ บทนี้ เป็นฉบับแก้ไข จากของเดิม ที่ดิฉันเคยแต่งไว้
เพราะมีจุดบกพร่องบางประการในโคลงก่อน มีผู้เสนอแนะให้แก้ไข
ขอขอบคุณ คุณ โกเมน ที่กรุณาชี้ในจุดบกพร่อง นะคะ เพื่อจะได้ช่วยให้
ดิฉัน แต่งได้ถูกต้องตามฉันทลักษณ์ค่ะ เพื่อเป็นการ อนุรักษณ์การประพันธ์
หน้าส่วนตัว
6437
