15 มกราคม 2556 22:41 น.

ฝากไว้ ด้วยใจรัก

บุญพร้อม

เหมือนอยู่ไกล เกินเยือน เพื่อนที่ชอบ
ได้แค่ตอบ ถามไป ถึงใจเขา
บอกให้รู้ ความนัย ชองใจเรา
ยังเป็นเงา ตามติด หวังชิดชม

ขอเพื่อนอย่า ผลักไส ให้ไกลห่าง
เก็บอ้างว้าง เอาไว้ ให้ขื่นขม
ชีวิตนี้  สั้นนัก หากมัวตรม
มาชื่นชม  กันดีกว่า หาเรื่องราว

เพื่อนมีจิต เรามีใจ  ไร้เคืองขุ่น
ทิ้งเรื่องวุ่น ฟอกใจ ให้มันขาว
อาจผิดพลาด ไปบ้าง ชั่วครั้งคราว
ลบเรื่องราว เถิดเพื่อน แล้วเยือนกัน

ฝากดอกไม้ มอบไว้ ในกลอนนี้
หวังสิ่งดี ให้สมปอง เป็นของขวัญ
ปีใหม่นี้ ขอสุขมา  ทั่วหน้ากัน
อายุมั่น ห่างโรค โศกหนีไกล				
10 มกราคม 2556 11:04 น.

ฝากใจ

บุญพร้อม

แขวน   ความรักเอาไว้ที่ปลายฟ้า
รอเวลาเมฆลอยเคลื่อนคล้อยหนี
นภาใส ดาวพร่างสว่างดี
รัก คงมีคนหมายชายตามอง

ณ วันนี้เมฆพลั้ง ลอยบังปิด
ทำมวลมิตรหม่นไหม้พาใจหมอง
จะหาใครที่ไหน สนใจมอง
รักคงล่องไร้หลักมาปักรวม

ยังหวังไว้ยามใดเมฆไกลห่าง
จะเปิดทางเชื่อได้อยู่หลายส่วน
รักที่แขวนเอาไว้ไร้เมฆกวน
มีมิตรชวนชี้ชมให้สมใจ

ความอัดอั้นตันใจในวันนี้
ฝากไว้ที่เวลาคราฟ้าใส
แม้วันคืนไม่ย้อนกลับอย่างฉับไว
แต่ว่าใจ รักเธอมั่น นิรันกาล				
5 มกราคม 2556 13:04 น.

เสียงจากระฆัง

บุญพร้อม

เสียงระฆัง แหง่งหง่าง ทางท้ายบ้าน
เคล้าพระอ่าน บทธรรม พร่ำย้ำสอน
ให้มวลหมู่ ส่ำสัตว์ ตัดนิวรณ์
เพื่อคลายร้อน ได้พึ่งธรรม พระสัมมา
    
   สอนให้รู้   ที่มา  และสาเหตุ
กำหนดเขต แบ่งกรรม ที่ถามหา
ว่าเป็นกรรม สร้างไว้ แต่ใดมา
ควรเยียวยาด้วยธรรมไหนให้ผ่อนคลาย

    ติดตรงที่ ปัญญา บารมี
ถึงจะชี้  ชวนชัก ก็มักหน่าย
คอยสร้างกรรม ทำชั่ว มั่วอบาย
ต่อเมื่อสาย จึงหมดทางจะล้างเวร

    เสียงระฆัง ดังก้อง คล้ายร้องบอก
เอาแต่พอก เวรไว้  ใช่ไม่เห็น
ใจของเจ้า สุขหรือ  ที่เจ้าเป็น
ระฆังเน้น คำสุดท้าย ก่อนหายไป
                                     เสียงระฆัง				
3 มกราคม 2556 14:40 น.

พิษภัย ในมนุษย์

บุญพร้อม

พิษภัยในมนุษย์สุดบรรยาย
เพื่อจุดหมายทำได้ในทุกสิ่ง
ทั้งโน้มน้าวเล่าเล่นให้เห็นจริง
ทั้งติติงล่อหลอกออกอุบาย
   เล้นลับซับซ้อนและซ่อนเงื่อน
บิดเบือนของคว่ำทำให้หงาย
กว่าจะรู้กลเม็ดหรือเด็ดพราย
ก็เกือบตายหายหน้าไม่มามอง
   ที่รู้ทันพิษภัยในมนุษย์
ก็ปักหมุดหมายไว้ในสมอง
เป็นวัคซีนป้องไว้ใช้ต่อรอง
สมดังปองที่คิดพิชิดภัย
                ได้แนวคิดมาจาก  แล้วสอนว่า อย่าไว้ ใจมนุษย์
                                                 มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด
                                                  ของท่านบรมครู สุนทรภู่ ครับผม				
31 ธันวาคม 2555 19:00 น.

หมดเวลา

บุญพร้อม

เสียงนกหวีดเป่ามาเวลาหมด
จำต้องงดเพราะข้อหาเวลาแกล้ง
ยังไม่ทันเหงื่อไหลได้ใช้แรง
พอจะแซงบอกงดหมดเวลา

  เสียงนกหวีดหลายครั้งฟังไม่ผิด
ให้เลิกคิดเลิกฝันมันไรัค่า
เป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่ดังมา
คล้ายกับว่าจะบังคับให้รับกัน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟบุญพร้อม
Lovings  บุญพร้อม เลิฟ 1 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงบุญพร้อม