27 มิถุนายน 2555 20:31 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ผ่านเรื่องราวมากมายหลายปมเงื่อน
บ้างย้ำเตือนเฉือนใจเลือดไหลหลั่ง
บ้างจำจดหมดสิ้นจวบจินต์พัง
บ้างคลุ้มคลั่งบ้างนึกเพื่อตรึกตรอง
หลากผู้คนผ่านทางล้วนต่างหมาย
หมื่นแสนรายก้าวย่างอย่างผยอง
หนึ่งในนั้นปลดหวังลงวางกอง
หนึ่งนั้นครองปองฝันอันงดงาม
ผ่านรักชังโศกเศร้าคละเคล้าจิต
แม้นชีวิตล่วงเลยมิเคยถาม-
ถึงฝั่งฝันวันไหนไม่ติดตาม
ทุกโมงยามเพียงกระดาษวาดเวลา
หลับเพื่อตื่นฟื้นตนอยู่บนโลก
จะเศร้าโศก-สุขสันต์ฤๅหรรษา
เพียงบทหนึ่งซึ่งอาบฉาบมายา
ด้วยรู้ว่าโลกร้างที่วางใจ ๚ะ๛
25 มิถุนายน 2555 20:20 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏วันทากวีแก้ว...........................กรุงสยาม
รัตนมณีงาม..............................แห่งหล้า
ศาสตร์ศิลป์เลื่องลือนาม............เอกบุรุษ
กลอนกาพย์เคียงคู่ฟ้า...............หนึ่งนั้นใครเทียม๚
๏ จันทร์แปดหนึ่งค่ำขึ้น.............แรมวาย
นักษัตรมะเมียหมาย.................ท่านท้าว
จวบจนล่วงปีกราย.....................เดือนหก
กำเนิดครูผู้ก้าว.........................สู่ห้วงวรรณศิลป์๚
.
๏ สองศตวรรตพ้น....................นานปี
คุณค่าอีกความดี.......................ท่านสร้าง
แบบแผนแห่งกวี......................คงอยู่
สานก่อมิลบร้าง.........................ล่มสิ้นวรรณกรรม๚
๏ น้อมกราบครูภู่สร้าง................แนวทาง
แบบอย่างกลกลอนวาง...............ก่อไว้
พระคุณดั่งฟ้ากาง.......................โอบสมุทร
ขอเทิดทูนท่านไซร้....................เหนือเกล้าเกศี๚ะ๛
19 มิถุนายน 2555 15:46 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ รำพันพากย์ผ่านสรวงสู่ทรวงเถื่อน
คืนแรมเดือนแอบอิงเหลี่ยมสิงขร
หลากพจน์ถ้อยร้อยร่ำนัยคำกลอน
เกินเร้นซ่อนความนัยจากใจตน
หวั่นหอมหวานรานรสจนหมดหวาน
คราสุมาลย์ปลิดร่วงท่ามห้วงหน
หวั่นวิตกทรวงในว่าใจคน
จักซ่อนกลคำขานยามกาลกราย
ในห้องทรวงจึงหม่นท่ามฝนหลั่ง
ยิ่งฟ้าคลั่งแสงวับแล้วดับหาย
ปานประหนึ่งว่าหวงจากทรวงชาย
จักคลอนคลายเกลียวมั่นพันธนา
**มีเพียงใจดวงหนึ่งคำนึงอยู่
ยอมรับรู้ล่วงวารรานบุบผา
ยังยอภาพงดงามลงล่ามคา
เบ่งบานกลางจินตนาผู้ปราชัย**
ฝากลมร่ำคำนึงเข้าตรึงขอบ
รายล้อมรอบอาวรณ์ผู้อ่อนไหว
รานหมองหม่นลับช่วงจากทรวงใน
โลมหัวใจหวานชื่นทุกคืนวัน
ท่ามฝนหลั่งถั่งโถมประโลมหล้า
อีกฝั่งฟ้าแม้นหนาวรวดร้าวขวัญ
ทุกพจน์ถ้อยความคำที่จำนรรจ์
ยังหมายมั่นมอบวางแนบกลางมาน
แม้นสุมาลย์รานร่วงจากพวงช่อ
ทิ้งเถากอซบดินสิ้นหอมหวาน
แต่สายใยรักพ่วงทุกช่วงกาล
มั่นประสานบุพเพทุกเวลา
เถินทางอีกยาวไกลให้ก้าวย่าง
แม้หลุมพรางวางกลให้ค้นหา
อีกบาปบรรพ์ผันช่วงเข้าลวงตา
จักย่างฝ่าตราบสิ้นแผ่นดินเดิน๚ะ๛
5 มิถุนายน 2555 13:37 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ บนทางเทียวเปลี่ยวเหงาทุกเช้าค่ำ
เศร้าจองจำดวงแดมิแปรผัน
ดั่งโซ่ตรวนล่ามจับนานกัปกัลป์
ดวงมานนั้นทุกเสี้ยวเกินเยียวยา
กระแสกาลคล้อยเคลื่อนวันเดือนล่วง
ทุกคาบช่วงมืดมนเกินค้นหา
แสงเรืองรองแวววามเคยงามตา
ก็แรมฟ้าลับฟากเลือนจากแดน
ผ่านคิมหันต์ผันช่วงล่วงพรรษา
ในอุรารกรื้นเจ็บหมื่นแสน
ภาพความรักงามงดถูกทดแทน
ด้วยกลวงแก่นภาพฝันคราวันกราย
**กว่าจะรู้ก็ร้าวเพราะก้าวล่วง
ตกในบ่วงบาศทัณฑ์อย่างขวัญหาย
เจ็บนั้นเกินกว่าสรรคำบรรยาย
เมื่อใจตายกายอยู่อย่างสู้ทน**
คงด้วยเพราะบรรพ์บาปนั้นสาปสั่ง
ให้ต้องหลั่งน้ำตาดุจห่าฝน
เพื่อรอนทัณฑ์เพรงกรรมที่ย่ำมน
จึ่งเจ็บจนข้ามกาลที่ผ่านกราย
ลั่นทมร่วงดอกหล่นเกลื่นบนพื้น
ในค่ำคืนมืดดำฝนฉ่ำสาย-
ธาราล่องลดเลี้ยวอย่างเดียวดาย
จนสุดปลายตาเห็นความเป็นไป
ทุกห้องทรวงยังรื้นด้วยขื่นขม
มิลับล่มจากลาแม้คราไหน
ลั่นลมร่วงรายเรียงเหลือเพียงใบ
ลึกสุดใจล้นหลากด้วยซากลวง
เมื่อทางรัก..ทางร้างทอดกลางโลก
จำกอดโศกทดแทนความแหนหวง
รอพ้นบ่วงบรรพ์บาปที่สาปทรวง
ขอจมห้วงอดสู...เพียงผู้เดียว๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1259
