27 สิงหาคม 2556 08:54 น.

คมมีด

บุญพร้อม

  ไม่มีคมมีดใดที่ไหนคง
ถ้าจำนงค์ใช้มันไปฟันหิน
ถึงเหล็กกลัาแค่ไหนก็ต้องบิ่น
สุดท้ายสิ้นคมไปไร้คนมอง
   เพียงใช้หินลูบหน่อยค่อยขัดถู
อย่าไปหลู่หินนั้นมันจะหมอง
สติมี เอาไว้ ใช้ไตร่ตรอง
อย่าไปมอง หินทราย ไร้ค่าเลย
    มีดจะคมอยู่ได้ใช้หินลับ
ขืนไปสับไม่ยั้งพังเพื่อนเอ๋ย
ถ้อยทีถ้อยอาศัยให้เหมือนเคย
จะลงเอยเหมือนเก่าที่เรามี
   
   จะตัดฟันสิ่งใดครวญใคร่นิด 
เป็นชีวิต  เว้นไว้  ก็ได้นี่
มองเขาเป็นของเล่นเห็นว่าดี
มันบ่งชี้  ว่าวิปริต ผิดผู้คน
21 สิงหาคม 2556 07:41 น.

เป็นอย่างนี้นี่เอง

บุญพร้อม

อ๋อมันเป็นอย่างนี้นี่เองนะ
เพิ่งเข้าใจในธรรมะที่พระสอน
เหตุที่เกิดมากมายหลายขั้นตอน
ก่อตะกอนโรคร้ายในกายคน
   จิตผูกติดว้าวุ่นจึงครุ่นคิด
ภวังค์จิดวกวนจนเกิดผล
สิ่งที่สะสมไว้ในใจตน
จึงไหลล้นแสดงออกมานอกกาย
     จิตสะสมสิ่งใดได้สิ่งนั้น
ต้องเจอกันอยู่ดีไม่มีสาย
ตัวกระตุ้นบ่งชี้มีรอบกาย
เกิดดี ร้ายอยู่ที่กรรมตัวทำมา
    กรรมดี ใจดี ย่อมมีสุข
กรรมชั่วใจทุกข์สุขก็ลัา
สุขบ้างทุกข์บ้างวางอุรา
ธรรมดาของคนย่อมปนกัน
15 สิงหาคม 2556 17:03 น.

ใต้ธารา

บุญพร้อม

 ใต้ธารา นั้นยาก ลำบากเดา
ว่ามีเต่า  ตอไม้  หรือไอ้เข้
ขืนประมาท พลาดไป ได้จบเห่
จึงโอ้เอ้     เรื่องมาก  ไม่อยากลง
  
  ใช้ขันตัก  รดกาย  สบายกว่า
จะติดมา   เพียงแต่  แค่ฝุ่นผง
เปื้อนนิดหน่อย ไม่ตาย สบายองค์
ดีกว่าลง  ไปแช่    เสี่ยงแน่นอน
 
   แต่ผู้คน  ก็ยัง   ต้องการน้ำ
ขาดเช้าค่ำ  ร่างกาย  ก็ผ่ายผอม
ขาดบ่อยบ่อย มีไหม ใครเขายอม                                                                   ถึงหว่านล้อม  แค่ไหน ใครจะฟัง
10 สิงหาคม 2556 13:31 น.

หวังของแม่

บุญพร้อม

ขณะเรา   ร้องไห้   ใครโอ๋อุ้ม
ยามร้อนรุ่ม ใครจัด  พัดวีให้
มีใครบ้าง  สรรสร้าง อย่างห่วงใย
ทุ่มเทใจ   ฟูมฟัก  ให้ตักนอน
   โอ้ละเห่  โอละหึก  จนดึกดื่น
รอวันคืน   หวังไว้     ได้พักผ่อน
เจ้าเติบใหญ่  พอได้ อาศัยนอน
ก่อนต้องจร  จากกัน  วันสิ้นใจ
   
   ถึงวันนั้น  คงเข้าใจ ในหน้าที่
เป็นแม่นี้    ลำบาก ยากแค่ไหน
เว้นแต่เจ้า  ใจดำ   จึงทำไป
ผิดวิสัย  แม่ลูก  ไม่ถูกเลย
8 สิงหาคม 2556 06:53 น.

ของเหม็นแมลงชอบตอม

บุญพร้อม

ลมชวยระ รวยริน กลิ่นตุตุ
เหมือนจะยุ ให้กาย  คายของเก่า
ใครหนอสรร  มาฝาก  ก็ยากเดา
กลิ่นนั้นเร้า  จนแมลง  แย่งกันดม
   มีมนุษย์   คนใด   ที่ไหนหนอ
จะมาขอ    ปันกลิ่น  ประทินโฉม
แค่ได้กลิ่น ก็เห็น  จะเป็นลม
คิดจะชม เขาก็หน่าย  ย้ายก้นไป
   มนุษย์ชอบ  ของหอม  ตามตอมตื้อ
แล้วร่ำลือ ถือมั่น    เชียร์กันใหญ่
ต่อเมื่อกลิ่น  นั้นคลาย   ละลายไป
ก็เปลี่ยนใจ  เป็นอื่น    ไม่คืนคง
   ดังเขาว่า  เอาอะไร  กับใจคน
เช้านั่งบ่น   เย็นมา  ข้าเสริมส่ง
ปราชญ์จึงสอน เอาไว้ ให้เราปลง
สรรพสิ่ง ล้วนมิคง ตรงใจใคร
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบุญพร้อม