28 กุมภาพันธ์ 2551 08:36 น.
บุญรอด
พระจันทร์เพียงเอ่ยเอื้อน บางเบา
มัวซ่อนซุกแอบเหงา หลบเร้น
ฤาเธอปล่อยให้เงา บางอย่าง
บังคับหัวใจเต้น เคลื่อนคล้อยผกผันฯ
ฤาอดีตวันรักร้าว รอนรอน
คอยบ่มคอยบั่นทอน โศกเศร้า
เคยพลัดพรากจากจร ภพหนึ่ง
ลืมชื่นอกปวดร้าว สุดสิ้นเสน่หาฯ
ลองพาล่องแต่งแต้ม ความฝัน
อย่าปล่อยคืนเดือนวัน ว่างเว้น
ให้สุขทุกข์รำพัน เวียนว่าย
ปลดสิ่งที่ซ่อนเร้น สักครั้งคงหายฯ
แม้นเตือนกายหมดสิ้น เสน่หา
เรื่อยเปื่อยเฉื่อยใจชา อย่างนั้น
ฝืนกลืนเก็บน้ำตา ลึกดั่ง
ใจมนุษย์เกินสุดกลั้น หยั่งแท้ใจคนฯ
******************
22 กุมภาพันธ์ 2551 00:45 น.
บุญรอด
คืนนี้ใจวุ่นเร้า ชวนเมา
ใจกลั่นทำเอาเรา อกกลุ้ม
อยากเมาเพื่อลืมเงา บางอย่าง
เผื่อส่างสิ่งห่อหุ้ม ซ่อนเร้นอาจหายฯ
เมากายใจรุ่มร้อน เปรียบเปรย
ใจสั่งอย่าคิดเลย เพื่อนนั้น
ปล่อยให้ผ่านไม่เคย ล้ำล่วง
สะกดไว้อดกลั้น แค่นี้ทนไหวฯ
ใครไม่สนไม่รู้ แค่คำ
เมาร่ายร้อยลำนำ เรื่อยไร้
เมาเท่าไหร่ใจจำ เตือนบอก
อย่าเล่นหลอกรักไซร้ ตอกย้ำจำเสมอฯ
แม้นใจเผลอบ่อยบ้าง ปล่อยวาง
เมาอย่างคนไร้ทาง ต่อสู้
เงาเขาปล่อยให้จาง เลือนว่าง
เว้นห่างไม่รับรู้ เลิกแล้วพอทีฯ๛
**********************
หน้าส่วนตัว
939
