13 กรกฎาคม 2555 15:48 น.
บุญเพิ่ม
ดาวงามยามดึก
(กลบท ดวงเดือนประดับดาว)
ดาวเดือน พร่างพราว วะวาววาม
เยี่ยมยาม ดึกดื่น ข่มขื่นเข็ญ
ขุนเขา ทิวเทือก ย้ำเยือกเย็น
ตื่นเต้น หวาดหวั่น ก๋ากั่นเกิน
นั่นนก ร่ำร้อง เหม่อหมองหม่น
เคืองคน ให้หวย ไขขวยเขิน
หลงใหล ก่อเกิด พลางเพลิดเพลิน
งกเงิน ทุกทิศ บ้าบิดเบือน
ร้องร่ำ พร่ำพรอด ถุยถอดถอน
วิงวอน มุ่งมาด คลายคลาดเคลื่อน
จ่อจิต คิดควง ดาวดวงเดือน
กลบเกลื่อน ทึบทึ่ม ซาบซึมซับ
ค่ำคืน ครวญคราง อึ่งอ่างอ้วน
เย้ายวน ท้าทาย ก่อนกลายกลับ
หวาดหวิว ร้าวราน เนิ่นนานนับ
ดวงดับ ล้มลุก ท้อทุกข์ทน!ฯ
อริญชย์
๑๓/๗/๒๕๕๕
12 กรกฎาคม 2555 18:40 น.
บุญเพิ่ม
เสียงนกยามใกล้ค่ำ
คล้ายเสียงเด็กร้องมาจากป่าลึก
จนรู้สึกขนผองสยองเกล้า
ลมพัดเย็นใกล้ค่ำกล่อมลำเนา
ความเงียบเหงาวังเวงบรรเลงมา
คือเสียงนกอะไรมองไม่เห็น
แอบซ่อนเร้นพรางกายในชายป่า
หลงเคลิ้มอยู่กลางดงพงพนา
กลับผวาทุกคราวที่ก้าวเดิน
พรานไพรบอก "ได้ยินจนชินหู
มันร้องอยู่หวีดหวิวฟังผิวเผิน
อยากจับมาทาเกลือปิ้งเหลือเกิน"
คงแก้เขินความกลัวของตัวเอง
จริง! นกฮูกนกแสกไม่แตกต่าง
หากโผล่ร่างบินมาร้องร่าเก่ง
อาจตกดินสะอื้นสิ้นครื้นเครง
หลังเสียงเพลงปืนดังก้องกังวาน
แท้จริงนกร้องมาจากป่าลึก
บางคนคึกอยากล่าเป็นอาหาร
แต่ฉันกลับหวาดใจมาไม่นาน
ขอก้าวผ่านป่าไปอย่างไวเลย!ฯ
อริญชย์
๑๒/๗/๒๕๕๕
12 กรกฎาคม 2555 05:36 น.
บุญเพิ่ม
เสือกำสรวล
สุดระกำลำเค็ญเกิดเป็นเสือ
เพื่อนต่างเบื่อหนีหน้าบ่มาใกล้
อยากรู้พวกเขาเห็นเราเป็นใคร
เหตุไฉนสัตว์ทั้งหลายถึงได้กลัว
ก็แค่ยามอึดอัดไล่กัดหมู
ส่งเสียงขู่ก้องไพรดังไปทั่ว
กัดกระทิงเก้งควายไปหลายตัว
ตะบบวัวกินบ้างในบางที
ธรรมชาติของเสือล่าเมื่อหิว
กระโดดฉิววาดหวังกระทั่งหมี
กินงูเหลือมแล้วตามล่าลิง,ชะนี
เลาะพงพีไปทั่วไม่กลัวตาย
หวังเป็นมิตรอย่างยิ่งกับจิ้งจอก
มันกลับหลอกกินเนื้อดิบเลวฉิบหาย
หวังจะคบกับเม่นผู้เร้นกาย
เม่นกลับหมายสะบัดขนให้หม่นกัน
เกิดเป็นเสืออย่างเราแสนเศร้าหมอง
แค่เสียงร้องก้องป่าก็น่าพรั่น
เดินโดดเดี่ยวขมขื่นทุกคืนวัน
หิวเท่านั้นแหละจึงล่าสัตว์ป่ากิน!ฯ
อริญชย์
๒๔/๖/๒๕๕๕
11 กรกฎาคม 2555 17:32 น.
บุญเพิ่ม
ตื่นเช้าชาวบ้านลือกระสือ ปอบ
หลายคืนก่อนออกจากป่าเพื่อล่าไก่
ย่องเลาะไปข้างเถียงด้วยเสียงแผ่ว
มืดสนิทยามราตรีจึงมีแวว
กินเสร็จแล้วทิ้งขนให้คนงง
ตื่นเช้าชาวบ้านลือกระสือ ปอบ
ว่าคอยลอบเข้ามาตามประสงค์
กินเป็ดไก่มากมายล้มตายลง
ต่างก็ปลงความเห็นตื่นเต้นกัน
ข้าเหลิงใจคนมัวแต่กลัวผี
จึงได้ทีวางแผนลึกระทึกขวัญ
แอบกินอย่างดาษดื่นทุกคืนวัน
สร้างอาถรรพ์บ้านป่าให้น่ากลัว
เมื่อคืนนี้ย่องมาอีกคราหนึ่ง
ยังไม่ถึงเล้าไก่ต้องหงายหัว
เสียงปืนดังกังวานสะท้านตัว
ข้าล้มกลั้วผืนดินก่อนดิ้นตาย
นี่วิญญาณของข้ากลับมาเผย
อีเห็นเอ๋ยชีวิตที่คิดหมาย
ต้องดับสิ้นพลาดท่าอย่างน่าอาย
ถูกวางขายกลางตลาดอนาถใจ!ฯ
อริญชย์
๑๑/๗/๒๕๕๕
10 กรกฎาคม 2555 20:35 น.
บุญเพิ่ม
นกแสกผู้น่ารัก
โอ้นกแสกผู้น่ารักพิทักษ์ป่า
ชอบบินมายามดึกเพราะนึกหิว
โฉบถลาร่างงามไปตามคิว
ร้องหวีดหวิววังเวงครื้นเครงใจ
สอดสายตาหางูและหนูวิ่ง
โผตัวนิ่งเงียบงันด้วยฝันใฝ่
กรงเล็บแหลมคมกริบเพียงหยิบไป
แสนว่องไวนักฆ่าแห่งราตรี
เกาะกิ่งไม้อีกครั้งด้วยหวังวาด
ทั้งตัวอาจมองได้ดูคล้ายผี
ใครพบเห็นยังว่านกกาลี
ต่างวิ่งหนีประจำยามค่ำคืน
คืออดีตกาลที่ผ่านผัน
ต่างรู้กันนกแสกทำแตกตื่น
ถึงขนาดไม่กล้าเดินหาฟืน
หรือทิ้งปืนแก๊ปเผ่นไม่เห็นเงา
เดี๋ยวนี้นกแสกป่าผู้น่ารัก
เริ่มกระอักร่ำร้องทำนองเศร้า
เมื่อเรื่องราวอาถรรพ์เริ่มบรรเทา
คนอยากเอามาย่างกินบ้างเอย ฯ
อริญชย์
๙/๗/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1005
