29 สิงหาคม 2551 18:37 น.
บุษย์น้ำทอง
ฉันเลือกที่จะเป็นกลาง
ไม่เลือกข้างไหนไหน
ที่ภาพที่เห็นเป็นไป
คือตำรวจไทยทำร้ายคนชรา
หญิงชราไทยคนหนึ่ง
ถูกตำรวจทึ้งขยี้ด้วยรองเท้าหนา
กระทืบ กระทืบ กระทืบ จนหนำอุรา
แถมแก๊สน้ำตาฟุ้งกระจาย
ภาพใครคนหนึ่ง
นำตัวเองขึงบังไม้ที่ตีน้องไม่ขาดสาย
จนเป็นลมไปแทบวางวาย
ตำรวจกลับลากคนเป็นลมไปทุบตี
ข้างหนึ่งไร้ซึ่งอาวุธ
อีกข้างรีบรุดอย่างเร็วรี่
อาวุธข้างกายมากมี
ไม้ แก๊สน้ำตา โล่ห์ ที่ใช้ทำร้าย
เข้ามาแล้วทุบตี ตี ตี
กระทืบ ขยี้ ไม่ขาดสาย
มาเป็นกองทัพมากมาย
ตีแล้วกระเป๋าเงินหายใครหนอ ..เอาไป..เฮ้อ ให้ทาน
กำลังใจมากล้นเหลือ
รถจากต่างจังหวัดรีบบึ่งจากทุกเส้นมาประสาน
รถไฟ เครื่องบิน ที่วไทย มุ่ง ทำเนียบ มาร
คืนนี้ ประจัญบานอย่างสันติวิธี
หนุ่มแท็กซี่คนดีจะกลับบ้าน
แต่ต้องพล่านเพราะเจอแก๊สน่าบัดสี
เจอลูกกระสุนหวังเด็ดชีวี
แต่โชคดีที่ยังรอดตาย
24 สิงหาคม 2551 09:52 น.
บุษย์น้ำทอง
เช้าอาทิตย์ที่สดใส
แต่ทำไมฉันจึงเบื่อ
เศร้า เซ็ง ทุกข์ จนเหลือเชื่อ
เบื่อ เบื่อ เบื่อ จริงหนอ ชีวิตนี้
งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข
แต่แทบจุกเพราะงานมากล้นปรี่
เซ็ง เศร้า เหงา ทับทวี
จึงมาที่เว็บนี้ระบายความ
พลังฉันหายไปไหนหมด
เหลือแต่หยดเศษใจไร้อร่าม
หรือวิบากกรรมนั้นติดตาม
จึงเป็นงามโดดเด่นในเอเวจี
นอนเถอะนอนหลับทับตะวัน
จนกว่าผ่านช่วงวันอันแรงรี่
เย็นจากมืดค่ำร่ำลมวี
คงพัดที่หัวใจให้เย็นลง
พระอาทิตย์ยังฉายแสง
อุทัยแห่งใจฉันยังเลินหลง
กลายเป็นราตรีที่ดำรง
มัว หม่น คง มืดหมอง ครองกมล
หน้าส่วนตัว
1317
