29 ตุลาคม 2548 14:14 น.
บุรุษแห่งกาฬ
เหม่อมองเมฆบนฟ้าคราคิดถึง
มีคำหนึ่งแทนใจไว้ห่วงหา
ถึงอยู่ไกลว้าเหว่ทุกเวลา
ตาสบตาฝากฟากฟ้าเป็นพยาน
ฝากความรักความห่วงใยส่งมาให้
อยากอยู่ใกล้เคียงกันแอบฝันหวาน
ยิ้มพิมพ์ใจประทับอยู่ในดวงมาลย์
แม้เนิ่นนานเส้นทางเราห่างไกล
สายฝนโปรยลงมาต้องผิวเนื้อ
ความหนาวเหลือทานทนจนสั่นไหว
หากมีเธอกอดฉันตลอดไป
คงอุ่นใจกายคลายหนาวในทันที
อยากได้ยินเสียงกระซิบคำว่ารัก
ให้ประจักษ์หัวใจในอกนี่
อยากได้ยินคำคิดถึงนะคนดี
อยากได้ยินอย่างนี้ชั่วนิรันดร์
ความในใจเก็บไว้ไม่กล้าเอ่ย
อยากเฉลยเมื่อมีเธอปรนเปรอฉัน
คำพูดไม่อาจสื่อว่ารักกัน
การกระทำสำคัญกว่าสิ่งใด
โปรดเชื่อมั่นว่าฉันนั้นรักแท้
ปณิธานแน่วแน่ไม่หวั่นไหว
ทุกนาทีมีรักอยู่เต็มหัวใจ
ฝากดาวให้ปกป้องคุ้มครองเธอ