เขาจะเป็น ไงบ้าง ช่างเเขาเถอะแม้จะเลอะ ลางที ก็มีศิลปมองกันไป นานนาน ก็พาลชินแล้วก็อิน ไปเอง เรื่องเพลงกลอนชอบพระ ชอบนาง หนทางเปิดทักทายเถิด เขารอให้ เข้าไปอ้อนชอบธรรมะเชิญอ่าน ท่านเขียนกลอนทุกบทตอน สอนใจ ได้อย่างดีชอบใคร ชอบมัน ไม่กั้นปิดหากท่านฟิตเชิญสร้างสรร กันได้พี่อย่างบุญพร้อมเขียนไว้ ใช่จะดีก็ยังมี เพื่อนอ่าน นับล้านราย
เราต่างอยู่ ในอุ้งหัตถ์ มัจจุราชทั้งอำมาตย์ จนมี ผู้ดีไพร่ต่างก็หนี ไม่พ้น ทุกคนไปล้วนสิ้นใจ เพราะหัตถ์ มัจจุราเมื่อชีพอยู่ อาจเหลิง ระเริงเล่นมีความเห็น ชีพนั้น มันของข้าย่อมมีสิทธิ เลือกใช้ เพื่อได้มาตามแต่ใจ ของข้า ถ้าต้องการใกล้กำหนด หมดลม iระทมทุกข์โรคภัยรุก เยี่ยมยาม ตามผสานทรัพย์สมบัติ ช่วยได้ ก็ไม่นานยมบาล ท่านตามติด คิดบัญชีสงบเถิด มนุษย์ หยุดเสียเถิดต่างก็เกิด เพื่อตาย กลายเป็นผีหากท่านยาก ลำบาก จะฝากดีก็ยังมี กลางกลาง เป็นทางเดินบุญไม่ทำ กรรมอย่าสร้าง ให้ขวางโลกเรื่องสุขโศก รอคิว ก็ผิวเผินห่วงผูกรัด มัดกาย คลายแน่นเกินพร้อมเผชิญ ความตาย ให้กลายดี
ความสำเร็จที่ผู้คนทนบากบั่น
เขาว่ากันได้ยากลำบากยิ่ง
กว่าจะสมดังปองต้องรู้จริง
พร้อมช่วงชิงแข่งขันอย่างมั่นใจ
รู้ครึ่งครึ่ง กลางกลาง หนทางแคบ
ต้องคอยแอบอิงเขาเอาใจใส่
กว่าจะได้ไฟเขียวให้เลี้ยวไป
พวกแซงไกลไปก่อนเกือบค่อนทาง
หากว่าตนผอมแห้งแรงยังน้อย
ก็ค่อยค่อยคลานได้อย่าไปขวาง
เพียรก้มหน้าเลือกไปให้ถูกทาง
จะช้าบ้างก็ถึงแน่ไม่แพ้ใคร
พอบ่ายคล้อยเหมือนว่าจะล้าอ่อนอยากจะนอนพักใจเลิกใฝ่ฝันทางชีวิตผ่านร้อนหนาวมายาวครันจำต้องพลันสะดุดเพราะสุดทาง
ที่เราเห็นสดใสเขาใช้สีแต้มแต่งที่บกพร่องให้มองสวยผู้สัญจรได้เจอก็เอออวยต่างเห็นด้วยว่างามไปตามกันมารู้ตัวอีกทีตอนสีลอกโดนพวกหลอกไม่เป็นเข่นเงื่อนไขจำกล่ำกลืนฝืนตนทนทำใจหากขืนไปโวยวายจะอายคนอุธาหรณ์สอนใจคนใช้สีเรื่องไม่ดีของไม่ดีมันมีผลถึงอย่างไรเพื่อนเราเขาก็คนเที่ยวซุกซนป้ายสีไม่ดีเลยบาปหรือบุญย่อมรู้อยู่ในจิตถูกหรือผิตไยต้องให้ใครเฉลยหรือทำไปเพราะไฝ่ ใจมันเคยถึงละเลยธรรมศีลหมิ่นผู้คน
หน้าส่วนตัว
1885
