15 มีนาคม 2552 19:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ นานแล้วหนอวารวันที่ผันล่วง
รักหวงห่วงคงมั่น ฤๅสั่นไหว
โปรดตอบความที่เป็นอย่าเร้นนัย
ยามบางใครห่างเจ้าเกินเฝ้ามอง
ความอาทรจืดจางลงบ้างไหม??
รอยอาลัยเปี่ยมล้นฤๅหม่นมอง
คราคืนค่ำย่ำเยือนเอื้อนทำนอง
ไร้คนครองเคียงชิดยามนิทรา
เสียงไพรพงแว่วดังกังวานโสต
คล้ายเสียงโอดครวญคร่ำเพ้อร่ำหา
ยิ่งดึกดื่นน้ำค้างพรมพร่างมา
คล้ายน้ำตาหยาดแต้มคนแรมทาง
ฟ้าคืนแรมไร้เดือนล่องเยือนห้วง
เจ้าเร้นดวงลับลาจวบฟ้าสาง
วิตกหวั่นสายสวาทจักขาดกลาง
ด้วยเพราะต่างห่างหนตำบลไกล
ฝากลมร่ำทำนองถึงน้องเจ้า
ทุกค่ำเช้าพี่นั้นแสนหวั่นไหว
ด้วยด้าวแดนแสนห่างระหว่างใจ
พี่หวั่นในสัญญาจักลาเลือน
นานแล้วหนอวารวันที่ผันล่วง
รักหวงห่วงดวงใจหาใครเหมือน
โปรดตอบถ้อยพี่ยาอย่าเชเชือน
เจ้าลืมเลือน ฤๅจำจด...อย่าปดความ๚ะ๛
8 มีนาคม 2552 19:51 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ภาพเก่าก่อนงดงามมีความหมาย
คือใจกายวิญญาณทุกวารผัน
ยี่สิบเอ็ดปีผ่านเนิ่นนานวัน
ยังผูกพันพ่ออยู่มิรู้คลาย
จากเด็กน้อยเติบใหญ่ในโลกกว้าง
ผ่านหนทางยากเข็ญหลากเส้นสาย
ยึดคำพ่อก้าวย่างทุกทางกราย
สู่ที่หมายฝากฝั่งดั่งตั้งใจ
ลูกมิได้แทนคุณเกื้อหนุนพ่อ
ได้เทียมพอคุณอนันต์อันยิ่งใหญ่
ขอตั้งสัตย์อธิษฐานทุกกาลไป
เกิดภพใดขอแทนทดตราบหมดปราณ
ภาพเก่าก่อนงดงามมีความหมาย
คือใจกายถักทอก่อประสาน
พ่อกับลูกผูกพันอนันต์กาล
จักรวาลฤๅเทียมน้อย...รอยผูกพัน๚ะ๛