12 ธันวาคม 2555 14:15 น.
บุญพร้อม
สถานการณ์ยากยั้ง ใจคน
ด้วยหลายหลากคละปน แผกบ้าง
คิดเห็นต่าง จำนน ย่อหยุด เถิดพ่อ
ใช่คิดแต่ จะล้าง ต่างล้วน เป็นไท
กติกามีอยู่นั้น ควรมอง
มิใช่คิดยึดครอง บ่นบ้า
มัวเมามิไตร่ตรอง ผลส่ง วิบัตินา
พาประเทศอ่อนล้า ยากก้าว เดินไกล
เขียนมาก็ใคร่ร้อง เชิงเรียน
ด้วยศักดิ์ของผู้เขียน ยังต่ำต้อย
หากเพราะห่วงจึงเพียร ประดิษฐ์
หาถ้อยคำมาอ้าง ฝากไว้ ให้ตรอง
10 ธันวาคม 2555 07:41 น.
บุญพร้อม
คุณทะเล คงสนิท ชิดกับฟ้า
ขอถามว่า ยามใด ฟ้าใสสวย
วานตอบหน่อย ทะเลจ๋า อย่างงงวย
โปรดจงช่วย ขยายความ ตามเป็นจริง
ทะเลตอบ นี่ลุง ช่างยุ่งนัก
ฟ้าน่ารัก เพียงไหน ใครสุงสิง
น้ำพบฟ้า แค่ฝัน มันไม่จริง
นั่นคือสิ่ง ลวงตา ว่ากันไป
ฟ้าคือฟ้า อยู่สูง ลุงก็เห็น
ทะเลเป็น ดังกระโถน เขาโยนใส่
สิ่งโสโครก หมักหมม ถมลงไป
ฟ้าคงไม่ หมายมอง จับจองตัว
น่าสงสาร คุณทะเล ต้องเหว่ว้า
บางครั้งบ้า คลื่นลม ถาถมทั่ว
คงผ่อนคลาย ความเครียด ที่เบียดตัว
จึงควรกลัว ทะเลบ้า อย่าฝ่าไป
9 ธันวาคม 2555 11:16 น.
บุญพร้อม
ครานั้นยักษ์ วัดแจ้ง ยังแรงร้อน
คิดต่อกร ยักษ์วัดโพธิ์ โอ่ว่าเก่ง
เหาะข้ามเจ้า พระยา ท้านักเลง
ขนพลเร่ง ต่อตี ที่ท่าเตียน
หมากมะพร้าว หักเป็นแปลง ด้วยแรงยักษ์
เดือดร้อนหนัก ชาวประชา พาปวดเศียร
ยักษ์สู้กัน หญ้าแพรก ก็แหลกเตียน
ผู้คนเอียน ทั่วไป ในพารา
เสียงก่นด่า มากมาย กระจายทั่ว
ยักษ์ยังมั่ว ฟัดกัน มันโมหา
ด้วยมีฤทธิ์ ไม่ตาย วายชีวา
หาใครมา ห้ามศึก อย่านึกมี
สู้กัน ไปมา จนล้าอ่อน
จำใจผ่อน ปากว่า ข้าไม่หนี
เวลารบ ไม่สาย อีกหลายปี
คราครั้งนี้ หยุดก่อน พักผ่อนกาย
ที่ท่าเตียน วันนี้ มีแต่ตึก
หากยักษ์คึก เมื่อไหร่ ได้เตียนหาย
อย่าหวังเลย ผูกอู่ อยู่สบาย
เพราะยักษ์ร้าย ยังไม่สิ้น แผ่นดินเรา
30 พฤศจิกายน 2555 19:10 น.
บุญพร้อม
เพื่อนเคยแนะ เอาไว้ ให้กินปลา
กินผักหญ้า ไม่ดี มีพิษร้าย
กินบ่อยบ่อย พลอยให้ สมองตาย
เง่าเหมือนควาย เพื่อนว่า น่าจะจริง
จำต้องไป อยู่เกาะ เพราะใกล้ปลา
จะได้หา เอาไว้ ใช้ย่างปิ้ง
คัดเอาตัว เขื่องเขื่อง ทีซิงซิง
เอาไปกลิ้ง คลุกเกลือ ให้เนื้อเค็ม
ทำดังนี้ ทุกวัน กันความเง่า
เผื่อว่าเรา วันหน้า ปัญญาเข้ม
เรื่องไหนมัน วิบัติ ได้จัดเต็ม
เพื่อนไม่เม็ม มาว่า ปลาไม่กิน
คงต้องลา หน้าจอ ขอตัวก่อน
ไปพักผ่อน ซ่อมใจ ที่แหว่งวิ้น
ได้ปลามาก ผมจะฝาก มาให้กิน
ใช่คิดบิน ลาล่วง ยังห่วงแฟน
28 พฤศจิกายน 2555 18:08 น.
บุญพร้อม
ดูปูเปี้ยวชูก้ามตามชายเลน
พบกฎเกณฑ์ธรรมชาติประหลาดเหลือ
ผู้ชวนเมีย คลอเคล้า กินไคลเกลือ
ต่างมิเบื่อ คอยอ้อน ป้อนเหยื่อกัน
ถึงเวลาเมียลอกคราบทราบหรือไม่
ผู้ ใส่ใจ ภัยพาล คอยขวางกั้น
หากศัตรู เข้าใกล้ ได้โรมรัน
นี่แฟนฉัน หากมาใกล้ ได้เห็นดี
ถึงคราวตัวหม่นหมองต้องลี้หลบ
หากเธอพบ อาจตาย กลายเป็นผี
เธอไม่สน หน้าไหน ใครภักดี
เห็นเนื้อพี่ เป็นอาหาร พาลกัดกิน
มันเป็นปู ไม่รู้ คู่หรือไม่
สิ่งยั่วใจ ยากระงับ จับกินสิ้น
มันเป็นสัตว์ สมองน้อย ด้อยติดดิน
ความเคยชิน เท่านั้น ที่มันมี
แมลงมุม ตั๊กแตนตำข้าว ก็จัดว่ามีพฤติกรรมคล้ายๆกันครับ
หน้าส่วนตัว
1257
