16 กรกฎาคม 2555 15:18 น.
บุญเพิ่ม
ยุงน้อยผจญภัย
ฉันเป็นยุงยุ่งใจเกาะใกล้ยุ้ง
หนีเพื่อนยุงที่ทำให้ฉันไหวหวั่น
เบื่อคำพูดเสียดสียุงตีกัน
มานอนฝันใกล้ยุ้งคลายยุ่งใจ
เกาะกินเลือดตัวบ่าง บ้าง บางครั้ง
แถมเกาะหลังควายทุยไปลุยไร่
ควายนั้นคงจะเห็นฉันเป็นไร
จึงเหมือนไร้รู้สึกไม่นึกคัน
ฉันดูดกินเลือดได้ตั้งหลายครั้ง
ควายก็ยังยินดีไม่มีคั่น
คล้ายอยากบอกสดชื่นทุกคืนวัน
มิคาดคั้นกันให้ช้ำในทรวง
เป็นเรื่องแสนยินดีเมื่อมีเพื่อน
คอยตักเตือนทุกคราไม่ลาล่วง
ทุกคืนวันตามติดหาคิดลวง
ไม่เคยล้วงไม้ซีกตีปีกยุง
ควายชอบเลาะเล็มหญ้าชมฟ้ากว้าง
ฉันเกาะร่างตามไปด้วยหมายมุ่ง
บินวนเวียนเถียงนาหลังคามุง
ไม่ติดมุ้งพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!ฯ
อริญชย์
๕/๗/๒๕๕๕
16 กรกฎาคม 2555 04:57 น.
บุญเพิ่ม
คน VS งูจงอาง
เขาจับงูจงอางมาเป็นว่าเล่น
ใครก็เห็นความกล้าอันบ้าบิ่น
ตบจนงูคะมำหน้าคว่ำดิน
คนทั่วถิ่นอยากรู้มาดูพลัน
ลานสนามนักสู้ "คน-งูใหญ่"
ชิงความไวคนชก งูฉกสั้น
โยกยื่นหน้าลวดลายท้าทายกัน
งูไม่หวั่นสักนิดเพราะพิษมี
คนก็เล่นลีลาตั้งท่ายั่ว
มือเคาะหัวจนงูด่า ฮู! ขี่!
ทั้งคู่เล่นท่วงท่าหลายนาที
งูอยากหนีเหมือนกันเพราะมันเซ็ง
ก็กองเชียร์หน้า-หลังคนทั้งหมด
น้ำลายหยดรินเหยาะลงเหมาะเหม็ง
ยิ่งมีเสียงคนมาร้องตะเบ็ง
งูก็เกร็งทุกคราไม่กล้าลุย
จงอางควรมีเพื่อนงูร่วมอยู่ด้วย
แก้ทางมวยเพื่อข่มคนถ่มถุย
สื่อกำลังใจอย่างดีไม่มีคุย
คงตะกุยกัดเอาคนเข้าโลง!ฯ
อริญชย์
๑๕/๗/๒๕๕๕
15 กรกฎาคม 2555 10:44 น.
บุญเพิ่ม
ผักสวนครัวไทย
กาพย์ยานี 11
๐พืชผักสวนครัวนี้..........ถิ่นไทยมีอยู่หลากหลาย
ผักโขมนั้นมากมาย.โหระพาขิงข่ามี
๐แมงลักและผักกาดและอย่าพลาดกะหล่ำปลี
คะน้านั้นผัดดี.....ใส่หมูกรอบคนชอบกัน
๐ผักเม็กผักสะเดา.กะเพรากรุ่นละมุนฝัน
อีกสะระแหน่นั้น...ใส่ลาบหน่อยอร่อยจริง
๐มะระและผักชี.....ตำลึงดีเยี่ยมอย่างยิ่ง
อีกยอดฟักทองชิง....ความอร่อยไม่ด้อยใคร
๐มิอาจบรรยายหมด.เพราะผักสดมีทั่วไป
ผักสวนครัวนี้ไซร้.....แล้วแต่เขตประเทศอยู่
๐ก็ย่อมแตกต่างกัน..ตั้งชื่อชั้นให้มันหรู
แมงลักสิควรคู่.......แกงหน่อไม้หอมได้นาน ฯ
อริญชย์
๑๓/๗/๒๕๕๕
14 กรกฎาคม 2555 18:44 น.
บุญเพิ่ม
นึกว่าอะไร
ประตูดังยามดึกเสียงกึกกัก
คล้ายคนผลักคืนนั้นน่าหวั่นไหว
จนผวาหวาดกลัวเต็มหัวใจ
ว่าผีใดหนอออกมาหลอกเรา
เสียงฟ้ากังวานก้องแสงทองทาบ
ยิ่งเย็นวาบขนพองสยองเกล้า
ประตูยังคงสั่นไม่บรรเทา
ช่างเงียบเหงาเยียบเย็นลำเค็ญจริง
เมื่อลองนึกตรึกดูจึงรู้ว่า
ลมพัดพาจนประตูไม่อยู่นิ่ง
ถูกกระทบแรงไปจึงไหวติง
ไร้ผีสิงร้ายออกมาหยอกอำ
เป็นความคิดหวาดกลัวเพียงชั่ววูบ
เพราะเจ้าตูบมันหอนในตอนค่ำ
อีกงานศพช่วงบ่ายของยายฮำ
ก็เลยทำให้เรากลัวแทบหัวฟู!ฯ
อริญชย์
๑๔/๗/๒๕๕๕
14 กรกฎาคม 2555 03:16 น.
บุญเพิ่ม
จุดจบผีกระหัง
วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐โอ้ผีกระหังแสยะสยองมนปองเลาะบินไป
ปีกคือกระด้งรุจิระไย......จรมา ณ ราตรี
๐ดวงตาสกาวรุธิระฉาย..และก็หมายจะโจมตี
เห็นเป็นมนุษย์ขณะจะหนี..ก็เพราะเกรงกระหังกิน
๐กระหังกระพือวะวะวะปีกกะจะฉีกหทัยชิ้น
ตามหลังนราพิริยะดิ้น..เพราะกระเสือกกระสนตัว
๐ยิ่งใกล้ก็ยิ่งหทยะเต้น..ดุจเล่นกระทั่งหัว
หลงคิดนราน่ะภยะกลัว...บมิกล้าจะหันมอง
๐เพียงผีกระหังขณะจะใกล้ก็อะไรประดังก้อง
เสียงปืนระดมดุจประลอง.ลุกระหังมิขลังมนต์
๐ร่างเซถลามรณะเยือน.ขณะเอื้อนจะยอมตน
สุดท้ายกระด้งศุภะพิกล.น่ะกระหังขโมยมา!ฯ
อริญชย์
๑๓/๕/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1685
