6 กันยายน 2555 08:01 น.
บุญเพิ่ม
นกกระจอกพลัดถิ่น
นกกระจอกโบยบินพลัดถิ่นฐาน
มุ่งสู่ม่านฟ้าไกลที่ใฝ่ฝัน
หมายคว้าดาวพราวนภาแจ่มลาวัณย์
ไม่หวาดหวั่นแสงแดดที่แผดแรง
แท้จริงอยากโฉบเฉี่ยวล่าเหยี่ยวเล่น
ให้เพื่อนเห็นแล้วบอกกระจอกแกร่ง
บินวิบวับฟันฝ่าเพื่อหาแซง
มีนามแฝงเหนือชั้นน่าพรั่นพรึง
จำบินลาป่าไพรจากไกลแคว้น
หาดินแดนที่ยังไม่เคยไปถึง
หวังพบหยาดน้ำฟ้าอันตราตรึง
หนีคำซึ่งสัพยอกกระจอกจริง
มาสร้างรังเพื่ออยู่กลางหมู่ห่าน
กลับลนลานฉุกละหุกไปทุกสิ่ง
มิมีใครหวานซึ้งให้พึ่งพิง
ถูกทอดทิ้งทับถมระทมใจ
นกกระจอกจึงโบยบินกลับถิ่นเก่า
พบผองเผ่าเพื่อนกันรับขวัญใหม่
แสนยินดีทั่วหน้าทั้งป่าไพร
พร้อมบินไล่หยอกเล่นดั่งเช่นเคย!ฯ
อริญชย์
๕/๙/๒๕๕๕
5 กันยายน 2555 12:19 น.
บุญเพิ่ม
รองเท้าคู่นั้น
สวมรองเท้าเก่าเกินอาจเดินลื่น
ท่ามกลางพื้นพสุธายามหน้าฝน
มีสิทธิ์เล่นสไลด์เดอร์แบบเผลอตน
หงายหลังก้นจ้ำเบ้าเจ็บเอาการ
จงตรวจดูรองเท้าที่เราใส่
จับพื้นได้ไม่หลุดจนสุดต้าน
แม้ใส่จนคุ้มค่าซื้อมานาน
เหนียวทนทานหนักหนาควรระวัง
ตะไคร้น้ำคราบลื่นจับพื้นหิน
ฝนตกรินหลายยามนองน้ำขัง
ทุกคนมีสิทธิ์เพลี่ยงล้มเสียงดัง
รองเท้ายั้งไม่อยู่ร่างลู่ไป
ขอเอ่ยเอื้อน เตือนมิ่งมิตร ผู้คิดฝัน
อย่าเย้ยหยัน ความอาทร ที่ป้อนให้
เขียนชี้แจง ถึงสาเหตุ ของเภทภัย
เพราะเคยไหล ลื่นล้มจน แทบก้นพัง!ฯ
อริญชย์
๕/๙/๒๕๕๕
ปล. ระวังรองเท้าไม่จับพื้น ลื่นล้มเมื่อหน้าฝนเน้อ ด้วยความปรารถนาดี ทุกท่าน
4 กันยายน 2555 13:40 น.
บุญเพิ่ม
เพลงลูกทุ่งไทย
โคลงสี่สุภาพ
เพลงไทยลูกทุ่งนี้...ผดุงแดน
เป็นสื่อภาษาแสน........โอบเอื้อ
สำนวนไม่คลอนแคลน.ควรค่า
คงเด่นเรืองอะเคื้อ...ปลั่งแก้ว พจนา ฯะ
ภาษาท้องถิ่นล้วน...ตรึงใจ
เป็นสื่อถึงความใน.เอ่ยเอื้อน
หลากหลายบ่งบอกไทย.งามเด่น
หาใช่คำเลื่อนเปื้อน.มุ่งร้าย ประจานจม ฯะ
หอมไอดินกลิ่นหญ้า...แดนดง
แสงส่องศิขรลง.....ค่ำคล้อย
เพลงหวานกล่อมไพรพง.หรีดหริ่ง
ทิวทุ่งรักเรียงร้อย.....ช่อข้าว เรืองวิไล ฯะ
วัยเยาว์เคยซ่านซึ้ง..เพลงไทย
โดยบ่ทราบคือใคร....ร่ำร้อง
เพียงคลอเล่นตามไป.ชอบยิ่ง
เพลงกล่อมกังวานก้อง..ปลุกกล้า ใจทะนง ฯะ
คำโคลงงามแจ่มแจ้ง........ควรคง
โดดเด่นความหมายตรง...ค่าล้ำ
ภาษาถิ่นยืนยง................ยอดเยี่ยม
เป็นสิ่งอันควรค้ำ.............เอ่ยอ้าง ภูมิใจ ฯะ
อริญชย์
๔/๙/๒๕๕๕
3 กันยายน 2555 21:36 น.
บุญเพิ่ม
สาเหตุที่อิจฉาเธอ
เธอเดินไปข้างหน้าพบฟ้าผ่อง
ฉันถอยหลังลงคลองตรมหมองไหม้
ฉันเดินหน้าหกล้มระทมใจ
เธอถอยไปข้างหลังยังตั้งตัว
ฉันเดินไปข้างหน้าพบฟ้ามืด
เธอถอยปรื๊ดเดียวไปได้ไกลทั่ว
เธอเดินมุ่งข้างไหนฟ้าไม่มัว
ฉันถอยรัวทุกทิศยังผิดทาง
เธอถอยหลังลงคลองพบทองใส
ฉันเดินไปข้างหน้าพบผากว้าง
เธอเดินไปข้างหน้าฟ้ารางชาง
ฉันถอยห่างแค่นี้เหยียบขี้แมว!ฯ
อริญชย์
๓/๙/๒๕๕๕
3 กันยายน 2555 07:31 น.
บุญเพิ่ม
แม่น้ำน่าน
กาพย์ฉบัง ๑๖
แม่น้ำน่านหลั่งรินไหลคดเคี้ยวเลี้ยวไป
วิบวับพราวพรายสายธาร
หมู่นกน้ำบินทะยานเริงร่าขับขาน
สดชื่นรื่นรมย์สมปอง
เต่าหอยปูปลาเรืองรองใต้ธารสีทอง
จากเทือกเขาหลวงพระบาง
แม่น้ำสายหลักเหนือ-กลาง.งามใสไม่จาง
รวมปิงอิงเจ้าพระยา
ยิ่งใหญ่หล่อเลี้ยงประชา..เป็นหนึ่งธารา
ควรเจียรจารบทจดจำ
แม่น้ำน่านงามเลิศล้ำ..ข้าฯน้อมลำนำ
ขับกล่อมบรรเลงเพลงกานท์ ฯ
อริญชย์
๒๗/๘/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1248
