7 ตุลาคม 2555 09:01 น.
บุญเพิ่ม
เพลงชีวิตชาวทุ่งเมื่อรุ่งแจ้ง
ปล่อยเป็ดออกจากเล้ายามเช้าตรู่
สายลมลู่โลมไล้ทั่วใบหญ้า
อรุโณทัยใสส่องลงท้องนา
มีปูปลาแหวกว่ายในสายธาร
ดอกกระถินยังกรุ่นละมุนหอม
แมลงตอมตามไต่ดอกไม้หวาน
นกการ้องครึกครื้นพาชื่นบาน
สวยตระการน้ำค้างดูพร่างพราว
เพลงชีวิตชาวทุ่งเมื่อรุ่งแจ้ง
คือใช้แรงผันผ่อนคลายร้อนหนาว
ทอผ้าไหมเสื่อผืนอยู่ยืนยาว
บอกเรื่องราวท้องถิ่นแผ่นดิงทอง!ฯ
อริญชย์
๗/๑๐/๒๕๕๕
6 ตุลาคม 2555 18:22 น.
บุญเพิ่ม
ถักฝักยาว
เขียวชอุ่มก้านใบพลิ้วไหวช่อ
งามลออถั่วฝักยาวพร่างพราวสวน
ไร้สารพิษด้วยแฝงแมลงกวน
คอยเย้ายวนขึ้นจานมานานวัน
ส้มตำถั่วช่วยคลายระบายท้อง
ควรจับจองกินไว้อย่างหมายมั่น
กัดแกล้มกับกรอบหวานชื่นบานพลัน
รสชาติมันกลมกล่อมคอยย้อมใจ
ผลผลิตจากถิ่นฐานคนบ้านทุ่ง
ช่วยพยุงเรื่องราวของชาวไร่
ส่งเสริมการเกษตรประเทศไทย
ถั่วปลอดภัยรับรองถ่ายคล่องเอย!ฯ
อริญชย์
๖/๑๐/๒๕๕๕
5 ตุลาคม 2555 22:57 น.
บุญเพิ่ม
หูกับคอ
เป็นไข้หวัดรันทดนั่งอดสู
แสบคอลามถึงหูปวดอยู่ได้
สองอย่างมาพร้อมกันนั่นกระไร
จำต้องไปตรวจดูทั้งหู-คอ
บอกปวดมาหนึ่งวันหูด้านซ้าย
กลับถูกฉายไฟหาหูขวาหนอ
ส่องตรวจดูทันทีไม่รีรอ
จากนั้นหมอจึงดูด้านหูซ้าย
พร้อมกล่าวคออักเสบจึงเจ็บหู
หลังตรวจดูคอเราคือเป้าหมาย
จากนั้นหมอพูดป้อนให้ผ่อนคลาย
ไม่สบายทานยารักษาตัว
สอง สามผ่านไป ก็ได้ผล
เมื่อฟื้นตนจากหวัดรุมรัดหัว
หูกับคอหายกันเลิกพันพัว
หายหม่นมัวเพราะหมอดีต่อเรา!ฯ
อริญชย์
๕/๑๐/๒๕๕๕
5 ตุลาคม 2555 07:54 น.
บุญเพิ่ม
ก็ลมมันเย็น
ลมพัดโชยประจำนั่งลำบาก
ช่างยุ่งยากยามลุกก็ทุกข์เข็ญ
ถูกโรคเข้าครอบงำยืนจำเป็น
ลมพัดเย็นแล้วเราสุดเศร้าใจ
เขามีแต่สุขสมยามลมพัด
เราอึดอัดจริงแท้ยากแก้ไข
เขาเริงร่าถ่ายคล่องปล่อยว่องไว
เราถ่ายไปปวดปร่าทุกนาที
จำต้องเดินเชิดหน้าไปหาหมอ
เพื่อจะขอเอายาเสริมราศี
หากลมเย็นแห้งหายสบายดี
ในโลกนี้ใครจะเยาะหัวเราะเรา!ฯ
อริญชย์
๕/๑๐/๒๕๕๕
4 ตุลาคม 2555 07:31 น.
บุญเพิ่ม
ปลายฝนต้นหนาว
เมื่อเมฆจางห่างหายหมดสายฝน
ก็เริ่มต้นลมหนาวอีกคราวหนอ
ดวงแดดอ่อนส่องอุ่นละมุนพอ
แสงดาวทอแจ่มฟ้ายามราตรี
เป็นฤดูใบไม้ร่วงอีกช่วงหนึ่ง
สวยสุดซึ้งสดชื่นหลายพื้นที่
หมอกคลุมเขาทาบทาแสงรวี
สายวารีใสงามวาบวามเงา
มองชีวิตคล้ายฝันคืนวันผ่าน
เมื่ออีกกาลแห่งวัยมาใกล้เข้า
ห้วงคำนึงตรึงใจอยู่ไม่เบา
ย้ำเตือนเราให้เห็นความเป็นจริง
ใบไม้แก่ร่วงหล่นลงบนพื้น
จากวันคืนเคว้งลอยลงอ้อยอิ่ง
เพื่อผลิแตกช่อใหม่ชูไหวติง
สืบต่อสิ่งที่ตนร่วงหล่นลา
สู่ปลายฝนต้นหนาวอีกคราวนี้
ในฤดีซาบซึ้งถึงคุณค่า
คิดตรึกตรองถึงกาลที่ผ่านมา
คล้ายกับว่าตัวเราทิ้งเปล่าดาย!ฯ
อริญชย์
๑๕/๙/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1252
