17 ตุลาคม 2555 14:15 น.
บุญเพิ่ม
กางเขนดง
กางเขนดงยังอยู่เคียงคู่ป่า
ด้วยศรัทธาพงไพรมิไหวหวั่น
ดื่มน้ำห้วยรวยระรินถิ่นอรัญ
บินตามฝันวิหงค์ทะนงตน
ครวญเสียงเพลงหวานหวิวเกาะทิวไผ่
ด้วยสุขใจสมปองหรือหมองหม่น
ดูเยียบเย็นเหมือนดั่งมีกังวล
หรือเหตุผลเพียงใดก็ไม่มี
เกรงเด็กทุ่งยิงร่างเจ้ากางเขน
ยามเดินเล่นครึกครื้นในพื้นที่
เพียงอยากให้คนลือฝีมือดี
เจ้าคงหนีหินไปว่องไวพอ!ฯ
อริญชย์
๑๖/๑๐/๒๕๕๕
ปล.ฮ่ะ ฮ่ะ ขึ้นต้นเป็นมะลิซ้อน พอแตกใบอ่อนเป็นมะลิลา
http://mblog.manager.co.th/uploads/2446/images/astv13.jpg
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
16 ตุลาคม 2555 11:01 น.
บุญเพิ่ม
ป้องกันโรคยามเช้า
พลิ้วสายลมพัดพาเวลาเช้า
ชวนเร่งเท้าวิ่งไปตามใจหวัง
เหงื่อไหลรินมีค่าเสริมพลัง
ช่วยยับยั้งโรคภัยที่ใกล้ตัว
หรือเดินเร็วเร่งรุดสู่จุดหมาย
ทำร่างกายเราให้ชุ่มไปทั่ว
ฟังเสียงนกรำร่ายกล่อมควายวัว
ฟ้าสลัวเริ่มแยงด้วยแสงทอง
โรคไม่มีมองเป็นจะเห็นลาภ*
สุขภาพบริหารไม่พานหมอง
อยากพบความสุขสันต์ตามครรลอง
จำเป็นต้องเริ่มขั้นป้องกันภัย!ฯ
อริญชย์
๑๖/๑๐/๒๕๕๕
*พุทธสุภาษิต ความไม่มีโรค เป็นลาภอย่างยิ่ง
15 ตุลาคม 2555 08:44 น.
บุญเพิ่ม
โม้ไม่อมตะ
ผมต่อยมวยไทยมาร้อยห้าครั้ง
มีกำลังพร้อมฮุกเข้ารุกไล่
ศอกซ้ายขวาช่ำชองสับว่องไว
สวนหมัดได้ทันทีไม่รีรอ
จระข้ฟาดหาง วงกว้างมาก
เข้าหน้าผากฝรั่งหงายนั่งหงอ
เป็นแชมป์ห้าเวทีเพราะดีพอ
ชกกับ ต่อ ศิษย์แตน คนแน่นดู
เคยต่อย นิ่ม นุ่มนวล ล้มม้วนหมอบ
เพราะกระสอบใส่ทรายซ้อมไว้อยู่
น็อคมวยจีนชื่อดังด้านกังฟู
แล้วยังบู๊มวยยุ่นคนลุ้นมันส์
บินไปโชว์เพลงเข่าถึงเกาหลี
พบ โออี ชกได้โดยไม่หวั่น
อีกสองคืนบินเลี่ยงมาเวียงจันทน์
ปะ บัวผัน ก็น็อคลงล็อคเลย
จากนั้นต่อยคาดเชือกไม่เลือกหน้า
มวยพม่าหมัดสาวสอยเข้าเสย
แต่มือเท้ามั่วไป ผมไม่เคย
จึงนอนเกยพื้นงามถูกหามเปล!ฯ
อริญชย์
๑๒/๑๐/๒๕๕๕
14 ตุลาคม 2555 08:54 น.
บุญเพิ่ม
แมลงวันปีกบาง
เบาปีกบางว่อนไปว่องไวยิ่ง
ชอบตอมสิ่งเชื้อร้ายเกาะหมายมั่น
พบเห็นทั่วทุกแห่งแมลงวัน
สืบเผ่าพันธุ์ดาษดื่นหลายหมื่นปี
กองขยะโสโครกคือโชคแท้
ต่างแน่วแน่ได้กลิ่นแล้วบินปรี่
หลายครั้งเกาะชายคากว่านาที
รอหมูมีมูลให้หวังได้ชิม
เป็นสัตว์โลกน่าชังถูกรังเกียจ
แต่ไม่เครียดชีวิตเพียงคิดอิ่ม
จะกลิ่นหึ่งอย่างไรก็ไอติม
เมื่อลงลิ้มแล้วก็บินต่อไป
เห็นคนกินพิซซ่าเป็นอาหาร
ยังเลยผ่านเมินหน้าบ่มาใกล้
มีของเน่ามากล้นน่าสนใจ
ต้องชิงชัยแข่งขันประชันตอม!ฯ
อริญชย์
๑๓/๑๐/๒๕๕๕
13 ตุลาคม 2555 08:00 น.
บุญเพิ่ม
เจ้าบ๊อบบี้
สวมปลอกคอเดินไปน่าไหวหวั่น
เสียงเห่าลั่นกรรโชกแทบโลกแตก
ทำให้คนหวาดเสียวสองเขี้ยวแยก
แต่น่าแปลกมันไม่กัดใครเลย
ถูกหมาอื่นเห่าตอบเจ้าบ๊อบบี้
มันเผ่นหนีสิ้นท่าความผ่าเผย
ทนเลี้ยงดูมันมาไม่น่าเลย
เจ้าหมาเชยคล้ายมีแต่ขี้กลัว
หยาดน้ำตาฉันรินกลบดินฝัง
ช่วงเช้ายังโยกหลอกเล่นหยอกหัว
พลันบ๊อบบี้กัดเห่าอย่างเมามัว
เพราะใกล้ตัวเราดูมีงูมา
เป็นงูพิษฤทธิ์ร้ายทำลายล้าง
เลื้อยมาอย่างหมายมั่นเป็นปัญหา
เจ้าบ๊อบบี้โผไปป้องภัยมา
ถูกพ่นตาเคืองจัดสู้ฟัดพลาง
เพียงไม่นานงูพลาดคอขาดวิ่น
แต่เลือดรินบ๊อบบี้ตามสีข้าง
คงเจ็บปวดโหยหวนร้องครวญคราง
ล้มตายอย่างควรค่าเป็นหมาไทย!ฯ
อริญชย์
๑๓/๑๐/๒๕๕๕
ปล.เป็นเพียงจินตนาการในการแต่งกลอน
หน้าส่วนตัว
1839
