12 ธันวาคม 2555 18:10 น.
บุญเพิ่ม
มะขามเปรี้ยวเก็บงำความกล้ำกลืน
พลิ้วไหวก้านเช้าเย็นให้เห็นค่า
ใครจะมาร้อยพจน์ชวนสดชื่น
มะขามเปรี้ยวเก็บงำความกล้ำกลืน
ยากจะฝืนใจคนมาร้อยพจี
ด้วยเป็นเพียงพฤกษามองหาง่าย
พบมากมายดาษดื่นทุกพื้นที่
แม้ประโยชน์เจือจุนและคุณมี
แต่ศักดิ์ศรีมะขามไม่งามพอ
ทำได้เพียงแตกดอกและออกผล
เพียงให้คนได้เข้าพึ่งเงาหนอ
ถูกทับถมฝักผลที่หล่นงอ
ก็ยังรอคนเห็นแต่งเป็นกลอน
หวังสักวันจะเป็นดั่งเช่นสน
ที่ผู้คนต่างรักกลั่นอักษร
อ่านนุ่มนวลละมุนคำสุนทร
หลายวรรคตอนมีนามมะขามพราว!ฯ
อริญชย์
๘-๑๒-๒๕๕๕
7 ธันวาคม 2555 12:14 น.
บุญเพิ่ม
มะกอกสุกอีกแล้วนะ
เมื่อมะกอกสุกหล่นลงบนพื้น
ก็ดาษดื่นบริเวณลานเว้นว่าง
สื่อความแล้งลมหนาวพัดเบาบาง
หมอกพราวพร่างปกคลุมทั่วพุ่มไพร
ต้นมะกอกเดียวดายช่อหายเกลี้ยง
เหลือกิ่งเพียงนกจับขยับไหว
คล้ายเสื่อมสูญชีวะยามละใบ
นานแค่ไหนฝนมาตั้งตาคอย
แต่ความจริงทนทานกันดารแล้ง
ใช่โหยแห้งเฉาตายสลายย่อย
เมื่อพ้นกาลหนาวลมที่ห่มดอย
ยอดก็พลอยแตกใหม่สดใสพลัน
พร้อมติดดอกออกผลเต็มต้นอีก
ให้นกหลีกมาหลบบรรจบฝัน
เพื่อพึ่งใบมะกอกป่าอันลาวัณย์
ก่อนเหมันต์มาเยือนเคว้งเหมือนเคย!ฯ
อริญชย์
๗-๑๒-๒๕๕๕
5 ธันวาคม 2555 19:05 น.
บุญเพิ่ม
ธ ทรงเป็นจอมกษัตราธิราช
รอยพระบาทยาตราชนบท
พระเสโทหลั่งหยดจรดหล้า
จอมบดินทร์ภูมิพลเอกราชา
กษัตราธิราชองอาจงาม
พระองค์หวังความรุ่งเรืองทุกเยื้องย่าง
แนะแนวทางสมานฉันท์ขวัญสยาม
ทรงบำบัดทุกข์อาเพศทั่วเขตคาม
ให้เห็นตามเศรษฐกิจอันพอเพียง
ธ บำรุงสุขอาณาประชาราษฎร์
สมเป็นปราชญ์ที่โลกผองแซ่ซ้องเสียง
สรรเสริญบารมีธรรมร้อยคำเรียง
ผู้ทรงเคียงพสกนิกรผันผ่อนภัย
ขอให้ ธ สถิตองค์ดำรงมั่น
เถลิงถวัลย์ราชสมบัติพิพัฒน์สมัย
มีพระชนมายุกาลเนิ่นนานไกล
ศูนย์รวมใจเหล่าประชาทรงพระเจริญ ฯ
27 พฤศจิกายน 2555 12:27 น.
บุญเพิ่ม
เรืองระยิบทิพย์ธารา
แสงจันทร์ทาบวาบวามอร่ามไสว
สายธารใสวับวาวสกาวระย้า
คืนวันเพ็ญเดือนสิบสองผองประชา
ร่วมรำลึกถึงคุณค่าแห่งวารี
พร้อมบูชารอยพิสุทธิ์พุทธบาท
ผู้ประกาศธรรมล้ำเลิศประเสริฐศรี
ประดิษฐานนัมมทามหานที
จอมมุนีเยื้องยาตรพระบาทลง
มหาชนจิตผุดผ่องประครองหัตถ์
ตระเตรียมจัดประทีปทองเรืองรองหงส์
ร้อยบุปผางามสร้างสรรค์อย่างบรรจง
ลอยกระทงพราวระยิบทิพย์ธารา!ฯ
อริญชย์
๒๗/๑๑/๒๕๕๕
26 พฤศจิกายน 2555 18:14 น.
บุญเพิ่ม
บ่อน้ำลึกหน้าแล้ง
บ่อน้ำลึกถูกหยั่งด้วยถังหย่อน
เพื่อสะท้อนหน้าแล้งดินแห้งผาก
ก้านดอกติ้วสุดท้ายยืนตายซาก
หลังฝนพรากจากจรลาดอนไพร
ควายเคี้ยวเอื้องเบื้องหน้าน้ำตาหยด
หญ้าเขียวสดกรอบกร่อนลงร้อนไหม้
ซ้ำสายลมโกรกแรงแสลงใจ
เหลือสิ่งใดให้เล็มรสเต็มกลืน
ยังโชคดีมีบ่อน้ำลึกล้ำค่า
ให้คนมาหย่อนถังลงหยั่งฝืน
ตักขึ้นดื่มอาบกันทุกวันคืน
พอสดชื่นคลายร้อนผันผ่อนทรวง
สัตว์น้อยใหญ่คอยท่าตั้งตาหวัง
เดินหน้าหลังเจ้าของจำต้องห่วง
เมื่อมาเป็นสัตว์โลกร่วมโชคดวง
ก็ถึงช่วงพิสูจน์ในน้ำใจกัน!ฯ
อริญชย์
๒๖/๑๑/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
11058
