21 พฤษภาคม 2556 10:25 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ จักเขียนกลอนอ้อนสาวก็คราวหลาน
ยามเขียนหวานมดตอมรายล้อมทั่ว
มีคนแหน็บเจ้าชู้ดูน่ากลัว
เลยเจียมตัวมิกล้าท้าประจัญ
คราเขียนเศร้าเหงาจิดเพราะพิษรัก
คล้ายอกหักท่ามโลกอันโศกศัลย์
มีคนแซวแนวกลอนอ้อนรำพัน
กลกลอนนั้นขุดบ่อไว้ล่อปลา
กลอนการเมืองเรื่องยุ่งมิมุ่งเขียน
หวั่นพวกเกรียนป้ายปาดวาดมิจฉา
สร้างพวกพ้องแบ่งพงศ์แยกหงส์กา
คนระอาเลิกผ่านเยือนบ้านกลอน
บทอัศจรรย์เนื้อกลอนมานอนคิด
อยากลิขิตการณ์กล..ไร้คนสอน
ใครสามารถสอนหมดทุกบทตอน
จักขอวอนขอจดบทอัศจรรย์
จักเขียนกลอนอ้อนสาวก็คราวหลาน
รักสุดกาลเทียมฟ้าก็น่าขัน
เขียนกลอนเศร้าก็ประจำบทรำพัน
แล้วจักหันเขียนงาน..กลการณ์ใด??๚ะ๛
20 พฤษภาคม 2556 14:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ บางเรื่องราวซ่อนเร้นเกินเค้นพากย์
เอื้อนเอ่ยปากเผยนัยยามใครถาม
คนสนิทเก่าก่อนเขาย้อนนาม
ยังติดตาม-ผูกพันกันอย่างไร??
เหมือนคมมีดกรีดลึกรู้สึกเจ็บ
แต่จำเก็บซุกซ่อนความอ่อนไหว
ฝืนยิ้มหัวกลบเกลื่อนสะเทือนใจ
เลี่ยงตอบนัยถ้อยถามที่ลามรัน
ด้วยภาพเก่าครั้งก่อนคราตอนเริ่ม
ล้วนแต่งเติมชีวีหลากสีสัน
ผ่านเรื่องราวมาก-น้อยจวบร้อยพัน
ชื่นสุขสันต์-โศกเศร้าคละเคล้าทรวง
ตราบวันนี้ภาพนั้นก็พลันหม่น
ด้วยล่วงพ้นสายกาลที่ผ่านล่วง
ร้อยหตุผลมากยิ่งหลายสิ่งปวง
ผันสองทรวงห่างหนคนละทาง
แม้นความคำร่ำลามิกล้าฝาก
แต่เหมือนฟากกั้นเถินจนเหินห่าง
เรื่อรุ้งงามก่อนเก่าเพียงเงาจาง
ที่ทอดวางสองฝั่งเมื่อครั้งนั้น
เก็บเรื่องราวร้อยพันของวันก่อน
ให้ซุกซ่อนตามกาลที่ผ่านผัน
เมื่อโลกจริงต้องข้ามไปตามวัน
รักครานั้น "เรา" วันนี้..มิมีใคร ๚ะ๛