เย็นมื่นระรื่นโขง

บุญนำ

ร้านกินดื่ม ริมตลิ่ง ตรงถิ่นไทย
โต๊ะไม้ใด ขัดเงา สะท้อนกลับ
เนื้อไม้แดง เด่นลาย เงาวับ
ดูราวกับ แท่นวิมาน ในแดนดิน

เฝ้ามอง สุริยา ฟ้าเมฆน้ำ
ลมพัดฉ่ำ เริงรื่น ชื่นสุขแสน
เรือเล็กใหญ่ พายผ่าน ไม่ขาดแคลน
ฤาเมืองแมน แม่นนี้ มีออกเต็ม

อาหารมา ถึงโต๊ะ น้ำลายไหล
เป็นอย่างไร ต้มยำปลา บึกน้ำโขง
กับแซบแซบ รสซู๊ดซ๊าด เทเหล้าโรง
อ้าฮาโปง ลางเล่นแล้ว ไม่แคล้วเมา

เมื่อมาแล้ว เมาแล้ว เพลงได้ที่
แสนสุขี หน้าแดง แรงบ่ไหว
แต่ยังพอ โยกเอว เด้งซำบาย
มือไม้ ร่อนว่อน วนเวียน

แสงอาทิตย์ ลับหาย ไปนานแล้ว
จิตผ่องแผ้ว สนุกสนาน บานชื่น
ยิ่งดึกมาก ก็ยิ่ง ครึกครื้น
โอ้ม่วนซื่น เมากัน มันทุกคน

เมื่อตื่นมา พาลพบว่า ต้องจากแล้ว
เหมือนดวงแก้ว ห่อเหี่ยว เปลี่ยวหนักหนา
นานนานที จะได้สนุก สมอุรา
กาลเวลา ไม่น่า มาพรากมัน