28 มิถุนายน 2555 15:11 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เสียงเครื่องยนต์กระหมึ่มตามแรงบิดคันเร่งของชายหนุม สร้างเสียงก้องสะท้อน
ท่ามกลางภูเขาที่หนทางทอดยาวคดเคี้ยวไปสุดสายตา เบื้องหน้าเมฆฝนกำลัง
ตั้งเค้าทะมึนดูหม่นดำ ซึ่งอีกไม่นานก็คงโปรยปรายเป็นสายฝนอาบพงไพรและ
ภูเขาซึ่งตอนนี้กำลังเขียวขจีด้วยไม้นานาพันธุ์
สายลมเย็นที่พัดปะทะหน้าเขาขับขี่ด้วยความเร็วประมาณ 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงหาเป็นอุปสรรคในการบิดมอเตอร์ไซด์คู่ชีพวิ่งเข้าหาพยับฝนข้างหน้า...จะไปไหน??ไปทำไม??..ชายหนุ่มไมีมีคำตอบให้ตัวเอง..เพียงอยากจะไป ไปในที่ที่หนึ่ง ที่เคยไป..
...ละอองฝนเริ่มโปรยปรายแต่ไม่ถึงกับตกหนัก เขาจอดรถข้างทางจ้องมองไปบนฟ้าแสงแดดที่ส่องลอดผ่านม่านเมฆฝนเป็นลำแสงทะลุลงมาถึงภูเขา..งดงามไปอีกแบบหนึ่งแสงที่ลอดผ่านช่วงว่างของกลุ่มก้อนเมฆเทาหม่นดังกล่าว..ทำให้เขาคิดว่า...เบื้องหลังความหม่นเทานั้น..ยังมีแสงที่งดงาม รอการส่องแสงทาบพงไพร..ยามสิ้นช่วง...อันเทาหม่นของเมฆฝน...
8 มีนาคม 2552 18:49 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
9 มีนาคม 2531
.....เพล้ง...!!!!!!!
เสียงกรอบรูปกระจกที่แขวนไว้บนหัวนอนหล่นกระแทกหัวข้าพเจ้าอย่างแรง
แต่แปลก..กลับไม่มีร่องรอยของบาดแผลแม้แต่นิดเดียว...มันเป็นกรอบรูปของ
ย่าทวดที่แขวนไว้มานานพอดู.....
ข้าพเจ้าค่อยค่อยลุกขึ้นแล้วเก็บเศษกระจกที่เกลื่อนเตียงจนหมด...ในใจไม่ได้
คิดอะไรคงเป็นเพราะทั้งลวดและเหล็กที่ผูกรั้งกรอบรูปคงเป็นสนิมทำให้เกิด
เหตุการณ์แบบนี้........กริ๊งๆๆๆๆ.....กริ้งๆๆๆๆๆ...เสียงโทรศัพท์บ้านดังลั่น
ข้าพเจ้าคิดว่าคงเป็นพวกเพื่อนๆ โทรตามไปงานเลี้ยงในวันที่สำเร็จการศึกษา
เพราะวันนี้การสอบทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว.........!!!!
19 มิถุนายน 2550 13:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
" ฤๅโลกกำลังรักษาตัวเอง??" "ฤๅว่าโลกกำลังเตือนอะไรเรา??"ข้าพเจ้ามานั่งครุ่นคิดหลังจากธรณีพิโรธ 4.3 ริกเตอร์ ที่ทำให้ข้าพเจ้าและเพื่อนร่วมงานกระเจิงไปคนละทิศละทาง...โลกกำลังรักษาตัวเอง
หลังจากที่โลกบอบช้ำด้วยน้ำมือของมนุษย์ขี้เหม็นทั้งหลาย..รักษาตัวเอง
เพื่อปรับสมดุลทางธรรมชาติที่ถูกย่ำยีจากความต้องการความสะดวกสบาย
ของเราเราท่านท่าน.....พร้อมกับบอกนัยบางอย่างไปพร้อมๆกัน
21 สิงหาคม 2549 12:38 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ให้พี่ครับ..ให้พี่คนสวย.ให้ด้วยน้ำใจ
เสียงเด็กน้อยทั้งชายและหญิงสี่ห้าคนวิ่งกรูเข้ามาล้อมรถช้อปเปอร์พร้อมต่างแย่งกันยื่นดอกไม้ให้กับคนรักของผมที่นั่งซ้อนท้ายช้อปเปอร์ แต่ละคนก็แย่งกันพูดแย่งกันยื่นดอกไม้ให้
ยังหนู..ยังไม่ซื้อ ผมบอกปัดเพราะไม่รู้ว่าจะซื้อไปทำไม..
14 กุมภาพันธ์ 2549 08:09 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
เสียงไก่ขันยามย่ำรุ่ง ขันต่อกันไปเป็นทอดทอดปลุกให้ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียหลังจากเมื่อคืนนั่งถองเหล้ากลั่นจนดึกดื่น...สายตามองออกไปที่บ่อเลี้ยงปลาริ้วหมอกขาวยามเช้าที่ไล่เรี่ยผิวน้ำกับอีกลมหนาวที่พัดมาบ่งบอกถึงความหนาวเย็นของคืนที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดีผมสลัดผ้าห่มแล้วลุกจากที่นอนด้วยชุดเดิมของเมื่อวานเดินออกไปรับอากาศบริสุทธิยามเช้าที่น้อยครั้งนักจะได้สัมผัสในชีวิตเมืองใหญ่...น้ำค้างที่เกาะยอดหญ้าดูละลานตางดงามยิ่ง..แต่อีกไม่นานสินะ...แสงทองเริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า..คงต้องถึงเวลาที่น้ำค้างต้องลาลับกลับคืนสู่ถิ่นที่จากมา...แล้วก็จะหวลมาอิงแอบยอดหญ้าอีกครั้งยามค่ำคืน...เหมือนคำถามเกิดขึ้นภายในใจผมตอนนี้...ผมจะกลับไป...หรือจะอยู่ที่นี่ตลอดไป....
หน้าส่วนตัว
3500
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
