17 มิถุนายน 2555 08:28 น.
บุญพร้อม
ความทรงจำ เอาใส่ไว้ ในฮาร์ดดิสก์
อย่างปราณีต จัดไว้ ใช้ค้นหา
เรื่องราวที่ กระทำ แต่เดิมมา
เป็นวิชา เกิดจริง ใช่สิ่งลวง
ดี หรือเลว มองเห็น เป็นฉากฉาก
ใครเขาลาก ใครจูง ใครมุ่งถ่วง
ใครโอบอุ้ม ใครทำลาย ใครหลอกลวง
ทุกทุกช่วง เวลา ค้นหาเอา
15 มิถุนายน 2555 07:42 น.
บุญพร้อม
มาจะพูด เรื่องหมา ว่าให้ชัด
มันเป็นสัตว์ ไม่รู้ ดูเหตุผล
เจ้าของหมา หน้าใส ใจชอบกล
ไม่เคยสน ว่าสัตว์ จะกัดใคร
พอเอาไม้ ไล่ตี นี่หมาฉัน
ออกมากั้น อย่าพาลนะ จะบอกให้
หมาของฉัน ฉันรัก จนปักใจ
มาำทำใหญ่ กันนัก จักเห็นดี
เป็นงั้นไป กลายว่า ข้านั้นผิด
ไม่ผูกมิตร กับหมา ว่าไงนี่
แล้วนี่เรา จะทำ ยังไงดี
หรือผิดที่ ไม่พูดจา ภาษามัน
เรื่องเช่นนี้ มีได้ ในทุกที่
จึงเกิดมี เรื่องราว ให้กล่าวขวัญ
ยกพวกพ้อง ราวี ตบตีกัน
ต้นเหตุนั่น คือ หมา อย่าดูแคลน
12 มิถุนายน 2555 20:52 น.
บุญพร้อม
ก็ดอกบัว นั้นมี อยู่สี่เหล่า
ให้เลือกเอา เลือกดู อยู่เหล่าใหน
เขาก็เลือก แต่ดอก พ้นน้ำไป
ไม่มีใคร นิยม ใต้ตมเลน
ที่ไม่รู้ ที่หลง คงมีอยู่
ก็ควรดู ควรแจ้ง แจงให้เห็น
มิใช่ไป ทำลาย อย่างที่เป็น
ยิ่งคี่ยวเข็ญ ผลักให้ อยู่ใต้ตม
หรือต้องการ ให้เป็น เช่นนั้นหรือ
ต้องซื่อบื่อ รองรับ คำทับถม
เพื่อตนเอง มีค่า น่านิยม
ใครจะล้ม ช่างมัน ฉันลอยตัว
ถือเมตตา เป็นที่ตั้ง ดังต้นไม้
เรื่องร้ายร้าย ไม่หา มาเกลือกกลั้ว
ไม่เฟ้นหา ช่องทาง เฉพาะตัว
ไม่ล้อมรั้ว ทุกความเห็น เหมือนเช่นเดิม
11 มิถุนายน 2555 14:47 น.
บุญพร้อม
พายเรือ มาไกล ใกลถึงฝั่ง
เหลียวมองหลัง มาได้ ยังไงนี่
อุปสรรค มากมาย นั่นมามี
ต้องหลบลี้ ลอดลัด พิบัติ์ภัย
ฝ่าพายุ ลมคลื่น จำกลืนกล้ำ
ฝนกระหน่ำ ซ้ำซาก ยากทนไหว
แหวกกอหญ้า กอบัว เพื่อดิ้นไป
มีเผลอไผล ตอทิ่ม น้ำปริ่มเรือ
ค่อยประคอง นาวา หาดินอุด
ไม่สิ้นสุด ปัญหา ยังมาเผื่อ
ลูกและเมีย ยังคา อยู่บนเรือ
ข้าวแหละเกลือ ก็หาย ละลายลง
อดหยาก ยากแค้น แสนสาหัส
อัตคัต เพราะประมาท จึงพลาดหลง
กว่าจะตั้ง ลำเรือได้ ให้มันตรง
จุดประสงค์ ที่หมาย เกือบสายไป
ที่เล่ามา ว่าเผื่อ มีเรืออยู่
จงหมั่นดู อาจเจอ ที่เผลอไผล
มีรอยร้าว รีบรุด อุดโดยไว
เพราะต้องใช้ ข้ามขี่ หนีหนี้กรรม
จากใจ นายบุญพร้อม
9 มิถุนายน 2555 13:28 น.
บุญพร้อม
เทวดา ใจดี ปราณีกบ
ให้ ได้พบ หนทาง สว่างไสว
จึงได้ส่ง ขอนไม้ มาทันใด
กบดีใจ อาศัย ได้ป่ายปีน
ขอนล่องลอย ไปมา ช่างน่าเบื่อ
ไม่จุนเจือ คบหา น่าติฉิน
เรื่องเดือดร้อน ถึงเหล่า ชาวองค์อินทร์
ท่านคงสิ้น อดทน จนรำคาญ
ส่งกระสา มาเก็บ และเล็มกบ
เรื่องไม่จบ ที่ไม่ตาย กระสายซ่าน
เกิดเป็นก๊ก หลายหลาก ยากประมาณ
แพร่ลูกหลาน เอาไว้ หลายล้านตัว
เจ้ากระสา เก็บกิน จนอิ่มแปร้
เห็นทีแย่ ขืนกินไป คงใส้รั่ว
ให้หวั่นไหว ว่าภัย จะถึงตัว
ขืนกินมั่ว ไม่ไหว แน่นตายเลย
ว่าแล้วก็บินจากไป ตัวใหม่ก็มาแทน ไม่จบสิ้น
หน้าส่วนตัว
852
