17 พฤษภาคม 2552 14:50 น.

๏ ใช่ห่างหาย ๚ะ๛

๏ ห่างเรือนเหย้าบ้านกลอนตอนคิมหันต์
เนิ่นนานวันเลือนดับคล้ายลับหาย
เคยโลดแล่นปราดเปรียวมิเดียวดาย
กลอนกำจาย รัก - เศร้าคละเคล้ากัน

สักกี่คนจำจดในบทเขียน
กี่มากน้อยแวะเวียนจุดเทียนฝัน
กี่มากหลายเสริมแต่งช่วยแบ่งปัน
หัวใจนั้นรับรู้เพียงผู้เดียว

มิคาดหวังมากมายใจกายนี้
ผืนนทีจรดฟ้าข้า " บินเดี่ยว "
ยังโผผินองอาจด้วยปราดเปรียว
ยังท่องเที่ยวค้นหาขอบฟ้าไกล

ห่างเรือนเหย้าบ้านกลอนตอนคิมหันต์
ยังผูกพันมิคลอนแม้นตอนไหน
ยังคำนึงมิ่งมิตรสนิทใจ
ยังอาลัยคราห่างบนทางจร

กลอนสุดท้าย " ถามนาง " เขียนวางไว้
หวัง " บางใคร " ทอถักสารอักษร
ตอบพจน์ถ้อยลำนำด้วยคำกลอน
แต่วารก่อนจวบวันนี้...ไร้วี่แวว๚ะ๛