27 กุมภาพันธ์ 2556 17:23 น.
บุญพร้อม
อยากตัดใจปล่อยวางจากทางโลก
ละสุขโศกที่มีหนีให้พ้น
ความวุ่นวายหลากหลายในสกล
สร้างสับสนเวียนเกล้าไม่เข้าใจ
มีทั้งปราชญ์และครูอยู่ไม่น้อย
ต่างเรียงร้อยถ้อยคำจำไม่ไหว
ขัอปลีกย่อยก็แยกแตกกันไป
เหมือนจะใบ้บอกกันมีฉันเธอ
ฉันต้องดีเลิศเลอกว่าเธอแน่
เธอสิแย่ต่ำต้อยด้อยเสมอ
หากวันใตฉันด้อยน้อยกว่าเธอ
ก็อย่าเผลอให้เหยียบเสียบก็เอา
อยากตัดใจปล่อยวางเอาอย่างพระ
ไม่วายจะข้องจิตผิดหรือเปล่า
เห็นแต่ธรรมองค์สัมพุทธที่หยุดเรา
หลงมัวเมาเนื้อแท้ แค่ แต่งปรุง
22 กุมภาพันธ์ 2556 16:39 น.
บุญพร้อม
ครบหนึ่งปีที่ร่อนกลอนอักษรสาร
ยังไม่ผ่าน อยู่ดี มีปัญหา
เรื่องเรียงร้อยถ้อยคำจำนรรจา
ยังไม่ซ่า ชอนไช ในกมล
ไม่ถูกหลัก หักเห เป๋ไปหมด
อีกผิดกฏกลอนกานต์ท่านเริ่มบ่น
ทั้งความคิด ข้อเขียน ก็พิกล
เหมือนคนล้น เกินบาท ประสาทจัง
คนที่บ้าน ก็บ่น จนคุ้นหู
รู้รู้อยู่ ฟันไม่มี พื่ยังสั่ง
อยากกินกรอบกินเปลือกจนเหงือกพัง
แล้วมานั่ง ตัดพ้อ ขอฟันปลอม
ฟันกี่ซี่ กี่อัน ดันกลืนหมด
ยังพยศ ทำไม ให้ผ่ายผอม
มาขอโน่น ขอนี่ ใครจะยอม
บ่นพี่พร้อม ทุกวัน จนฉันชิน
ครบหนื่งปี คนเขียน เริ่มเปลี่ยนแปลก
ธาตุไฟแทรกธาตุน้ำลดใกล้หมดสิ้น
คงเหลือแต่ความทรงจำที่ยลยิน
ขยับบิน ช้าไป ไร้คนดู
บ้างก็บอกทำใมไม่ไปวัด
เหมือนเร่งรัดผลักไสให้ไปอยู่
บ้างก็บอกให้ฉันนั่นประตู
โธ่แม่หนูเออกระไรช่าง ใจดำ
21 กุมภาพันธ์ 2556 15:18 น.
บุญพร้อม
มีอะไรเหลือบ้างยามวางวาย
แต่ละรายเหลือไว้ใช่สิ่งของ
ฝากดีร้ายซ่อนไว้ในมุมมอง
ให้แซร่ซ้องแช่งด่าสารพัน
ที่เห็นดีก็ว่าน่าเสียดาย
ที่เห็นร้ายก็มองสยองขวัญ
เพราะเขาเห็นรอยด่างนั้นต่างกัน
มายืนยันร้ายดีที่มีมา
คนที่ละ วางได้ตายไปแล้ว
ปล่อยเชื้อแถวให้ผจญโดนปัญหา
ต้องคำสาปชั่วกาลนานเนิ่นมา
ตราบชีวาดับดิ้นจึงสิ้นเวร
16 กุมภาพันธ์ 2556 18:59 น.
บุญพร้อม
เมื่อ ตอนเด็กชอบใจไม้กะดก
ข้างหนึ่งยกอีกข้างตกกะดกได้
ต้องสมดุลย์จึงเด่นเล่นสบาย
ไม่วุ่นวายตามถ่วงเพราะห่วงกัน
หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดใจไม่ซื่อ
ไปยึดถืออีกฝ่ายใช่พวกฉัน
กะโดดละผละไปอย่างฉับพลัน
เจ้าไม้นั้นย่อมกะดกตกอย่างแรง
ไม้กะดกเปรียบหมายคล้ายตาชั่ง
มีสองฝั่งสองข้างกระจ่างแจ้ง
ตั้งตราชั่งตรงไว้ไม่ตะแคง
เรื่องขัดแย้งย่อมลดหมดไปเอง
12 กุมภาพันธ์ 2556 08:17 น.
บุญพร้อม
วณิพก ขอทานพิการใจ
ส่งเสียงใสขยับกรับมาขับขาน
เงินไม่เอาข้าวของไม่ต้องการ
มาขอทาน น้ำใจ ไปเลี้ยงตัว
เรา--งกงกเงิ่นเงิ่นออกเดินหา
ทุกชายคาใกล้ไกลเที่ยวไปทั่ว
มีไม่น้อย แอบส่งใจ ให้เลี้ยงตัว
แม่ทูลหัวขอขอบใจที่ให้ทาน
วณิพก ขยับกรับขับเพลงกล่อม
ใจก็น้อม ส่งไป ให้ถึงท่าน
วณิพก ถนัดแค่ เพลงขอทาน
เรื่องกลอนกานต์ต้องให้ท่านนั้นช่วยเกลา
หน้าส่วนตัว
2303
