23 มีนาคม 2550 20:34 น.
บุญนำ
กว่าเจ็ดครั้งที่ได้รักผู้หญิง
ตั้งใจจริงหารักแท้แต่เนื้อคู่
รักผ่านไปถึงหกแล้วแห้วแล้วตู
โอ้ยู้ฮูครั้งที่เจ็ดเด็ดจริงจริง
คิดดูว่ากว่าจะพบต้องอกหัก
ดีกว่ารักไม่เป็นจริงแล้วหรือ
นี่ดีนะหัวใจทำกะมือ
แม้จะตื๊อแล้วก็ตามดามหกที
22 มีนาคม 2550 09:13 น.
บุญนำ
จูหรงจี
ข้าราชการมิเกรงข้า ที่ข้าเข้มงวด
หากแต่เกรงข้า ที่ข้าสุจริต
ประชาชนมิได้ยอมรับข้า เพราะข้าสามารถ
แต่หากยอมรับข้า เพราะข้ายุติธรรม
ความยุติธรรม ทำให้ข้ากระจ่าง
ความสุจริต ทำให้ข้ามีอำนาจ
ทิฆัมพร
หากหาแต่ความสงบสุข ก็อย่าไปห่วงยศ ตำแหน่ง เงินสมองไหล อำนาจ บารมี
ควรจะเฝ้ามองคนที่หลงงมงายอย่างพิจารณา
หึ หึ บางครั้ง....อย่างงี้กลับสุขกายสบายใจกว่าด้วยซ้ำ
...เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม....
21 มีนาคม 2550 21:19 น.
บุญนำ
ราหูเข้ามฤตยูแทรกลัคนา
ตามตำราต้องกระเด็นกลับหน้าหลัง
จากสูงส่งต่ำลงเตี้ยเสร็จกระมัง
บ้างก็พังชีวิตสิ้นดิ้นด่าวแด
พฤหัสมาพอดีส่งแสงช่วย
ไม่มอดม้วยด้วยเกษตรทับเรือนหนา
ปกรักษาเจ้าของดวงชาตา
แม้พลาดท่าไปบ้างก็ยังทรง
ชีวิตคนก็เป็นเช่นดังนี้
ในความดีก็มีเศร้าเป็นกษัย
ตอนที่ทุกข์ก็มีสุขปะปนไป
เป็นอย่างไรสลับไปสลับมา
อาทิตย์ขึ้นแล้วก็โคจรหาย
กลับกลายเป็นจันทราแสงนวลขาว
ฝ่ายดาวเล่าก็ส่องประกายพราว
ชีพจะยาวอยู่ยั้งยืนยงใด้ไง
20 มีนาคม 2550 11:23 น.
บุญนำ
น้ำตาเล็ดหาวหวอดหวอดบิดขี้เกียจ
ที่ไม่เครียดเรื่องใดเลยเฉยทุกสิ่ง
อยากจะนอนพักสักทีไม่ไหวติง
กับทุกสิ่งที่ได้ร่ำกระทำมา
หาวหาวหาวสามหาวแล้วนะเจ้า
เห็นสิ่งที่เขาเขาได้กระหน่ำ
ก็ยักไหล่ช่างหัวมันการกระทำ
ออกจะขำน่าจะหัวด้วยซ้ำไป
นอกซุกอยู่จมเมาะเย็นชื่นฉ่ำ
ไม่ระกำระหกเหิรให้ร้อนใส่
ฟังเพลงซึ้งเย็นชื่นรื่นใจ
ดูดโอเลี้ยงเย็นหทัยสบายดี
เฝ้าแต่เสพสุขสุขแลเสพสุข
ไม่กระตุกไม่กระโตกไม่กระเตก
ไม่ปากหมาไม่ปากดีไม่โยกเยก
เอกเขนกอย่างเดียวเชียวไชโย
20 มีนาคม 2550 09:23 น.
บุญนำ
เพลงยาวนิราศของกรมพระราชวังบวรฯ หรือท่านพระยาเสือ (บุญมา) เขียนไว้ชัดๆ
ศึกมาแล้วก็ล่าไปทันที มิได้มีเหตุเสียจึงแตกฉาน
ตีกวาดผู้คนไม่ทนทาน เผาบ้านเมืองยับจนกลับไป
ถึงเพียงนี้ละไม่มีที่กริ่งเลย ไม่เคยรู้ล่วงลัดจะคิดได้
ศึกมาชิงล่าเลิกกลับไป มิได้เห็นจะฝืนคืนมา
จะคิดโบราณอย่างนี้ก็หาไม่ ชาติไพร่หลงฟุ้งแต่ยศถา
ครั้นทัพเขากลับยกมา จะองอาจอาสาก็ไม่มี
แต่เลี้ยวลดปดเจ้าทุกเช้าค่ำ จนเมืองคร่ำเป็นผุยยับยี่
ฉิบหายตายล้มไม่สมประดี เมืองยับอัปรีย์จนทุกวันฯ
เพลงยาวนิราศของอดีตรอง
เอาชีวิตเข้าแลกกับยศศักดิ์ ไม่นานนักก็รักษาไว้ไม่ได้
ประชาชนจะเอาประชาธิปไตย ทำอย่างไรละคราวนี้
แอบอ้างก็อ้างจนหมดแล้ว คงไม่แคล้วเวรกรรมกระหน่ำ
ทำกับเขาพอเขาเอาเราบ้าง ให้อ้างว้างเปล่าเปลี่ยวเอกา
ผู้นายไม่เหลือบแลผู้น้อย ให้ละห้อยปล่อยให้เดี่ยวดาย
หมดลูกน้องคงวอดวาย ส่วนตัวนายจะมีอันเป็นไป
หลงฟุ้งแต่ยศฐานันดรศักดิ์ สารพัดวิชามารา
ยกยอกันไปยอกันต่อหน้าต่อตา อนิจจาพาให้พังโหมะเลย
หน้าส่วนตัว
761
