ที่เราเห็นสดใสเขาใช้สีแต้มแต่งที่บกพร่องให้มองสวยผู้สัญจรได้เจอก็เอออวยต่างเห็นด้วยว่างามไปตามกันมารู้ตัวอีกทีตอนสีลอกโดนพวกหลอกไม่เป็นเข่นเงื่อนไขจำกล่ำกลืนฝืนตนทนทำใจหากขืนไปโวยวายจะอายคนอุธาหรณ์สอนใจคนใช้สีเรื่องไม่ดีของไม่ดีมันมีผลถึงอย่างไรเพื่อนเราเขาก็คนเที่ยวซุกซนป้ายสีไม่ดีเลยบาปหรือบุญย่อมรู้อยู่ในจิตถูกหรือผิตไยต้องให้ใครเฉลยหรือทำไปเพราะไฝ่ ใจมันเคยถึงละเลยธรรมศีลหมิ่นผู้คน
ผู้จารจดเปรอะเปื้อน เป็นวิสัยหญิงชายพูดพล่ามเผลอ ภพรู้อีกพร่องความเที่ยงใจ เจือโหดก่อพิพาทให้ผู้ อื่นหมองละรักโกรธสลัดทิ้ง เสียเทอญคลายวิโยคาดูร ผ่อนพ้นไยเอาแต่จะเมิน มองผ่านบาปจะนำแต่แพ้ ไป่นานจำเดิมคราก่อนครั้ง ยังเยาว์พงศ์เผ่าสนิทดัง พี่น้องมาบัดเดี๋ยวโงกเหงา บ่มองกันแลต่างคนต่างคอยจ้อง แบ่งแยก แดง เหลือง
อ้า ผู้รพีเกียรติก้อง โลกาหากท่านพิทักษ์ธรรม มุ่งป้องเหล่าราษฎร์เจรจา ยากสร่างแรงวิโรธรนร้อน ช่วยเกื้อ เอาบุญความจริงสิ่งชั่วเศร้า กลีคอยถมบ่มอารมณ์ เร่าร้อนชนซื่อต่างเห็นดี ว่าผิดสัจธรรมเสื่อมซ้อน จึ่งไร้ ขื่อแปประพฤติยึดสนุกแท้ สะเทือนใจชนต่างสถาคาม เขตกว้างยังล่วงรู้ความนัย บอกบ่งมัวเมาเอาแต่สร้าง ก่นเล่าเอาความ
แรงพายุโหมกระหน่ำทำไม้ไหวทั้งกิ่งใบหักขาดน่าหวาดเสียวหมู่อ้อแขมหมุนวนอวดต้นเรียวคล้ายมิเหลียวเห็นพายุที่ดุดันคงชินชากับแรงลม เฝ้าโหมใส่ค่อยปรับปรุงต้นใบไม่ไหวหวั่นลมจะแรงไม่เห็นเป็นสำคัญเพราะอ้อนั้นต้องเจอเสมอมามิอาจหลบหรือเลี่ยงจำเสี่ยงสู้รู้ทั้งรู้ว่ากำลังยังอ่อนล้าจึงผลัดผ่อนอ่อนให้ในทุกคราลมเจ้าขาวานอย่าแกล้งพัดแรงไปปล่อยให้เราขึ้นงามตามตลิ่งไว้พึ่งพิงเมื่อพังยังกันได้จะขุดรากถอนโคนบ่นไปใยแผ่นดินไหนย่อมมีอ้อคอยล้อลม
หน้าส่วนตัว
4187
