30 กันยายน 2555 09:13 น.
บุญเพิ่ม
กบสีทอง
กบสีทอง ภูมิใจ อยู่ไม่น้อย
ที่คนคอย มารอ เพื่อขอหวย
ประแป้งผง หอมนุ่ม ผิวชุ่มชวย
ยิ่งเหลืองสวย จับตา สง่าดี
เพียงขยับ ไปมา ยืดขาออก
คนเห็นบอก เลขเด็ด หกเจ็ดสี่
ต่างแวดล้อม เอาใจ ด้วยไมตรี
หวังจะมี โชคแท้ อย่างแน่นอน
จนตกดึก คืนนั้น กบฝันใฝ่
ต้องหนีให้ รอดพ้น ผู้คนก่อน
จึงกระโดด เข้าพง ป่าดงดอน
จะไม่ย้อน มาอีก ขอหลีกไกล!ฯ
อริญชย์
๒๙/๙/๒๕๕๕
29 กันยายน 2555 08:54 น.
บุญเพิ่ม
หลงเสียงจิ้งโกร่ง
เสียงจิ้งโกร่ง แว่วมา เวลาค่ำ
ฉันสุขล้ำ ทุกครั้ง ที่ฟังเสียง
เดินหาดู ไฟส่อง ตามองเมียง
หลงสำเนียง กล่อมไพร ชวนให้เดิน
เนิ่นนานที่ เสียงนั้น รำพันก้อง
ท่วงทำนอง แสนหวาน ดูนานเนิ่น
เย็นสายลม พัดไหว พาใจเพลิน
สุขเหลือเกิน ชื่นชม สายลมเย็น
เห็นจิ้งโกร่ง เพราะได้ ไฟฉายส่อง
จึงเดินย่อง ไม่ยาก หลังจากเห็น
ไฟฉายดับ กลับทำ ฉันลำเค็ญ
คืนวันเพ็ญ กลัวผี ตาสีไฟ!ฯ
อริญชย์
๒๘/๙/๒๕๕๕
[center]http://www.youtube.com/watch?v=Nhg-EyVftzM [/center]
28 กันยายน 2555 17:27 น.
บุญเพิ่ม
สุขสมใจไอดินกลิ่นบ้านเก่า
ทุ่งข้าวงามยามบ่ายคลายเม็ดฝน
นกบินวนบนไม้ใกล้ทุ่งข้าว
เรไรกล่อมลอมฟางข้างหญ้ายาว
ดอกรักขาวพราวช่อล้อเรไร
ฟ้าใสครามงามคุ้งรุ้งโค้งสวย
ริมลำห้วยพวยแสงแห่งฟ้าใส
สายลมโชยโปรยพร่างกลางพงไพร
มาลีไหวให้เห็นเย็นสายลม
สุขสมใจไอดินกลิ่นบ้านเก่า
มิตรหยอกเย้าเฝ้าถามตามสุขสม
กำลังใจให้กันปันคำคม
ยามโศกตรมขมขื่นฟื้นกำลัง!ฯ
อริญชย์
๒๘/๙/๒๕๕๕
28 กันยายน 2555 08:27 น.
บุญเพิ่ม
อย่าแหย่รังต่อ
ต่อหัวเสือ พิษภัย เหล็กในร้าย
มีมากมาย พรั่งพร้อม บินล้อมต่อย
เด็กมาแหย่ ขว้างหิน และดินลอย
ถูกต่อน้อย ร้อยพัน กรูกันมา
บินรุมต่อย เร็วไว เพียงใครผ่าน
หลายเหตุการณ์ เกินคาด ที่อาจฆ่า
บางคนแพ้ ทันที สิ้นชีวา
ยากรักษา พิษร้าย มากมายล้น
หากไม่เชื่อ แล้วยัง แหย่รังเล่น
หวังวิ่งเผ่น ช้าไป อาจได้หม่น
ต่อบินไล่ สั่งสอน ให้ร้อนรน
เจ็บเหลือทน ชาตินี้ ไม่มีลืม ฯ
อริญชย์
๒๘/๙/๒๕๕๕
http://www.malaeng.com/blog/tmp/2009/03/ves-affinis1.jpg
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต Google.com
27 กันยายน 2555 11:17 น.
บุญเพิ่ม
นกใหญ่เดินดิน
เจ้านกใหญ่ เดินดิน ถวิลหวัง
มีกำลัง ขาแกร่ง วิ่งแข็งขัน
พร้อมจะเตะ เจ้าป่า ที่ล่ากัน
สู้ประจัญ ภัยร้าย มุ่งหมายมา
แม้มิอาจ บินเรียง ร้องเคียงคู่
ก็เดินอยู่ ใกล้กัน อย่างหรรษา
ใช้ชีวิต กลางดง พงพนา
ชมดอกหญ้า พร่างพราว รับหนาวลม
เพื่อนสัตว์อื่น ยังหยอก กระจอกเทศ
ว่าอาเพศ หรือไร จึงใหญ่สม
ขาดขนงาม อวดให้ นกไพรชม
ไม่ขื่นขม ซักนิด เพราะคิดดี
ทุกวันเพลิน เดินหา จิกอาหาร
ใจเบิกบาน ดื่มกิน ในถิ่นที่
ถึงมิได้ บินเร่ อย่างเสรี
แต่ยังมี สองเท้า จ้ำอ้าวเอย!ฯ
อริญชย์
๒๗/๙/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1406
