13 สิงหาคม 2551 22:40 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ เพ็ญเดือนล่องท่องฟ้าคราหน้าฝน
เมฆเบื้องบนบดบังยังแสงฉาย
ฟ้าครึ้มหม่นซึมเศร้าไร้ดาวราย
มินานสายวสันต์ก็ลั่นไพร
เดือนเอ๋ยเดือนอับแสงเพราะแรงวสันต์
อีกวารวันฤๅแข่งแสงวันไหว
น่าอนาถวาสนาจันทราใจ
คืนวันใดก็มืดดับอับแสงตน
หวังวสันต์ผันผ่านสายกาลล่วง
ขอเด่นดวงวงพักตร์บ้างสักหน
ทอแสงนวลทาบทาฟ้าเบื้องบน
ทักทายคนเคยชิดทุกนิทรา
เพ็ญเดือนล่องท่องฟ้าคราหน้าฝน
สักกี่คน?? คิดถึงคำนึงหา
แม้นเมฆหม่นยังหมายมั่นมองจันทรา
แม้นรู้ว่า..ค่ำคืนนี้...มิมีเดือน..๚ะ๛
9 สิงหาคม 2551 12:44 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ กว่าจะผ่านวันคืนเดินยืนได้
สองมือใคร?ตระกองประคองขวัญ
ยามล้มลื่นตื่นกลัวใคร?คว้าพลัน
อุ้มโอบมั่นแนบอกสะทกคลาย
ยามโหยหิวกิ่วท้อง ใคร?ร้องอ้อน
ใคร? รีบป้อนปลาข้าวเช้ายันสาย
ยามหลับนอนใคร?อยู่มิดูดาย
เหลือบริ้นกรายคอยปัดระมัดระวัง
ยามป่วยไข้ใคร?กันยิ่งสั่นสะท้าน
กลัวดวงมานเจ็บแสบ ใคร?แทบคลั่ง
หากเจ็บนั้นแลกได้ให้ประดัง-
มาโถมฝังจนสิ้นก็ยินดี
ใคร?กันหนอใคร?กันคงมั่นรัก
ภาระหนักเพียงใดมิหน่ายหนี
แม้นเหนื่อยล้าบั่นทอนค่อนชีวี
ดวงฤดี ใคร? นั้นยังมั่นคง
กว่าจะผ่านวันคืนเดินยืนได้
หนึ่งหัวใจ ใคร?เอยมิเคยหลง
รักมอบรักเลิศล้ำในดำรง
และยืนยงตราบสิ้นฟ้าดินกาล
กราบแทบเท้ามารดาแห่งข้านี้
พระคุณที่ล้ำฟ้ามหาศาล
เกินถักถ้อยร้อยพจน์มาจดจาร
ตราบวายปราณแทนมิหมดทดมิทัน๚ะ๛