ทางสายเปลี่ยว

บินเดี่ยวหมื่นลี้

เสียงเครื่องยนต์กระหมึ่มตามแรงบิดคันเร่งของชายหนุม สร้างเสียงก้องสะท้อน
ท่ามกลางภูเขาที่หนทางทอดยาวคดเคี้ยวไปสุดสายตา เบื้องหน้าเมฆฝนกำลัง
ตั้งเค้าทะมึนดูหม่นดำ ซึ่งอีกไม่นานก็คงโปรยปรายเป็นสายฝนอาบพงไพรและ
ภูเขาซึ่งตอนนี้กำลังเขียวขจีด้วยไม้นานาพันธุ์ 
สายลมเย็นที่พัดปะทะหน้าเขาขับขี่ด้วยความเร็วประมาณ 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงหาเป็นอุปสรรคในการบิดมอเตอร์ไซด์คู่ชีพวิ่งเข้าหาพยับฝนข้างหน้า...จะไปไหน??ไปทำไม??..ชายหนุ่มไมีมีคำตอบให้ตัวเอง..เพียงอยากจะไป ไปในที่ที่หนึ่ง ที่เคยไป..

...ละอองฝนเริ่มโปรยปรายแต่ไม่ถึงกับตกหนัก เขาจอดรถข้างทางจ้องมองไปบนฟ้าแสงแดดที่ส่องลอดผ่านม่านเมฆฝนเป็นลำแสงทะลุลงมาถึงภูเขา..งดงามไปอีกแบบหนึ่งแสงที่ลอดผ่านช่วงว่างของกลุ่มก้อนเมฆเทาหม่นดังกล่าว..ทำให้เขาคิดว่า...เบื้องหลังความหม่นเทานั้น..ยังมีแสงที่งดงาม รอการส่องแสงทาบพงไพร..ยามสิ้นช่วง...อันเทาหม่นของเมฆฝน...